120312 ΚΟΥΡΕΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Να χαρώ ή να λυπηθώ;

Αν διαβάσει κανείς αυτές τις μέρες τα διάφορα σοβαρά έντυπα, είναι για να μπερδευτεί τελείως.

Αν παρακολουθήσει την ειδησεογραφία, επίσης.

Καλό ή κακό το «κούρεμα;»

Σωτηρία ή καταστροφή για τη χώρα μας;

Ακόμα και μέσα στην ίδια εφημερίδα μπορείς να διαβάσεις δύο εντελώς αντίθετες απόψεις.

Στην «Καθημερινή» του Σαββάτου, το κύριο άρθρο είχε τίτλο «η επιτυχία» και θεωρούσε το PSI «μια σημαντική ανάσα για τη χώρα μας».

Λίγο παρακάτω διαβάζεις το άρθρο της Ζέτας Ζήκου με τίτλο «Θρίαμβος! Ο εθνικός στόχος του κουρέματος επετεύχθη…», όπου υποστηρίζει ότι το PSI θα οδηγήσει «στη μόνιμη κηδεμονία της χώρας και, τελικά, στην αφαίμαξη κάθε ικμάδας της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας».

Η θέση ημών των άσχετων με τα οικονομικά παρατηρητών γίνεται ακόμη δυσχερέστερη, αν δεχτούμε ότι η αρχή που λέει πως σε περιπτώσεις διαφωνίας η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση δεν ισχύει πάντοτε και μάλιστα στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ευτυχώς υπάρχουν και απλοϊκές αναλύσεις, υποτίθεται για άσχετους. Διάβασα την εξής παρατήρηση, η οποία όμως ήταν υπό μορφή ερωτήματος κι έτσι ούτε κι εκεί υπήρχε ξεκάθαρη απάντηση:

Υποθέστε ότι χρωστάτε εκατό ευρώ. Έρχεται κάποιος και σας τα χαρίζει, με την προϋπόθεση να πάρετε δάνειο εκατόν τριάντα ευρώ.

Είστε κερδισμένος ή χαμένος; Αν δεχτείτε είστε κορόιδο ή έξυπνος;

Το άλλο πουλάκι:

Ρωτήσαμε την αγορά!

Όχι τις αγορές, αυτές τις απαίσιες και δαιμονικές υπάρξεις που ευθύνονται για όλα τα δεινά του σύγχρονου κόσμου (χωρίς πλάκα), αλλά την αγορά, την πιάτσα, τους ανθρώπους που καθημερινά αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις και δεν τις βλέπουν θεωρητικά (λέμε, τώρα) όπως εμείς.

«Έτσι δουλεύουν όλοι στην αγορά», μας απάντησε κάποιος. Προσπάθησε μάλιστα να θέσει το πρόβλημα σε πιο «πραγματική» βάση:

Ας υποθέσουμε όχι απλώς ότι χρωστάς εκατό ευρώ, αλλά και ότι δεν έχεις να τα πληρώσεις, οπότε θα αναγκαστείς να κλείσεις το μαγαζί σου, με δεδομένο ότι κανείς δεν σου δανείζει πλέον.

Τότε έρχεται ο δανειστής σου και σου λέει «ξέχνα το παλιό χρέος, πάρε ένα νέο δάνειο εκατόν τριάντα ευρώ και κοίτα να δουλέψεις για να το ξεχρεώσεις».

Ε, λοιπόν, μια τέτοια κίνηση θα την θεωρήσεις θείο δώρο, ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί.

Αν θέλεις να δουλέψεις, έτσι; Αν έχεις άλλα εισοδήματα και δεν σε νοιάζει το μαγαζί, τότε λες «δεν πληρώνω» και το κλείνεις για να φύγεις για διακοπές.

Στην παρέα μας όμως υπήρχε και κάποιος που γνώριζε λίγα πράγματα παραπάνω. Αυτός πήρε μπήκε στην κουβέντα για να μας εξηγήσει ότι, στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν ισχύει αυτή η υπεραπλούστευση.

Για έναν απλό λόγο, όπως μας είπε:

Άλλοι είναι αυτοί στους οποίους χρωστάμε (χρωστούσαμε) τα 100 ευρώ και άλλοι εκείνοι που μας δάνεισαν τα νέα 130!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αυτούς μην τους λυπάστε!

Αυτοί δεν χάνουν!

Είχαν αγοράσει στη δευτερογενή αγορά ομόλογα αξίας 100 ευρώ στην τιμή των 40! Τώρα, με το κούρεμα, τους λέμε ότι η τιμή γίνεται από 100 που (υποτίθεται ότι) ήταν μισή, δηλαδή 50 ευρώ.

Ε, τους είδατε να χάνουν;

Ή νομίζετε ότι είναι τυχαίο που το κούρεμα δεν έγινε από την αρχή αλλά περίμεναν να αγοράσουν πρώτα φτηνά τα ελληνικά ομόλογα και μετά να τα κουρέψουν.

Αυτά είναι γεγονότα.

Το ερώτημα όλων παραμένει αν, ασχέτως από το γεγονός ότι αυτοί κερδίζουν, εμείς βοηθηθήκαμε ή οδηγηθήκαμε σε χειρότερη μοίρα.

Θα το δείξεις ο καιρός.

Στην παρούσα φάση ας επισημάνουμε το γεγονός πως οι «εχθροί» του κουρέματος υποστήριζαν ότι θα υπάρξει μια συμμετοχή των ιδιωτών κάτω από 50% κι όμως αυτή ξεπέρασε το 90%!

Σημειώνουμε επίσης ότι πολλοί από αυτούς που δέχτηκαν να χάσουν λεφτά είναι εργαζόμενοι άλλων χωρών οι οποίοι είχαν εναποθέσει τις οικονομίες τους εμπιστευόμενοι τη χώρα μας.

Θα μου πείτε το ίδιο έπαθαν και οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, δηλαδή όλοι εμείς. Ε, εμείς έχουμε τουλάχιστον την ευκαιρία να ζητήσουμε ευθύνες από εαυτούς και αλλήλους.

Για τους… αλλήλους, έρχονται οι εκλογές!

Για… εαυτούς;

Με τις υγείες μας!