120329 ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Οι καλοί λογαριασμοί…

Ας υποθέσουμε ότι είστε ένας γονιός που μένει σε κάποιο μικρό χωριό και το παιδί σας πηγαίνει εκεί στο σχολείο.

Ένα σχολείο που, λόγω του μικρού αριθμού παιδιών αλλά και άλλων παραγόντων που δεν είναι της ώρας να εξετάσουμε, υπολειτουργεί.

Αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν και, κυρίως, τους τοπικούς παράγοντες αλλά και διάφορους άλλους πολιτευτές, οι οποίοι βάζουν την ύπαρξη ενός σχολείου στο χωριό πάνω από τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών.

Στην πραγματικότητα, πάνω από το κάθε τι βάζουν τις ψήφους που ελπίζουν να μαζέψουν κολακεύοντας τους κατοίκους του χωριού, «πείθοντας» ο ένας τον άλλο πως η παρουσία του σχολείου είναι που δίνει ζωή στον τόπο, ενώ με την απομάκρυνσή του το χωριό θα μαραζώσει.

Το μαραζωμένο.

Κάποια στιγμή έρχεται η πολιτεία και αποφασίζει να κλείσει το σχολείο και οι μαθητές να μεταφερθούν σε άλλο, μεγαλύτερο, που λειτουργεί με πιο ολοκληρωμένο πρόγραμμα.

Το κάνει επειδή αντιλαμβάνεται τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών;

Καθόλου! Διότι, αν ήταν έτσι, θα το έχει κλείσει χρόνια πριν. Απλώς της έχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο και προσπαθεί να κόψει λεφτά απ’ όπου μπορεί.

Καταφθάνουν, λοιπόν, στο χωριό διάφοροι εκπρόσωποι της πολιτείας, του δήμου, της εκπαίδευσης κ.λπ. και προσπαθούν να πείσουν τους κατοίκους του χωριού πως το σχολείο κλείνει για το καλό των παιδιών τους.

Κάποιοι κάτοικοι αντιδρούν και, τι παράξενο, μαζί τους αντιδρούν αρκετοί εκπαιδευτικοί, οι οποίοι επί χρόνια ζητούσαν το κλείσιμο των μικρών σχολείων και τη συγκέντρωση των μαθητών σε σχολικές μονάδες με υψηλότερες προδιαγραφές.

Το άλλο πουλάκι:

Στάσου, γιατί μπερδεύτηκα!

Τελικά είναι καλό για τους μαθητές ή όχι το να κλείνει το μικρό σχολείο του χωριού τους και να μεταφέρονται σε άλλο μεγαλύτερο; Διότι, αν συμφωνήσουμε σ’ αυτό, τα άλλα τα βρίσκουμε στην πορεία.

Πώς; Α, κατάλαβα!

Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Διότι, μπορεί οι δάσκαλοι να λένε ότι είναι καλύτερο για τα παιδιά, όταν όμως έρχεται να το εφαρμόσει η κυβέρνηση είναι κάπως δύσκολο να συμφωνήσουν μαζί της.

Ειδικά αν η εφαρμογή έχει ως στόχο μόνο την περικοπή κονδυλίων και καθόλου –όπως θα δούμε στη συνέχεια- την βελτίωση της ποιότητας σπουδών των μαθητών.

Περικοπή κονδυλίων, λοιπόν.

Πράγματι, όταν κλείνει ένα σχολείο με καμιά εικοσαριά παιδάκια, στο οποίο εργαζόταν αρκετοί εκπαιδευτικοί, γίνεται μεγάλη οικονομία.

Μόνο τους μισθούς τους να βάλεις, χώρια τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου…

Όλα αυτά παύουν να υπάρχουν και μένει μόνο η μεταφορά των παιδιών στο μεγαλύτερο σχολείο υποδοχής.

Επομένως, τουλάχιστον αυτή, θα έπρεπε να διασφαλιστεί και μάλιστα με τους καλύτερους όρους.

Δηλαδή το λεωφορείο ή το αστικό να παίρνει τους μαθητές μπροστά από το παλιό τους σχολείο και να τους μεταφέρει στο νέο.

Όχι να μετακινούνται με τη συγκοινωνία και να ταλαιπωρούνται στις στάσεις περιμένοντας το λεωφορείο της γραμμής.

Φυσικά δεν συζητάμε καθόλου ούτε ως ιδέα το να πληρώνουν για τη μετακίνησή τους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Και όμως πληρώνουν!

Επειδή το κράτος έχει να δώσει τα δεδουλευμένα μηνών στα λεωφορεία, οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να βρουν έναν τρόπο πίεσης. Δεν μεταφέρουν πλέον μαθητές δωρεάν, παρά μόνο με το αντίτιμο μαθητικού εισιτηρίου.

Και τώρα;

Να υποστηρίξεις τους λεωφορειούχους; Που δίκαιο έχουν οι άνθρωποι, όμως ο τρόπος που το διεκδικούν αναγκάζει άλλους φτωχούς ανθρώπους να βάλουν το χέρι στην τσέπη;

Πώς να πιεστεί η κυβέρνηση, ώστε να καταβάλει τα χρεωστούμενα και να λυθεί το θέμα;

Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος κάποιοι μαθητές να εγκαταλείψουν το σχολείο!

Αν θέλετε τη γνώμη μας, μόνο με τη συνεργασία η διεκδίκηση θα έχει αποτελέσματα.

Οι λεωφορειούχοι να κάνουν ότι πληρώνονται και οι γονείς να κάνουν ότι πληρώνουν. Ποιοι θα το ξέρουν στο υπουργείο;

Όσο για τους μαθητές, να μια σοβαρή αιτία για κινητοποιήσεις. Όχι τον Νοέμβριο που ψάχνουν να βρουν αφορμές για να καταλάβουν τα σχολεία τους!

Οι λογαριασμοί, λοιπόν, που είπαμε στην αρχή δεν είναι καθόλου καλοί. Κι έτσι είναι δύσκολο να γίνουν φίλοι όσοι εξαπατήθηκαν με εκείνους που τους εξαπάτησαν.

Και, ξέρετε κάτι; Οι πρώτοι δεν συνομίλησαν με κανέναν υπουργό. Με τους τοπικούς παράγοντες συνομίλησαν, που τώρα βγάζουν τις ουρές τους απ’ έξω και ρίχνουν τις ευθύνες στο «αθηνοκεντρικό κράτος»!

Επειδή πλησιάζει και το Πάσχα,

να θυμίσουμε ότι με πορδές αβγά δεν βάφονται!