120308 ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Παλιό αστείο.

Όταν ήμασταν παιδιά κυκλοφορούσε ένα αστείο με μορφή διαλόγου, ερωτήσεων και απαντήσεων.

Είχε την εξής μορφή:

-Ένας Μεξικανός τι κάνει;

-…

-Κοιμάται! Δύο Μεξικανοί τι κάνουν;

-…

-Επανάσταση! Τρεις Μεξικανοί τι κάνουν;

-…

-Ο ένας κοιμάται και οι δύο κάνουν επανάσταση.

Πού το θυμήθηκα τώρα αυτό το αστείο; Απλούστατα μπορούμε, με τις κατάλληλες προσαρμογές να το …ελληνοποιήσουμε. Ιδιαίτερα στις μέρες μας. Ακούστε την παραλλαγή που πιστεύουμε ότι ισχύει.

-Ένας Έλληνας τι κάνει;

-…

-Αγανακτεί! Δύο Έλληνες τι κάνουν;

-…

-Κόμμα!

Κάπου εκεί πάμε. Κάθε δύο Έλληνες κι ένα καινούριο κόμμα. Ευτυχώς που αυτό είναι μόνο στα αστεία, αφού ο νόμος φρόντισε να απαιτήσει μεγαλύτερο αριθμό μελών προκειμένου να ιδρυθεί ένα κόμμα.

Αυτό όμως δεν ισχύει για τις «τάσεις», τους «ομίλους πολιτικού προβληματισμού», τις «πολιτικές κινήσεις» και ό,τι άλλο σκεφτόμαστε εμείς οι Έλληνες, προκειμένου να εκφράσουμε ο καθένας τη δική του πολιτική ιδιαιτερότητα.

Θυμάμαι, πριν από πολλά χρόνια, σε μια πανελλήνια συνδιάσκεψη οικολογικών και εναλλακτικών οργανώσεων, συζητιόταν το πόσα μέλη θα πρέπει να έχει μια οργάνωση για να γίνει δεκτή από την υπό σύσταση ομοσπονδία.

Κάποιοι έλεγαν πέντε, ενώ άλλοι επέμεναν στα τρία!

Οπότε, σηκώθηκε και κάποιος που έθεσε τον προβληματισμό: «Ρε, παιδιά, αν δεν μπορείς να πείσεις άλλους δέκα ανθρώπους, φίλους, γνωστούς, συναδέλφους από τη δουλειά, να συνεργαστούν με την ομάδα σου, πώς θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο;»

Το άλλο πουλάκι:

Πέρασε το πέντε!

Με την υπόσχεση η ομοσπονδία να είναι «ελαστική» σε κάποιες περιπτώσεις ομάδων που δρουν σε «μικρά μέρη».

Καταλαβαίνετε!

Αφήστε το άλλο.

Μια ολόκληρη μέρα συζητούσαν αν ο τίτλος θα είναι ομοσπονδία Οικολογικών ΚΑΙ Εναλλακτικών Οργανώσεων ή, αντί για το ΚΑΙ, θα έπρεπε να μπει παύλα. Ομοσπονδία Οικολογικών-Εναλλακτικών Οργανώσεων.

Για όσους δεν κατάλαβαν, υπάρχει διαφορά!

Το ΚΑΙ σημαίνει πως είναι άλλο πράγμα οι Οικολογικές και άλλο οι Εναλλακτικές Οργανώσεις, ενώ η παύλα πως μια οργάνωση μπορεί να είναι και τα δύο ταυτοχρόνως.

Μάλιστα κάποιοι υποστήριζαν πως οφείλει να είναι και τα δύο.

Ωραία χρόνια!

Στο σήμερα, λοιπόν, τα κόμματα που πρόκειται να πάρουν μέρος στις προσεχείς εκλογές ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.

Ο κάθε διαφωνών, ο κάθε διαγραμμένος, ο κάθε πικραμένος και ένα κόμμα.

Στην παρούσα φάση είναι δύσκολο να πει κανείς αν η δημιουργία τόσων νέων κομμάτων οδηγεί στη διάσπαση των μεγάλων μορφωμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ή αν η διάσπασή τους είναι ακριβώς αυτή που φέρνει στο φως τα νέα κόμματα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ωραίο πράγμα η πολυφωνία.

Μόνο που θα είναι δύσκολο στον ψηφοφόρο να ξεχωρίσει τα κόμματα που δημιουργήθηκαν εξαιτίας ουσιαστικών διαφωνιών από εκείνα που τα γέννησε η προσωπική φιλοδοξία ή, καμιά φορά, και η πίκα των ιδρυτών τους.

Θέλω να πω πως είναι δύσκολο να διαβάσουμε να ενημερωθούμε και να διακρίνουμε τις λεπτές ιδεολογικές διαφορές που οδηγούν στην ανάγκη νέων πολιτικών μορφωμάτων.

Εδώ με τα ήδη υπάρχοντα και έχουμε μπερδευτεί.

Χρειάζεται προσοχή διότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα προσπαθήσουν να ψαρέψουν στα θολά νερά της απογοήτευσης και της αγανάκτησης των πολιτών.

Θα δούμε κάποια νέα ή και «μικρά κόμματα» να ανεβαίνουν, το ζητούμενο όμως είναι να τα δούμε και στις επόμενες εκλογές.

Διαφορετικά μιλάμε για ευκαιριακές καταστάσεις που απλώς απορρόφησαν τους κραδασμούς ενός κομματικού συστήματος που καταρρέει.

Πάντως υπάρχουν και οι αμετανόητοι.

«Εγώ αυτή τη φορά θα ψηφίσω μικρό κόμμα», δήλωνε κάποιος φίλος πασοκτσής.

Θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ που είναι στο 8%.

Υπάρχουν κάθε λογής…

Πολυφωνία, ρε!