120328 ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Η άνοιξη είναι εδώ!

Όσα πισωγυρίσματα κι αν κάνει πλέον ο Μάρτης, τίποτε δεν μας ξεγελά.

Τα δεντράκια στις γειτονιές και τις πλατείες ολάνθιστα. Από μέρα σε μέρα, περιμένουμε και το πρώτο χελιδόνι να σχίσει με το πέταγμά του τον φωτεινό ουρανό…

Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, έρχεται στο νου μου το τραγούδι του Διονύση:

Τον χειμώνα ετούτο άμα το πηδήσαμε

Για άλλα δέκα χρόνια, άιντε, καθαρίσαμε!

Αλήθεια, τι χειμώνας ήταν αυτός, ρε παιδιά;

Ο κοσμάκης πάγωσε, αρρώστησε, πείνασε, έκλαψε…

Αναρωτιέμαι, χωρίς να ξέρω και πολλά από οικονομία, πόσα λεφτά μάζεψε το κράτος από αυτή την καταραμένη αύξηση του πετρελαίου, που, πριν καλά καλά τελειώσει η σαιζόν, μας απειλεί ακόμη μεγαλύτερη για τον ερχόμενο χειμώνα;

Τι ακριβώς κέρδισαν με την άνοδο της τιμής μέσω της φορολογίας, η οποία οδήγησε τον κόσμο στο να ψάχνει «εναλλακτικούς» τρόπους θέρμανσης, στο να επιτεθεί σε ό,τι ξύλινο έβρισκε μπροστά του και, τελικά στο να παγώνει;

Μήπως, αν η τιμή ήταν στα περσινά τουλάχιστον επίπεδα, και θα ζεσταινόμασταν και το κράτος θα μάζευε περισσότερα λεφτά, μέσω της μεγαλύτερης κατανάλωσης;

Διαφορετικά, ας το κάνουν δυο ευρώ το λίτρο, να το αγοράζουν μόνο οι έχοντες και κατέχοντες, και όλοι οι υπόλοιποι να τραγουδάμε «το πιο θερμό καλοριφέρ ειν’ τα φιλιά».

Παρασύρθηκα όμως, αυτά θα μας απασχολήσουν και πάλι μετά από πολλούς μήνες. Προς το παρόν, η άνοιξη είναι εδώ, οι μέρες μεγάλωσαν και είναι ώρα να φωτιστεί λίγο και η ψυχούλα μας.

Το άλλο πουλάκι:

Είδα ανθρώπους χαμογελαστούς.

Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου, αν φαντάζομαι πράγματα που θα ήθελα να συμβαίνουν στην πραγματικότητα, όμως προχθές, του Ευαγγελισμού, είδα τους ανθρώπους να χαμογελούν να έχουν μια ευχάριστη διάθεση.

Θέλετε ο καιρός, θέλετε η μέρα, θέλετε τα παιδάκια με τις στολές της παρέλασης που έτρωγαν το πρώτο παγωτό του καλοκαιριού, εμένα μου δόθηκε η εντύπωση πως κάτι άλλαξε στην ψυχολογία των ανθρώπων.

Είπα όμως παρέλαση και θυμήθηκα κάτι που το έχω ξανασημειώσει.

Δεν γνωρίζω με ποια κριτήρια επιλέγονται οι εκφωνητές, αυτοί που μας ενημερώνουν για το ποιο τμήμα παρελαύνει τη συγκεκριμένη στιγμή, καλό θα ήταν όμως τα κείμενά τους να τα «χτενίζει» και κάποιος φιλόλογος.

Όχι τίποτε άλλο, τους ακούει και τόσος κόσμος και τα ίδια τα παιδιά που παρελαύνουν.

Και δεν μιλώ μόνο για τα υψηλά νοήματα που προσπαθούν να μας μεταδώσουν, αλλά ακόμη και για απλά ζητήματα γραμματικής.

Δεν λέμε, για παράδειγμα, «τα κορίτσια έχουν επικεφαλή» (sic), δηλαδή το θηλυκό κάποιου «επικεφαλή» ή «επικεφαλούς», διότι, απλούστατα, το επικεφαλής δεν κλίνεται.

Πρόκειται για εμπρόθετο προσδιορισμό που μας έρχεται από τα αρχαία χρόνια και σημαίνει αυτόν που βρίσκεται στην κορυφή, που ηγείται, που βρίσκεται επί (της) κεφαλής (γι’ αυτό και κάποιοι προτείνουν να το γράφουμε με δυο λέξεις).

Σήμερα είναι άκλιτο, επίρρημα, και έτσι δεν λέμε «του επικεφαλή», «των επικεφαλών» κ.λπ. Αρκεί να σκεφτόμαστε πως το άρθρο πηγαίνει στο ουσιαστικό που ακολουθεί, όπως ο επικεφαλής αξιωματικός, οι επικεφαλής πολίτες, τα επικεφαλής οχήματα, τους επικεφαλής σημαιοφόρους…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Κόψε τη γραμματική.

Λέγαμε για τη διάθεση των πολιτών κι εσύ πας να μας τη χαλάσεις. Τι ακριβώς είναι αυτό που άλλαξε και μας παρέσυρε, αφού, αν το δούμε ψυχρά, τα πράγματα παραμένουν μαύρα κι άραχνα;

Μπορεί ο καιρός από μόνος του να μας φτιάξει τη διάθεση, όταν όλοι οι «δείκτες» δείχνουν την καταστροφή;

Δεν ξέρω. Ακόμα όμως και οι οικονομολόγοι δέχονται πως η ψυχολογία είναι σημαντικότατος παράγων για το ξεπέρασμα μιας κρίσης.

Έπειτα, μη ξεχνάτε, (λένε πως) την άμεση χρεοκοπία την έχουμε αποφύγει, παρόλο που, αργά και βασανιστικά πηγαίνουμε προς τα εκεί. Άλλο όμως το λίγο λίγο που προλαβαίνεις κάπως να προσαρμοστείς και άλλο το μπαμ και κάτω.

Αφήστε που έρχονται και οι εκλογές και εκεί ο καθένας θα βγάλει και την αγανάκτηση και τον θυμό και την απογοήτευση και  ό,τι άλλο έχει στην ψυχούλα του.

Βεβαίως, διάβαζα προχθές πως για πρώτη φορά οι Έλληνες θα οδηγηθούν στις κάλπες χωρίς να ελπίζουν το παραμικρό καλό από το οποιοδήποτε αποτέλεσμα.

Μπορεί. Όμως και το… ξεχαρμάνιασμα λίγο το έχετε;

Καλή η γκρίνια,

αλλά και το χαμόγελο δεν βλάπτει!