120427 ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Γιατί τέτοιος χαμός;

Έχετε σκεφτεί τι είναι αυτό που κάνει τόσο κόσμο να θέλει να μπει στα ψηφοδέλτια των κομμάτων και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή της Νέας Δημοκρατίας, να μη χωράνε και να γίνεται το «φύγε εσύ, έλα εσύ»;

Μια που το αρχίσαμε όμως έτσι, ας θέσουμε εξαρχής το πλαίσιο κι ας κάνουμε το διαχωρισμό, αφού δεν είναι όλα τα ψηφοδέλτια και όλοι οι υποψήφιοι της ίδιας κατηγορίας.

Σήμερα, λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι όπως σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις, αφού οι πολίτες, πολλοί πολίτες, ακούνε πολιτικούς και τους γυρίζουν την πλάτη, αν δεν του επιτίθενται φραστικά ή και με γιαούρτια και αβγά.

Ποιος ο λόγος να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική και να κατέβει ως υποψήφιος, μέσα σ’ αυτό το αρνητικό κλίμα;

Εδώ έρχεται ο διαχωρισμός που σας έλεγα.

Πρώτα πρώτα είναι αυτοί που κατεβαίνουν με τα κόμματα εξουσίας, δηλαδή αυτά που έχουν ήδη κυβερνήσει τον τόπο και των οποίων τα στελέχη δέχονται κυρίως τις επιθέσεις.

Γιατί να θέλει να κατεβεί κανείς σε ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο;

Μα, φυσικά, για να γίνει ή για να ξαναγίνει βουλευτής, αφού, για τον νομό μας μιλάω, από αυτά τα ψηφοδέλτια υπάρχουν οι μεγαλύτερες πιθανότητες να εκλεγούν οι βουλευτές μας.

Ποτέ δεν αποκλείουμε τις εκπλήξεις, είδατε τι έπαθε η Μπαρτσελόνα!

Ακόμη και σ’ αυτά τα κόμματα όμως υπάρχει διαχωρισμός, αφού στο μεν ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας οι υποψήφιοι «συνωστίζονταν» όπως οι πρόσφυγες στο λιμάνι της Σμύρνης, ενώ σ’ εκείνο του ΠΑΣΟΚ έψαχνα να βρουν ανθρώπους για να συμπληρωθεί ο αριθμός πέντε.

(Τελικά βρέθηκαν κάποιοι που, λυπάμαι που το λέω, εγώ προσωπικά δεν τους γνωρίζω, ελπίζω να τους μάθω στη μια εβδομάδα που απομένει μέχρι τις εκλογές.)

Το άλλο πουλάκι:

Κι όμως ήταν ευκαιρία!

Στη Νέα Δημοκρατία το μυρίστηκαν, στο ΠΑΣΟΚ όχι!

Αν υποθέσουμε ότι οι πολίτες είναι δυσαρεστημένοι μεν με τα δυο αυτά κόμματα δυσκολεύονται όμως να απομακρυνθούν από το χώρο (όσοι, τουλάχιστον δυσκολεύονται), το πιο πιθανό είναι να εκφράσουν αυτή τους τη δυσαρέσκεια ψηφίζοντας άλλους υποψηφίους από εκείνους που ήδη διατέλεσαν βουλευτές.

Κάπως έτσι την είδα στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας και σκέφτηκαν «ή τώρα ή ποτέ».

Το αν λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, θα το δείξει η επόμενη Κυριακή.

Στο ΠΑΣΟΚ ήταν πιστεύω η ευκαιρία να μπουν δυναμικά στο προσκήνιο κάποια νέα στελέχη, άνθρωποι που είχαν εκτεθεί και παλαιότερα και φαντάζομαι σκέφτονται να το κάνουν και στο μέλλον.

Ήταν ευκαιρία να δώσουν το παρών, να εισπράξουν κι αυτοί τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τους διατελέσαντες βουλευτές και να έχουν μια έντονη καταγραφή παρακαταθήκη για το μέλλον.

Διότι, όταν στο μέλλον θα θέλεις, μπορεί να μη θέλει το κόμμα και δεν θα έχει άδικο, αφού, τώρα που σε χρειαζόταν, εσύ σφύριζες αδιάφορα.

Ας πάμε όμως και στους «μικρότερους» συνδυασμού.

Κι εκεί πάλι μπορούμε να βρούμε διάφορες περιπτώσεις, αφού υπάρχουν τα «παραδοσιακά» κόμματα, κυρίως της αριστεράς, των οποίων οι υποψήφιοι επιλέγονται εκόντες άκοντες, με τη λογική «ποιος μπορεί και τι είναι καλύτερο για το κόμμα».

Εκεί οι υποψήφιοι δεν «τρέχουν για να βγουν», υποτίθεται ότι έχουν μια συλλογική παρουσία, που θα βοηθήσει στη συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων ψήφων για το κόμμα.

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά ψηφοδέλτια βγαίνουν από τις κάλπες ασταύρωτα.

Υπάρχουν όμως κι άλλοι υποψήφιοι, αυτοί που επέλεξαν να «εκτεθούν» με μικρότερα ή με νέα κόμματα, και να κατέβουν στις εκλογές, παρά το αρνητικό, όπως είπαμε, κλίμα για τους πολιτικούς και τους πολιτευτές.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

«Δεν είμαστε ίδιοι»!

Αυτό προσπαθούν να δηλώσουν με την παρουσία τους.

Διότι, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν με τους δυσαρεστημένους, τους αγανακτισμένους, τους εξεγερμένους, όσους τελοσπάντων εξέφραζαν την αντίθεσή τους στο υπάρχον σύστημα πολιτικής.

Τώρα προσπαθούν να μπουν στο σύστημα για να το αλλάξουν από μέσα. Βλέπετε, ο τρόπος λειτουργίας των θεσμών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα πρόσωπα που υπηρετούν σ’ αυτούς, κυρίως όμως από τη διάθεση αυτών των προσώπων να αλλάξουν τους θεσμούς και τη λειτουργία τους.

Σας μπέρδεψα;

Σκεφθείτε το λίγο μόνοι σας. Η βουλή ή τα κόμματα θα ήταν τα ίδια αν σ’ αυτά βρίσκονταν άλλοι άνθρωποι από τους υπάρχοντες;

Αν απαντήσουμε αρνητικά, ας σκεφτούμε ότι όλοι όσοι πέρασαν από εκεί «στρατεύτηκαν» ή εκλέχτηκαν, τουλάχιστον την πρώτη φορά, με την υπόσχεση να είναι διαφορετικοί και να προωθήσουν έναν άλλο τρόπο λειτουργίας των θεσμών.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να δούμε κατά πόσο το κατάφεραν, τι το διαφορετικό έφεραν με την παρουσία τους.

Φοβάμαι όμως ότι οι περισσότεροι θα απαντήσουν θετικά στο ερώτημα και το τραγικό είναι, ότι θετικά απαντούν και πολλοί από τους νέους υποψηφίους με τα «μικρά» κόμματα.

Τότε, πού πάμε;

Υπάρχει και η βουλευτική ασυλία!