120319 ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Μια μικρή έρευνα…

Για χάρη της έπρεπε, το Σάββατο να κάνουμε ένα μικρό ταξίδι. Από το Φωτολίβος στη Δράμα!

Εξαιτίας της εργασίας αυτής βρεθήκαμε τις τελευταίες μέρες στο σιδηροδρομικό σταθμό και πολύ κοντά στο αγαπημένο μας τρένο.

Ξέρετε ότι τα πράγματα εκεί έχουν αλλάξει δραματικά.

Ίσως να παρακολουθήσατε και το πρώτο μέρος της εκπομπής «το κουτί της Πανδώρας» που ήταν αφιερωμένο στο παράλογο των ελληνικών σιδηροδρόμων.

Πώς; Δεν το παρακολουθήσατε;

Ε, θα σας πω με δυο λόγια την υπόθεση και σεις δείτε τη συνέχεια στο δεύτερο μέρος.

Η ιστορία του ΟΣΕ, λοιπόν, είναι μια ιστορία που όμοιά της δεν υπάρχει στον κόσμο, πράγμα όμως για το οποίο δεν θα πρέπει να είμαστε καθόλου υπερήφανοι.

Όλες οι κυβερνήσεις και όλες οι διοικήσεις (ναι, μερικές φορές μπορούμε –ίσως- να γενικεύουμε) προσπάθησαν να κινήσουν το τρένο πάνω σε ράγες που η μια απομακρυνόταν συνεχώς από την άλλη.

Μεγάλα έργα και εγκατάλειψη, χρέη και επενδύσεις δισεκατομμυρίων. Δυο μόνο παραδείγματα από όσα είδαμε στην εκπομπή:

Στην Ελλάδα (στον κόσμο είπε το ρεπορτάζ) υπάρχει ένα τρένο που σφύριξε μόνο μια φορά.

Έκανε ένα και μοναδικό ταξίδι, για να μεταφέρει τους επισήμους που το εγκαινίασαν και μετά… σιωπή.

Το ταξίδι αυτό στοίχισε, ούτε λίγο ούτε πολύ, 13 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία κάναν φτερά, όπως σιγά σιγά κάνουν φτερά οι ράγες και το υλικό που βρίσκονται στο έλεος των πλατσικολόγων.

Στη δεκαετία του ‘90 ο ΟΣΕ επεξεργάστηκε σενάρια για τη νέα σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης. Οι μελετητές αποφάνθηκαν ότι τα τεράστια έξοδα των απαλλοτριώσεων που θα είχε μια γραμμή από τα πεδινά θα έκαναν συφμερότερη τη διαδρομή από το βουνό με τη διάνοιξη τούνελ.

Το έργο ξεκίνησε το 1997, έκτοτε, μετά από την υπογραφή τριών κυρίων συμβάσεων και πέντε συμπληρωματικών, μετά και την πληρωμή δεκάδων εκατομμυρίων οι σήραγγες είναι… καταφύγιο για τα ζώα και τα πουλιά.

Το άλλο πουλάκι:

Ξέχασες τον ηλεκτρισμό!

Διότι, στη χώρα μας, πάνω από όλα είναι ο εκσυγχρονισμός των υποδομών. Έτσι ο ΟΣΕ προχώρησε στην αγορά ηλεκτρικών βαγονιών τα οποία όμως είχαν ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα», που θα έλεγε και ο Ρούντι στην «εποχή των παγετώνων».

Ήταν ελάχιστα πιο φαρδιά και δεν μπορούσαν να «πατήσουν» πάνω στις ελληνικές γραμμές.

Έτσι βαγόνια αλλά και ηλετρομηχανές αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ κάθονται στα μηχανοστάσια της Θεσσαλονίκης και περιμένουν τις ράγες να… αραιώσουν.

Πιαστήκαμε όμως με την εκπομπή και δεν σας είπαμε για τη μικρή μας –από λάθος- έρευνα.

Χρειαζόμασταν, για μια εργασία, ένα βιντεοσκοπημένο στιγμιότυπο, το τρένο που μπαίνει στο σταθμό της Δράμας.

Πήγαμε στο σταθμό, «γράψαμε» την άφιξη της αμαξοστοιχίας, αλλά μετά σκεφτήκαμε πως θα ήταν ωραία και μια λήψη από μέσα, καθώς το τρένο θα μπαίνει στο σταθμό.

Έτσι ρωτήσαμε τους ευγενέστατους υπεύθυνους και μας είπαν ότι μπορούμε να πάρουμε το τρένο από το Φωτολίβος και να κατέβουμε στη Δράμα.

Σάββατο πρωί, λοιπόν, στο σιδηροδρομικό σταθμό Φωτολίβους.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Στον πάλαι ποτέ!

Διότι, όταν φτάσαμε εκεί οδικώς, διαπιστώσαμε πως αυτό που λέμε σταθμός είναι ένα, ωραιότατο μεν πλήρως εγκαταλελειμμένο δε, κτήριο. Με τις εγκαταστάσεις να ρημάζουν και τον άλλοτε ανθηρό –κατά τον Γιώργο Κωνσταντίνου- κήπο να έχει γίνει… ρουμάνι.

Λάθος θα καταλάβαμε, σκεφτήκαμε. Είναι δυνατόν εδώ να σταματά τρένο;

Και όμως σταματάει! Στέκεσαι δίπλα στη γραμμή, σηκώνεις το χέρι και το τρένο σταματάει για να σε μεταφέρει στη Δράμα με εισιτήριο –κρατηθείτε- ογδόντα λεπτά (0,80 €) παρακαλώ!

Η επόμενη έκπληξη ήταν πως το τρένο είχε ελάχιστες κενές θέσεις! Βεβαίως κάποιοι είχαν γείρει σε δυο, βγάζοντας και τα παπούτσια τους, εν πάση περιπτώσει, σου έδινε την εντύπωση ενός μαγαζιού που δουλεύει.

Η τρίτη εντύπωση δεν ήταν καθόλου έκπληξη. Τα τζάμια των βαγονιών ήταν τόσο βρώμικα που ήταν αδύνατον να τραβήξεις πλάνο αξιοπρεπές.

Σε λίγα λεπτά φτάσαμε στη Δράμα με (όπως γράφαμε στις εκθέσεις, μαθητές) ανάμεικτα συναισθήματα.

Στο σταθμό κόσμος. Διασταύρωση συρμών, καθυστέρηση για αλλαγή μηχανής στον ένα από τους δύο.

Με βαριά καρδιά πήραμε το αστικό για να επιστρέψουμε στο σπίτι μας.

Πληρώσαμε ένα δέκα!

Ιστορίες του συρμού!