Το ένα πουλάκι:
Δεν έχω τίποτε με τον άνθρωπο!
Έχω ένα κόλλημα με τις αντιφάσεις και, όταν τις συναντήσω κάπου, με διαολίζουν, πρέπει να τις επισημάνω, διαφορετικά δεν ησυχάζω.
Να, θα σας πω τώρα μια ιστορία, για να δείτε ότι οι άτιμες οι αντιφάσεις μερικές φορές κρύβονται σε απίθανα σημεία:
Μου διηγόταν πριν από μερικές μέρες μια δασκάλα ότι επισκέφτηκε το σχολείο τους ο σχολικός σύμβουλος και συζήτησαν διάφορα παιδαγωγικά θέματα.
Με κρυφό καμάρι μου ανέφερε πως, σε κάποιο σημείο της συζήτησης, ο σχολικός σύμβουλος τους είπε ότι το σχολείο τους είναι εξαίρετο και λειτουργεί πολύ καλά. Τόνισε μάλιστα πως αυτό οφείλεται κυρίως στο ανθρώπινο δυναμικό.
Εσείς τι του απαντήσατε; Τη ρώτησα.
Δεν του είπατε «πώς το ξέρετε, κύριε σύμβουλε»;
Έμεινε να με κοιτάζει με απορία.
Συνέχισα: Απ’ ότι γνωρίζω, οι δάσκαλοι είστε, γενικώς, κατά της αξιολόγησης, έτσι δεν είναι; Γιατί, λοιπόν, δεχθήκατε την αξιολόγηση έτσι αδιαμαρτύρητα;
Διότι, αν ερχόταν και σας έλεγε πως είστε ένα κακό σχολείο, φαντάζομαι θα γινόταν ο χαμός.
Και πού το ξέρει, και ποιος είναι αυτός που μας κρίνει, και πώς έβγαλε το συμπέρασμα με μια φορά που ήρθε στο σχολείο, αφήστε που θα αρχίζατε τις κακίες για το πόσο αξιοκρατικά κατέλαβε τη θέση του ο ίδιος…
Τώρα όμως που είπε καλά λόγια για το σχολείο και για εσάς; Κουβέντα; Αυτό δεν είναι μια αντίφαση, να είμαστε, δηλαδή, κατά της αξιολόγησης εκτός εάν αυτή είναι θετική για μας;
Ας επανέλθουμε όμως στον πολιτικό για τον οποίο ξεκίνησα να σας μιλώ. Διάβασα πρόσφατες δηλώσεις του και εντόπισα ένα σημείο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Μιλάει για το πώς πρέπει να είναι ο σωστός πολιτικός και, χωρίς να το καταλαβαίνει, βγάζει τον εαυτό του από έξω.
Το άλλο πουλάκι:
Διαβάζω το απόσπασμα.
«Αν ο Αντώνης Σαμαράς είχε βουλιμία για εξουσία θα μπορούσε να τάξει στους πάντες τα πάντα. Δεν το κάνει. Και ορθώς. Και φυσικά δεν μπορούν να το κάνουν και όσοι φιλοδοξούν να ζητήσουν την ψήφο του λαού».
Τι μας λέει λοιπόν, εδώ ο άνθρωπός μας, με τον οποίο, ας επαναλάβουμε, δεν έχουμε τίποτε προσωπικό;
Μας λέει ότι η «βουλιμία για εξουσία» είναι αυτή που οδηγεί τους πολιτικούς να τάξουν στους πολίτες τα πάντα.
Ερχόμαστε, λοιπόν, να ρωτήσουμε.
Πώς θα χαρακτήριζε ο ίδιος κάποιον πολιτικό που έταξε στους ψηφοφόρους του κατά καιρούς τα παρακάτω;
Τελεφερίκ που θα ανεβάζει τους επισκέπτες από το κέντρο της πόλης στον Κορύλοβο.
Υπόγειο πάρκινγκ κάτω από τα τείχη της πόλης στο οποίο θα φτάνει κανείς με υπόγεια διαδρομή από τα Εκπαιδευτήρια, ώστε να αποσυμφορηθεί το κέντρο.
Τον μεγαλύτερο ζωολογικό κήπο των Βαλκανίων ή της Ευρώπης, εδώ θα σας γελάσω γιατί δεν έχω πρόχειρες τις σημειώσεις μου.
Προφανώς έχει τάξει και δεκάδες άλλα πράγματα, ας σταθώ όμως σ’ αυτά που… βγάζουν μάτι.
Πώς, ξαναρωτάω, θα χαρακτήριζε ο άνθρωπός μας έναν πολιτικό που έταξε στους ψηφοφόρους τέτοια «τέρατα και σημεία», όπως θα έλεγε και ο ποιητής;
Προφανώς βουλιμικό για εξουσία!
Και ένα τρίτο πουλάκι:
Καθίστε, λίγο, ρε παιδιά!
Διότι ο άνθρωπος προφανώς δεν μιλάει για τα παλιά.
Μιλάει για τώρα, από εδώ και εμπρός κι όχι για τα περασμένα. Έτσι μάλιστα εξηγείται και η άποψη πως ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας πολιτικός διαφορετικός από τους άλλους, τους κακούς, που οδήγησαν τη χώρα εδώ που βρίσκεται.
Διότι, αν μιλούσαν για τα περασμένα, όχι πολύ παλιά, να, εκείνα του 2009 ας πούμε, τότε που ο Αντώνης ήταν υπουργός Πολιτισμού, θα έπρεπε να μας πει και για το περίεργο φαινόμενο οι μισοί (ή να πω όλοι;) υπάλληλοι στο Μουσείο Ακρόπολης να κατάγονταν από την εκλογική του περιφέρεια.
Βλέπετε, κάποιοι υπουργοί τα κατάφερναν καλύτερα από άλλους που εξαντλούσαν το μεγαλύτερο μέρος της επιρροής τους στην απλή χρηματοδότηση συλλόγων και φορέων της εκλογικής τους περιφέρειας!
Αυτά όμως τέλειωσαν. Γι’ αυτό διαβάζουμε στην ανακοίνωση του πολιτικού μας:
«Ο λαϊκισμός είναι παρελθόν μαζί με όσους επιμένουν στις πρακτικές του».
Από δω κι εμπρός, λοιπόν, ελάτε να ακολουθήσουμε την προτροπή του ανθρώπου μας και να απομονώσουμε όσους επιμένουν στον λαϊκισμό.
Για να έρθουν, επιτέλους, νέα μυαλά στα πράγματα.
Όπως ο ίδιος!
 |
| Κι ακόμη έχουμε για τις εκλογές! |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου