Τέλος εποχής! (Αρχή μιας νέας;)
Σεπτέμβριος 2019. Συμπληρώθηκαν είκοσι συναπτά έτη από τη μέρα που αποφασίσαμε να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Δείτε εδώ το αποχαιρετιστήριο κείμενο.
Πάμε για άλλα; Ποιος ξέρει;
Τελικά, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε όπως στην περίπτωση της ευλογιάς (από το ευλογία) ή της ιλαράς (από το ιλαρός, χαρωπός) και να ονομάσουμε την ασθένεια… «απλή γρίπη».
Έτσι, και το χατίρι
των αρνητών θα κάναμε, και θα συνεχίζαμε να ανακοινώνουμε κανονικά πως «σήμερα
καταγράφηκαν 2018 νέα κρούσματα, ενώ οι θάνατοι από την απλή γρίπη ξεπέρασαν
τους 100».
Αν βρεθεί κανείς στα όρια της πόλης και σταθεί λίγο τυχερός, μπορεί να θαυμάσει κάποιο από τα υπέροχα αυτά αιλουροειδή, τις γάτες, να κυνηγά μέσα στα χωράφια ή πάνω σε ένα δέντρο.
Τι σχέση έχουν με τις
τεμπελόγατες που αράζουν όλη μέρα στα καπό των αυτοκινήτων περιμένοντας τη
φιλόζωο κυρία να τους αφήσει μια κονσέρβα στο πιατάκι;
Με το να γκρινιάζιες για εκείνους που έγιναν φοιτητές πανεπιστημίου γράφοντας μόνο το όνομά τους, αλλά συγχρόνως να δίνεις «συγχαρητήρια σε όλους», δεν… αναπαράγεις απλώς ένα στερεότυπο˙ γίνεσαι μέρος του προβλήματος.
Συγχαρητήρια σε όσους το αξίζουν.
Είναι άλλο πράγμα να λες «ας πάνε να δοκιμάσουν τα κότσια τους και, γιατί όχι, να καλοπεράσουν» (αρκεί να μην κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους και τους γονείς τους) και άλλο να τους δίνεις συγχαρητήρια επειδή κατάφεραν… τι;