Από το 2010! (Τότε δεν μιλούσαμε για "νοικοκυραίους".)

Το ένα πουλάκι:

Ζουν ανάμεσά μας.

Δεν έχει σημασία αν δεν τους βλέπουμε, αν δεν μιλάμε γι’ αυτούς, αν αγνοούμε εντελώς την ύπαρξή τους…

Αυτοί υπάρχουν. Με σάρκα και οστά, όπως εμείς, κι ας τους έχει ξεχασμένους μέχρι και… η τηλεόραση.

Για ποιους μιλάω;

Για κάποιους σπάνιους ανθρώπους, με μεγάλη προσφορά στο κράτος μας, η οποία όμως μένει παραγνωρισμένη.

Δεν θα έπρεπε να τους εντοπίσει η κυβέρνηση;

Δεν θα έπρεπε να τους προβάλει ως πρόσωπα προς μίμηση;

Ακόμα ακόμα δεν  θα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να τους τιμήσει γι’ αυτή τους την προσφορά;

Για ποιους μιλάω; Αμέσως να σας πω.

Μιλώ για όλους εκείνους που δεν συνέβαλαν στο ελάχιστο ώστε να φτάσει η οικονομία της χώρας στο χάλι που βρίσκεται σήμερα.

Γίνομαι πιο συγκεκριμένος.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν «παίξει» ούτε μια δραχμή, ούτε ένα ευρώ στο χρηματιστήριο.

Δεν έχουν πάρει ποτέ δάνειο!

Και δεν αναφέρομαι μόνο στα καταναλωτικά, ξέρω κάποιους που ούτε στεγαστικό δάνειο έχουν πάρει, ούτε κανενός άλλου είδους από τα τόσα που κυκλοφορούν.

Δεν έχουν πιστωτική κάρτα!

Πληρώνουν πάντοτε με μετρητά και, ως εκ τούτου, αν έχουν αγοράζουν, αν όχι, περιμένουν μέχρι να περάσουν τα κεσάτια.

Ποτέ δεν ξόδεψαν περισσότερα από όσα είχαν στη διάθεσή τους.

Παρόλο που τα οικονομικά τους ήταν «σφιχτά», οι επιλογές τους ήταν τέτοιες ώστε όχι μόνο «την έβγαζαν», αλλά άφηναν και κάτι στην άκρη.

Αυτό το «κάτι» γινόταν λίγο λίγο αρκετό, ώστε να δανείζονται κάποιοι άλλοι που αργότερα βαρούσαν κανόνι.

Το άλλο πουλάκι:

Μια ζωή στα μέτρα τους.

Σπίτι που να καλύπτει τις ανάγκες τους κι όχι σαράι των τριακοσίων τετραγωνικών.

Αυτοκίνητο που να τους πηγαίνει στη δουλειά τους, στη βόλτα ή και στις διακοπές κι όχι μεγαθήριο των τετρακοσίων ίππων και των τριών χιλιάδων κυβικών.

Σπούδασαν τα παιδιά τους στέλνοντάς τα κάποιες ώρες στο φροντιστήριο κι όχι σε ιδιαίτερα για κάθε μάθημα.

Επιπλέον, τα έμαθαν κι αυτά να ντύνονται και να διασκεδάζουν λελογισμένα, αξιοπρεπώς, αλλά χωρίς να έχουν τα μυαλά πάνω από το κεφάλι τους.

Όχι κινητό της πλέον πρόσφατης τεχνολογίας που κοστίζει ένα μηνιάτικο, όχι «φιρμάτα» ρούχα που στοιβάζονται στις ντουλάπες χωρίς να έχουν φορεθεί ποτέ, όχι διακοπές στη Μύκονο με διακοποδάνειο…

Τους έδωσαν το καλοσυντηρημένο παλιό αυτοκίνητο, όταν οι ίδιοι αγόρασαν νέο· τους νοίκιασαν σπίτι «φοιτητικό» με συγκάτοικο· τα έπαιρναν τα καλοκαίρια στη δουλειά για να βγάζουν το χαρτζιλίκι τους…

Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι.

Άνθρωποι, νοικοκύρηδες με την παλιά έννοια της λέξης.

Άνθρωποι που αγωνίζονται να φτιάξουν ένα καλύτερο αύριο και δεν περιμένουν να τους το χαρίσει κάποιος ή να το… κερδίσουν στον τζόγο.

Άνθρωποι περήφανοι, αξιοπρεπείς που… τώρα καλούνται να πληρώσουν επιλογές άλλων, ξένες τελείως προς τους ίδιους και τον τρόπο ζωής που επέλεξαν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν είναι άδικο;

Υπάρχει τρόπος να εντοπιστούν οι άνθρωποι αυτοί από τους «ελεγκτικούς μηχανισμούς» της Κυβέρνησης.

Όχι για να τιμωρηθούν, αλλά για να εξαιρεθούν ίσως από όλα τα μέτρα που σκοπεύει αυτή να πάρει.

Δυστυχώς όμως θα μπουν κι αυτοί στο τσουβάλι, με τη γάτα.

«Και αυτοί» είπα;

Μακάρι να είναι έτσι!

Πολύ φοβάμαι ότι θα είναι μόνο αυτοί, τη στιγμή που οι υπόλοιποι θα συνεχίζουν ανενόχλητοι τον τρόπο ζωής που έκαναν μέχρι σήμερα.

Με δανεικά λεφτά. Με υπερχρεωμένες κάρτες. Με ακάλυπτες επιταγές. Με «κανόνια» στην αγορά…

Με τεράστια όμως έξοδα, προσωπικά και οικογενειακά!

Με τους φόρους που πληρώνουν οι άλλοι, τα κορόιδα, οι «μίζεροι», οι «κακομοίρηδες», οι… «φουκαράδες»…

Αυτοί που υπάρχουν ανάμεσά μας όσο κι αν δεν τους βλέπουμε, όσο κι αν δεν μιλάμε γι’ αυτούς, όσο κι αν αγνοούμε εντελώς την ύπαρξή τους…

Όσο κι αν τους έχει ξεχάσει ακόμα και η… κυβέρνηση!

Υπάρχουν…

191223 ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΝ

Αν όλοι όσοι φωνάζουν και υπογράφουν για «να μείνουν τα αρχαία στον σταθμό Βενιζέλου» επισκέπτονταν μια φορά τον χρόνο κάποιο μουσείο ή αρχαιολογικό χώρο, αυτοί θα ήταν συνεχώς γεμάτοι κόσμο.

ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ

Μισώ θανάσιμα να εξηγώ τι εννοώ· αλλά θα το κάνω: Δεν είμαι υπέρ τού να βρίσκονται τα αρχαία στα μουσεία (τουλάχιστον όχι όλα). Μεγάλωσα σκαρφαλώνοντας στα τείχη της Δράμας και παίζοντας στον αυλόγυρο της Αγίας Σοφίας. Θα το θέσω, λοιπόν, διαφορετικά. Αν όλοι όσοι φωνάζουν και υπογράφουν για «να μείνουν τα αρχαία στον σταθμό Βενιζέλου» γνώριζαν κάτι περισσότερο για τους… ιστορικού θησαυρούς, δίπλα από τους οποίους περνούν καθημερινά, θα ήμασταν μια διαφορετική χώρα.

191219 ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΝ

Πόσοι από τους έλληνες γονείς που μιλούν με θαυμασμό για την Γκρέτα θα ήθελαν το (ή θα επέτρεπαν στο) παιδί τους να κάνει ό,τι και εκείνη;

191215 ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΝ

Γνωρίζω κάποιους που, πληρώνοντας τα σύγχρονα συγχωροχάρτια (μεταπτυχιακούς τίτλους), προσπάθησαν να εξαγοράσουν τα αμαρτήματα της αμάθειας, της αγραμματοσύνης, της απαιδευσιάς…

Όμως τα σημάδια της αμαρτίας δεν σβήνονται εύκολα.

191212 ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΝ

12-12-2019

Γνωρίζω πολλούς εκπαιδευτικούς που παρακολουθούν μετά μανίας τα «τηλεπαιχνίδια» με μοντέλα ή μαγείρους… υπό δοκιμήν.

Φαντάζομαι, λοιπόν, ένα αντίστοιχο «παιχνίδι» όπου έμπειροι και εγνωσμένης (αλλά όχι απαραίτητα) αξίας εκπαιδευτικοί θα «δοκιμάζουν» υποψήφιους για το «λειτούργημα», απορρίπτοντας όσους δεν τα καταφέρνουν στις δοκιμασίες.

Θα είχε, λέτε, αντίστοιχη θεαματικότητα στους εκπαιδευτικούς κύκλους;

9-12-2019

Κάποιοι φίλοι σταμάτησαν να έρχονται μαζί μας έξω, επειδή δεν μπορούν να καπνίζουν όσο και όπου θέλουν. Δικαίωμά τους. Δεν τους κόβει όμως ότι, όταν μας το λένε καμαρωτοί κατάμουτρα, είναι σαν να μας χαρακτηρίζουν μεγάλα κορόιδα που τόσα χρόνια υπομέναμε τον καπνό τους για χάρη της παρέας;

(Μήπως έπρεπε το «φίλοι» να το βάλω σε εισαγωγικά;)

8-12-2019

Καταδικάζουμε τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Τι γίνεται όμως όταν δυο άνθρωποι (ή δυο ομάδες ανθρώπων π.χ. «φίλαθλοι») αποφασίζουν οι ίδιοι, εντελώς συνειδητά, να λύσουν τις διαφορές τους με τη βία; Μας πέφτει λόγος ποιος θα σπάσει το κεφάλι του αλλουνού;

Και τι γίνεται όταν ο ένας από τους δυο επιλέγει τη βία ως τον τρόπο να επιβάλει τη γνώμη του, ή, αν πρόκειται για ομάδα, να «παρέμβει» στην κοινωνία; Έτσι και τις φάει, τον συμπονούμε;

Ναι, ξέρω ότι οι αστυνομικοί είναι επαγγελματίες και οι αντιδράσεις τους πρέπει να κινούνται στο πλαίσιο του νόμου, όμως δείτε το λίγο και σαν τον παλιό πετροπόλεμο που τον ξεκινούσε η μια γειτονιά με την πιθανότητα πάντα να ανοίξει και κάποιο δικό τους κεφάλι.
(Παρεμπιπτόντως, ρωτήσατε κανέναν «αναρχικό» αν θέλει να τον υπερασπίζεστε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και όταν τρώει ξύλο από τους «μπάτσους».)

Και:

Αυτό που λέω είναι αρκετά σαφές:

α. Εμείς οι πολίτες έχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτούμε από την αστυνομία να φέρεται –σε κάθε περίσταση- επαγγελματικά, άρα και να διαμαρτυρόμαστε όταν δεν το κάνει.

β. Εκείνος που ασκεί βία «κατά του κράτους», βλέπε ΚΑΙ αθώων πολιτών, δεν το έχει αυτό το δικαίωμα, διότι τότε είναι απλώς τζάμπα μάγκας («εγώ θα σου πετάω πέτρες και εσύ θα ανταποδίδεις ροδοπέταλα»).

γ. Εγώ, αν ήμουν «αναρχικός», θα αισθανόμουν πολύ άσχημα, αν οι πολίτες-θεατές με υπερασπίζονταν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα ήθελα να το κάνουν κατεβαίνοντας στον δρόμο.

5-12-2019

Αδυνατώ να κατανοήσω πολλά κείμενα αδυναμίας κατανόησης κειμένου από 15χρονους.

Και δεν είμαι 15χρονος.

4-12-2019

Μου μιλούσε δέκα λεπτά στο τηλέφωνο για να με πείσει να πάω από τα 12 € που πληρώνω τώρα (και μου περισσεύουν κάτι εκατοντάδες λεπτά κάθε μήνα) στα 17, 50 €.

Αφού αρνήθηκα όσο πιο ευγενικά μπορούσα, στο τέλος μου λέει: "Δηλαδή δεν θέλετε την ΕΚΠΤΩΣΗ!"

Τότε της το έκλεισα.

1-12-2019

Διαφωνώ με την απόφαση των τριών καλαθοσφαιριστών του Ολυμπιακού να μην παίξουν στην Εθνική για λόγους (προφάσεις) που εκείνοι γνωρίζουν.

Βρέθηκα σε μια παρέα πέντε ανθρώπων, οι οποίοι μιλούσαν όλοι με τα χειρότερα λόγια για τους παίκτες. Τα παιδιά των δύο από αυτούς δεν υπηρέτησαν στον στρατό για λόγους (προφάσεις) που κανείς δεν γνωρίζει.

25-11-2019

Έχω μια απορία: Αυτούς τους «διοικητές», τους λένε ρίξε μια αίτηση και θα σε κάνουμε, ή από μόνοι τους παίρνουν την πρωτοβουλία να… θέσουν τις γνώσεις και την εμπειρία τους στην υπηρεσία της κοινωνίας;

10-11-2019

Μερικοί πόσταραν τη διεύθυνση του ΕΣΡ για να κάνουμε καταγγελίες εναντίον του (κατάπτυστου) Λιάγκα –παρεμπιπτόντως δεν τον έχω παρακολουθήσει ποτέ.

Δεν φαντάζομαι να είναι οι ίδιοι που θεωρούν κάρφωμα την καταγγελία τού άλλου που καπνίζει στο εστιατόριο όπου τρως με το παιδί σου (και σε ειρωνεύεται, όταν του κάνεις παρατήρηση).

7-11-2019

Σκέψεις κατά τη σημερινή Γενική Συνέλευση των δασκάλων της Δράμας:

Κάποτε, μας έφταιγε το ότι δεν διαθέταμε σύγχρονα εποπτικά μέσα – γέμισαν οι τάξεις μας υπολογιστές και βιντεοπροβολείς.

Έπειτα, μας φαινόταν υπερβολικά μεγάλος ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα – έπεσε κι αυτός τόσο που, σε κάποιες περιπτώσεις, ντρεπόμαστε να τον ομολογήσουμε.

Παραπονιόμασταν ότι δεν έχουμε τις γνώσεις να διδάξουμε εξειδικευμένα αντικείμενα – ήρθαν στα σχολεία οι ειδικότητες.

Είχαμε «προβλήματα» με/(τους) μαθητές με ειδικές μαθησιακές ανάγκες – ήρθαν και οι Παράλληλες Στηρίξεις.

Θεωρούσαμε πολλές τις ώρες διδασκαλίας – μειώθηκαν κι αυτές.

Τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία εκσυγχρονίστηκαν, οι Σχολικοί Σύμβουλοι κρατήθηκαν έξω από τις αίθουσες, η αξιολόγηση «πάγωσε», ακόμη και η συλλογική…

Τι έχουν (πλέον) τα έρμα και ψοφάνε;

Στο μεταξύ, οι περισσότεροι συνδικαλιστές μιλάνε για… «το Σχολείο που θέλουμε».
Θεωρείται, φαντάζομαι, αυτονόητο ότι το Σχολείο αυτό πρέπει να λειτουργεί προς όφελος του μαθητή. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, με το χέρι στην καρδιά, τι γίνεται στα εκπαιδευτικά μας πράγματα με γνώμονα το όφελος του μαθητή:

Οι διορισμοί των εκπαιδευτικών (όταν γινόταν τέτοιοι); Οι μεταθέσεις και οι αποσπάσεις τους; Οι τοποθετήσεις τους στα Σχολεία; Η κατανομή των τάξεων και των τμημάτων; Τα ωρολόγια προγράμματα; Οι αναθέσεις ενισχυτικής και γραμματειακής υποστήριξης; Οι αναπληρώσεις των απόντων; Οι διδακτικές επισκέψεις; Οι σχολικές γιορτές; Τι; (Για να μην μιλήσουμε για τις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις συνδικαλιστικές «αργίες».)

Στις περισσότερες των περιπτώσεων –ποτέ δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι (αντίφαση;)- τα παραπάνω λειτουργούν πρωτίστως με γνώμονα τη βολή των δασκάλων.

Μήπως είναι ΚΑΙ αυτό μια παράμετρος για την απογοήτευση που εισπράττουμε όλοι μας από την εικόνα του Σχολείου και της Εκπαίδευσης γενικότερα;

29-9-2019

Βαρουφάκης (ακόμη και τώρα): «Δεν είχαμε καμία ζημιά από το 2015. Τα capital controls τα επέβαλλε η ΕΚΤ για να μας πνίξει και να δεχθούμε το μνημόνιο».

Η εξελικτική ψυχολογία μάς λέει πως χαρακτηριστικό των ανηλίκων (στο δωμάτιο αλλά και αλλού) είναι ότι μπερδεύουν το αίτιο με το αποτέλεσμα ("έχει σύννεφα επειδή βρέχει").

26-9-2019

Η γιαγιά Ευδοκία μάς άφησε την ευχή της και έφυγε για τον Παράδεισο.

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί σήμερα, Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου, στις 17:00, στον Ιερό Μητροπολιτικό ναό Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας.