120426 ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

«Θάνατος στο δικομματισμό»

Φαίνεται πως σ’ αυτές τις εκλογές ο δικομματισμός θα δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα, που θα το θυμάται για καιρό.

Λέω φαίνεται, γιατί όλοι ξέρουμε καλά πως είναι άλλο πράγμα να απαντάς στο τηλέφωνο τι θα ψήφιζες κι άλλο να μπαίνεις στο παραβάν.

Μάλιστα, ειδικά σ’ αυτές τις εκλογές, υπάρχει ακόμη ένας σοβαρός λόγος να πιστεύουμε (φοβόμαστε) πως ο δικομματισμός τελικά θα ενισχυθεί από εξωγενείς παράγοντες.

Ξέρετε ποιος είναι αυτός; Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, είναι ο μεγάλος αριθμός κομμάτων που κατεβαίνουν στις εκλογές!

Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ και, για να μην πάμε μακριά, ας μείνουμε στη Δράμα.

Όταν θα πάει ο ψηφοφόρος στο εκλογικό τμήμα που είναι γραμμένος για να ψηφίσει, θα του δώσουν –κρατηθείτε- είκοσι τέσσερα (24) ψηφοδέλτια!

Θα πρέπει να μπει στο παραβάν, να ψάξει να βρει το ψηφοδέλτιο της προτίμησής του, να βρει τον υποψήφιο που θα σταυρώσει και να ψηφίσει.

Πόσοι θα το κάνουν αυτό;

Διότι, ξαναλέω, είναι άλλο να απαντάς στο σχετικό ερώτημα «θα ψήφιζα τον Καμμένο» (γιατί γράφεται με δύο μι;) και ο ερωτών να σημειώνει το αντίστοιχο κόμμα (αυτό είναι από το κόβω) κι άλλο να ψάχνεις μέσα σε είκοσι τέσσερα ψηφοδέλτια να βρεις, αν θυμάσαι, ποιο είναι το κόμμα του Καμμένου για να το ψηφίσεις!

Τι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις!

Βγάζεις από την τσέπη σου το ψηφοδέλτιο που έφερες από το σπίτι και το ρίχνεις για να ξεμπερδεύεις.

Ξέρω τι θα σκεφτούν μερικοί. Ωραία πολιτική συμπεριφορά. Κι όμως, φίλοι μου, δυστυχώς, έτσι συμβαίνει με πάρα πολλούς ψηφοφόρους.

Το άλλο πουλάκι:

Μέχρι εδώ καλά.

Διότι υπάρχει ένα ερώτημα που δείχνει ότι τα πράγματα είναι ακόμη πιο περίπλοκα και, όπως είπαμε λειτουργούν υπέρ του δικομματισμού. Πού θα το βρεις το ψηφοδέλτιο που θα έχεις στην τσέπη σου;

Υπάρχουν πολλές «πηγές» τις οποίες χρησιμοποιούν οι ψηφοφόροι, ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους.

Έρχεται, ας πούμε ο άλλος από την Αθήνα, είναι αποφασισμένος και συνειδητοποιημένος, περνάει από το εκλογικό κέντρο του κόμματος που θα ψηφίσει, παίρνεις ένα ψηφοδέλτιο και το ρίχνει ασταύρωτο, μια και δεν γνωρίζει τους ντόπιους υποψηφίους, αλλά «μετράει» για το κόμμα.

Πόσοι όμως το κάνουν αυτό;

Οι περισσότεροι περιμένουν να πάει το ψηφοδέλτιο σ’ αυτούς κι όχι αυτοί στο ψηφοδέλτιο. Εδώ αρχίζει και παίζει ρόλο ο μηχανισμός των «μεγάλων» κομμάτων αλλά και των «μεγάλων» υποψηφίων που, συνήθως πολιτεύονται μ’ αυτά.

Διότι, όταν έχεις από πίσω σου ένα μικρό στρατό από «εθελοντές» που σταυρώνουν νυχθημερόν ψηφοδέλτια στο όνομά σου και μετά τα μοιράζουν πόρτα πόρτα, σίγουρα έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να φτάσει η…φωνή και οι πολιτικές σου απόψεις μέχρι και το τελευταίο σπίτι.

Και, τελικά, στην κάλπη.

Λοιπόν, ας μη παραξενευτούμε καθόλου, αν τα ποσοστά των δύο κομμάτων (έκοψα το «μεγάλων») είναι τελικά αυξημένα σε σχέση με ό,τι τους δίνουν οι δημοσκοπήσεις.

Αφήνω το ρόλο που θα παίξουν τις τελευταίες μέρες τα (εδώ θα το βάλω) μεγάλα ΜΜΕ, κανάλια και εφημερίδες, με όσα θα λένε περί «ακυβερνησίας» οι επίσημοι αναλυτές τους, που η γνώμη τους, είτε μας αρέσει είτε όχι, μετράει για πολύ κόσμο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πώς θα πολεμηθεί ο δικομματισμός;

Αν δεχτούμε πως η ευθύνη του αλλά και η ευθύνη των μονοκομματικών κυβερνήσεων είναι τεράστια για το κατάντημα της χώρας, τότε θα πρέπει να βαδίσουμε σε άλλους δρόμους.

Ωραία! Το… αντίδοτο όμως σ’ αυτά είναι ένα: οι κυβερνήσεις συνεργασίας, δύο ή και περισσοτέρων κομμάτων, όπως μάλιστα βλέπουμε να συμβαίνουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Έλα όμως που εδώ (σχεδόν) κανένας δεν δέχεται να συνεργαστεί με άλλους, ώστε να μπορεί να σχηματιστεί ένα κυβερνητικός πόλος!

Οι αριστεροί δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, αλλά και κανένας (;) από αυτούς με το «κεντροαριστερό» ΠΑΣΟΚ, όπως, για παράδειγμα, κάνουν όλα τα αριστερότερα του κέντρου κόμματα στην Ευρώπη.

Οι δεξιοί δεν συνεργάζονται επίσης, ούτε μεταξύ τους ούτε με το «κεντροδεξιό» κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Κι αυτό το σενάριο παίζει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Τι μένει;

Δυστυχώς μένει ο δικομματισμός. Είτε να βγει αυτοδύναμο ένα από τα δύο αυτά κόμματα, πράγμα που γινόταν μέχρι σήμερα, είτε να οδηγηθούν στη μεταξύ τους σύμπραξη.

Αυτά βλέπει όμως ο ψηφοφόρος και δικαίως σκέφτεται: Αν είναι να οδηγηθούμε τελικά σ’ αυτό το σενάριο…

Το σταματάμε εδώ γιατί τόσο θέλουν να μας κατηγορήσουν για «τσανάκια» του δικομματισμού.

Το δικαίωμα της επιλογής!