120402 ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Μπράβο στον Τζίμα!

Βλέπετε; Αυτό που κάνουμε είναι η εφαρμογή μιας στοιχειώδους αρχής στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού.

Όταν πρόκειται να επιβραβεύσεις κάποιον, το κάνεις επωνύμως και δημοσίως.

Όταν πρόκειται να του τα ψάλλεις, τότε να τον παίρνεις κατ’ ιδίαν ή να μιλάς μπροστά σε όλους όχι όμως προσωπικά αλλά γενικώς και αορίστως.

Βεβαίως εμείς έχουμε ήδη παραβεί μια άλλη εξίσου βασική αρχή. Ότι πρέπει πρώτα να τονίζεις τα θετικά κάποιου και μετά τα αρνητικά του στοιχεία, όμως γι’ αυτό υπάρχει μια σοβαρή δικαιολογία.

Τώρα μάθαμε πως ο κύριος Τζίμας επέστρεψε, δόξη και τιμή, στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Ήδη θα καταλάβατε γιατί είπαμε το σημερινό «μπράβο».

Ο Μαργαρίτης Τζίμας κατόρθωσε με τους πολιτικούς του ελιγμούς, να είναι… «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι.

Δηλαδή κατάφερε να πατάει σε δυο βάρκες συγχρόνως. Σε εκείνη του μνημονίου αλλά και στην άλλη του αντιμνημονίου.

Το πόσο σταθερά θα το δείξει η προεκλογική περίοδος, κυρίως όμως το εκλογικό αποτέλεσμα.

Εμείς, για την ώρα, δεν έχουμε παρά να του δώσουμε συγχαρητήρια για τον τακτικισμό του χάρη στον οποίο κατάφερε να είναι έξω και μέσα συγχρόνως, να περάσει… αβρόχοις ποσί από εκεί που άλλοι είτε έγιναν μούσκεμα είτε έμειναν στην απέναντι όχθη και κοιτάζουν από μακριά τους υπόλοιπους.

Πώς το κατάφερε αυτό; Πώς κατάφερε να επιπλεύσει τη στιγμή που όλα γύρω του βούλιαζαν μέσα στην τρικυμία του μνημονίου; Ξέρω πού θα πάει το μυαλό ορισμένων. Στο ότι οι φελλοί επιπλέουν χωρίς να χρειάζεται να καταβάλουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια.

Δεν είναι όμως έτσι. Όχι για τους φελλούς, για τον κύριο Τζίμα. Διότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτός διαθέτει πολιτικό βάρος πολύ μεγαλύτερο από άλλους τους οποίους κατάπιαν τα σκοτάδια της αβύσσου.

Το άλλο πουλάκι:

Χρειάζεται ταλέντο!

Δεν είναι εύκολο πράγμα να μπορείς να διαβάσεις τον καιρό, να φυλαχτείς από τις κακοτοπιές, να κρυφτείς στα δύσκολα και να εμφανιστείς όταν κοπάσει η καταιγίδα.

Ο κύριος Τζίμας όμως είναι μανούλα σε κάτι τέτοια.

Όταν είπε «όχι» στην ιστορική εκείνη ψηφοφορία της δανειακής σύμβασης, του μνημονίου 2, πολλοί βιάστηκαν να σημειώσουν ότι έφτασε το τέλος της πολιτικής του καριέρας.

Οι πιο «αισιόδοξοι» σκέφτηκαν πως ο Τζίμας αποφάσισε να παρατήσει την κεντρική πολιτική σκηνή και να επιστρέψει στην τοπική αυτοδιοίκηση, αφού δεν μπορούσαν να τον φανταστούν απόμαχο της πολιτικής, να ιδιωτεύει ως συνταξιούχος.

Λογάριαζαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο!

Το χειρότερο ήταν για κάποιους εσωκομματικούς του αντιπάλους, οι οποίοι βιάστηκαν να… πάρουν αέρα και να δηλώνουν δεξιά και αριστερά (περισσότερο δεξιά) ότι στις ερχόμενες εκλογές θα κάνουν περίπατο και θα εκλεγούν με τα τσαρούχια.

Όταν λείπει ο γάτος, χορεύουν τα ποντίκια. Χορεύουν όμως κι όταν… νομίζουν ότι λείπει, οπότε κούνια που τα κούναγε!

Τώρα σταμάτησαν τους χορούς, μαζεύτηκαν στις φωλιές τους, για να σχεδιάσουν τη μεγάλη ηρωική τους έξοδο.

Ευτυχώς είχαν ακόμη χρόνο στη διάθεσή τους. Εξάλλου (θέλουν να) ελπίζουν στη δεύτερη θέση, οπότε τώρα καλά θα κάνουν να στρέψουν τα βέλη ο ένας εναντίον του άλλου και αφήσουν το αδιαφιλονίκητο φαβορί να δρέψει τους καρπούς της τακτικής και των ελιγμών του.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Καλά, ποιους, θα κοροϊδέψει;

Νομίζετε ότι είναι πολλοί εκείνοι που θα χάψουν το ότι ο Τζίμας είναι κατά του μνημονίου;

Ακούστε κι εμένα που είμαι χρόνια στην πιάτσα!

Οι περισσότεροι ψιθυρίζουν ότι πήγε να το παίξει μάγκας αλλά έφαγε τα μούτρα του. Ότι αναγκάστηκε να γλείψει εκεί που έφτυσε. Ότι θέλησε να μας πείσει πως, για χάρη της ιδεολογίας του θυσιάζει ακόμη και την πολιτική του καριέρα, όμως μόλις αντίκρισε τον… λύκο της συνταξιοδότησης, τα μάζεψε και γύρισε στο (μνημονιακό) μαντρί.

Βεβαίως, λένε εκείνοι που τον έχουν πάρει είδηση, θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι ήταν άλλη η Νέα Δημοκρατία από την οποία έφυγε (τον έδιωξαν) και άλλη αυτή στην οποία γύρισε παρακαλώντας, αλλά αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.

Αφήστε που πολλοί νεοδημοκράτες πιστεύουν πως δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στο κόμμα αλλά και στον Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο ανάγκασε να εμφανιστεί ως εντελώς αναξιόπιστος και ασυνεπής.

Τι θέλω όμως κι ανακατεύομαι; που θα ‘λεγε κι ο Μπρίλης-Γκιωνάκης!

Φλικ - Φλακ!