120406 ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Φτάνουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα!

Αυτό είναι το ευχάριστο.

Διότι, μπορεί για τους πιστούς να είναι η Εβδομάδα του Πάθους, με τη συμμετοχή τους στο Θείο Δράμα, όμως όλοι γνωρίζουν καλά πως στο τέλος θα έρθει η Ανάσταση.

Το πρόβλημα είναι αλλού.

Έχουμε μπροστά μας έναν… «Μεγάλο Μήνα», έναν μήνα προεκλογικό, κατά τον οποίο θα ζήσουμε το δικό μας δράμα.

Δυστυχώς, η λύση αυτού του δράματος δεν προβλέπεται αναστάσιμη. Κανείς δεν είναι αισιόδοξος πως από τις εκλογές του Μαΐου θα προκύψει κάτι καλύτερο για τον τόπο.

Είναι, βλέπετε, κι αυτές οι δημοσκοπήσεις, που λένε από τώρα πως, μετά τις εκλογές θα πρέπει να αναζητηθούν συνεργασίες.

Αυτό, βεβαίως, σημαίνει πως οι όποιες συνεργασίες καλό θα ήταν να αναζητηθούν πριν από τις εκλογές, όμως κάτι τέτοιο θα σήμαινε στρατηγική ήττας για τα κόμματα.

Ποια ομάδα κατεβαίνει στο γήπεδο δηλώνοντας «θα κλειστώ πίσω με στόχο να φάω όσο το δυνατόν λιγότερα γκολ;»

Μπορεί να το σκέφτεται, να έχει σχεδιάσει το παιχνίδι της έτσι ακριβώς, όμως, πριν από τον αγώνα, δεν πρόκειται να δηλώσει τίποτε τέτοιο.

Η προεκλογική περίοδος, λοιπόν, είναι εδώ.

Θέλουμε δεν θέλουμε θα υποστούμε τις συνέπειές της. Εδώ που τα λέμε, κάποιες φορές το τραβάει κι εμάς ο οργανισμός μας.

Να, προχθές, βλέπαμε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τον δικό μας, να υποστηρίζει σε τηλεοπτικό κανάλι πως είναι ευχαριστημένος, αφού ό,τι θέλησε από την πολιτική το πέτυχε.

Εκτός, όπως υπογράμμισε, από το παιδικό του όνειρο να γίνει δήμαρχος Δράμας.

Βλέπετε τι κάνουν οι υπέρμετρες φιλοδοξίες; Ενώ με ένα πιο προσγειωμένο όνειρο, να γίνει ας πούμε Επίτροπος στην ενορία του, οι στόχοι του θα είχαν επιτευχθεί στο απόλυτο, μια και τη θέση αυτή, όπως μας ενημέρωνε σε προεκλογικό του βιογραφικό, την είχε κατακτήσει χρόνια πριν.

Το άλλο πουλάκι:

Από πού πηγάζει η ευτυχία του;

Από δύο κυρίως «πηγές». Ξαναδιαβάζει, μας είπε, μόνος του τα άρθρα που είχε γράψει στον τοπικό τύπο πριν από χρόνια και λέει με καμάρι, επίσης μόνος του: «Μπράβο, ρε Μιχάλη! Τόσο μπροστά έβλεπες!»

Επίσης στέλνει κανένα sms στο Πρόεδρο του ΛΑΟΣ με κάποια σκέψη του ή με μια ιδέα του που γεννήθηκε και αυτό τον γεμίζει ικανοποίηση, τον κάνει ευτυχισμένο. (Όχι τον Πρόεδρο, τον ίδιο.)

Βεβαίως μας είπε και το άλλο.

Έχει ένα παιδί στο πανεπιστήμιο που οι συμφοιτητές του τού λένε να γραφτεί στην ΠΑΣΠ. Αυτός τους απαντά πως ο πατέρας του ήταν ιδρυτικό μέλος της ΠΑΣΠ και τον κοιτάζουν με θαυμασμό.

Τώρα είναι, τους λέει, στο κόμμα του Καρατζαφέρη, αλλά σύμφωνα με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι άλλαξε, αφού ο ίδιος εξακολουθεί να είναι ΠΑΣΟΚ, όμως το ΠΑΣΟΚ είναι αλλού! Προφανώς ο ΛΑΟΣ βρίσκεται εκεί που βρισκόταν το ΠΑΣΟΚ του Μιχάλη.

Ξέρω τι θα μου πείτε τώρα.

Καλά, εμείς κλείνουμε τις τηλεοράσεις μας ή κάνουμε ζάπινγκ για να μην ακούμε τέτοιες ανοησίες, κι εσύ μας τις μεταφέρεις ως σημαντικές δηλώσεις;

Καθόλου! Ένα παράδειγμα έφερα για το τι μας περιμένει αυτό τον προεκλογικό μήνα. Διότι τέτοια θα ακούσουμε πάρα πολλά, ιδίως από παλιούς πολιτευτές, οι οποίοι αισθάνονται και μια υποχρέωση να απολογηθούν ή να δικαιολογήσουν τις διάφορες ακροβασίες και τα κατά καιρούς «εντός, εκτός και επί τα αυτά» που πραγματοποίησαν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γιατί δεν διαλύεται η βουλή;

Το θέμα της ημερομηνίας «παίζει», ενώ οι Ευρωπαίοι μας πιέζουν, λέει, για να καθυστερήσουν οι εκλογές όσο το δυνατόν περισσότερο.

Φαίνεται όμως πως δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ελληνική προεκλογική περίοδος.

Και δεν μιλώ για τον τηλεοπτικό «αγώνα» των υποψηφίων. Για τον άλλο «αγώνα» μιλώ, των νυν βουλευτών, οι  οποίοι φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει τίποτε, ούτε από την κρίση ούτε από το κατάντημα της χώρας.

Δεκάδες τροπολογίες περνάνε (ή επιχειρούν να τις περάσουν) καθημερινά στη βουλή, τροπολογίες στη μεγάλη τους πλειονότητα ρουσφετολογικές, προκειμένου να ικανοποιήσουν αιτήματα ψηφοφόρων, οι οποίοι θα ανταποδώσουν την ικανοποίησή τους με ψήφους.

Μόνο τις τροπολογίες για αναστολές ήδη ψηφισμένων νόμων να σκεφτείς, δηλαδή τη μετάθεση της εφαρμογής του νόμου ή διατάξεών του για μετά τις εκλογές, καταλαβαίνεις τι κλίμα επικρατεί.

Το σκεπτικό δηλαδή που ακολουθείται από τους εθνοπατέρες είναι ακριβώς αυτό που μας οδήγησε εδώ: Άσε να ξαναβγώ εγώ ακόμη μια φορά και μετά έχουμε χρόνο να διορθώσουμε τα στραβά.

Εν τω μεταξύ ας κάνουμε τα χατίρια διαφόρων συντεχνιών, ας ικανοποιήσουμε τα αιτήματα και τα μικροσυμφέροντα ομάδων ψηφοφόρων, γιατί πού ξέρεις, μπορεί να πλακώσουν τίποτε τροϊκανοί, εχθροί της χώρα και να μείνουν τα παιδιά μας ανικανοποίητα και…αγανακτισμένα!

Είναι μέρες για τέτοια;

Καλό Πάσχα, σύντροφοι!

Και πού είστε ακόμα!