120313 ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

«Η άμαξα»!

Αυτός είναι ο τίτλος μιας από τις περιπέτειες του Λούκυ Λουκ, του ανθρώπου που πυροβολεί (ενεστώτας) πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο του.

Η υπόθεση μάς μεταφέρει στην Άγρια Δύση, τότε που η περίφημη εταιρία «Γουελ Φάργκο και Σια» προσπαθούσε να στήσει ένα δίκτυο ταχυδρομείου και μεταφορών ανθρώπων και εμπορευμάτων, με άμαξες.

Ο Λούκυ Λουκ καλείται να συνοδέψει ένα δρομολόγιο και να συλλάβει τον ληστή-φάντασμα, ο οποίος μάλιστα «υπέγραφε» τις ληστείες που αφήνοντας, κάθε φορά, ένα ποίημα.

Πώς τη θυμήθηκα τώρα αυτή την ιστορία;

Ένα από τα ευρήματα των δημιουργών Μορίς και Γκοσινί, που έπλαθαν πολλές από τις ιστορίες τους στηριζόμενοι σε αληθινά γεγονότα, ήταν το φαγητό που περίμενε τους ταξιδιώτες σε κάθε σταθμό της άμαξας.

Πατάτες με λαρδί!

Μοναδική εξαίρεση ένας σταθμός στον οποίο υπάρχει βοδινό με φασόλια.

Τυχαίο; Καθόλου.

Ο μάγειρας εκεί έχει κάνει μια συμφωνία με έναν από τους επιβάτες, χαρτοκλέφτη στο επάγγελμα, ο οποίος κερδίζει όλα τα στοιχήματα με τους άλλους επιβάτες, που, συνηθισμένοι πια, πόνταραν στο λαρδί με τις πατάτες.

Το κλου βρίσκεται στο τέλος.

Αφού συλλαμβάνεται ο ληστής, η Γουέλς Φάργκο παραθέτει ένα επίσημο γεύμα προς τιμήν του Λούκυ Λουκ.

Το μενού:

Σαλάτα με πατάτες και λαρδί, Καναδέζικος σολωμός, με πατάτες και λαρδί, πατάτες και λαρδί με υπέροχη σάλτσα α λα Γουές Φάργκο και… παγωτό μπόμπα έκπληξη!

Τώρα καταλάβατε πώς μου ήρθε ξαφνικά αυτή η ιστορία του Λούκυ Λουκ;

Οι πατάτες (με λαρδί) σε όλο τους το μεγαλείο!

Το άλλο πουλάκι:

Το κίνημα της πατάτας!

Ακούστηκαν πολλά αυτές τις μέρες.

Μέχρι και το ΚΚΕ πήρε θέση, χαρακτηρίζοντας «το λεγόμενο κίνημα της φθηνής πατάτας, που προβάλλεται ως λύση ή ανακούφιση, σαν αυτά τα κόλπα που χρησιμοποιούν τα σούπερ μάρκετ στο παιχνίδι των προσφορών».

Δεν ξέρω αν η δήλωση αυτή (την οποία, βεβαίως, μετά το κράξιμο που δέχτηκε, το ΚΚΕ πήγε να τη μαζέψει) είχε ως στόχο να πλήξει τη λέξη «κίνημα» ή απλώς να τα βάλει με τα σούπερ μάρκετ που ξεγελούν τον κοσμάκη με προσφορές.

Η ουσία βρίσκεται αλλού, φυσικά όχι μακριά από εκεί που φοβάται το ΚΚΕ, δηλαδή την αυτοοργάνωση των πολιτών.

Δεν είναι τυχαίο ότι, κάθε φορά που ξεκινάει κάτι το οποίο το ΚΚΕ δεν μπορεί να ελέγξει ή να καπελώσει, αυτό καταγγέλλεται ως ύποπτο, ως αντιδραστικό, ως κόλπο της συντήρησης.

Δεν πειράζει. Ο καθένας και οι επιλογές του.

Είναι κρίμα μόνο που το κόμμα, έχοντας ως ισχυρότατο άξονα της λειτουργίας του τη «γραμμή», παίρνει στο λαιμό του κάθε φορά ένα σωρό κόσμο.

Η ουσία, λοιπόν, του «κινήματος» αυτού βρίσκεται ακριβώς στο στοιχείο της αυτοοργάνωσης κάποιων πολιτών.

Η οποία δεν πρωτοεμφανίστηκε με την αγορά πατάτας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Η κρίση, βλέπετε…

Εδώ και καιρό, πολλοί πολίτες, σε πάρα πολλά μέρη της χώρας, έχουν αρχίσει να οργανώνουν τη ζωή τους μέσα από δίκτυα αλληλεγγύης.

Μια από τις εκφράσεις αυτού του φαινομένου είναι η συνεργασία καταναλωτών για την παραγγελία και αγορά προϊόντων κατευθείαν από τον παραγωγό.

Μάλιστα, οι πλέον, συνειδητοποιημένες ομάδες, θέτουν πολύ περισσότερες «προδιαγραφές», πέραν της χαμηλής τιμής.

Τους ενδιαφέρει η ποιότητα των προϊόντων, γι’ αυτό και συχνά απευθύνονται οι βιοκαλλιεργητές.

Τους ενδιαφέρουν όμως ακόμη και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ο καλλιεργητής παράγει τα προϊόντα του.

Αν χρησιμοποιεί παράνομους εργαζομένους, «λαθρομετανάστες», ανασφάλιστους ή κάτω από κακές συνθήκες διαβίωσης εργάτες κλπ.

Βέβαια, στην περίπτωση της πατάτας, το μοναδικό (;) κίνητρο είναι η χαμηλή τιμή. Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον ο παρακάτω αληθινός διάλογος.

-Καλά, στήθηκες τόση ώρα στην ουρά για να πάρεις δέκα κιλά πατάτες;

-Ναι.

-Αφού η διαφορά της τιμής από τον μανάβη είναι τόσο μικρή! Άμα σου πω στάσου εδώ μισή ώρα και θα σου δώσω ένα ευρώ, θα σταθείς;

-Δεν το έκανα για το ευρώ, το έκανα για την ιδέα!

Είδατε;

Κίνημα να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι!