120323 ΕΠΙΣΗΜΟ

Το ένα πουλάκι:

Χωρίς εξέδρα επισήμων…

Αν κάνεις μια αναζήτηση στο διαδίκτυο με αυτή τη φράση, θα σου βγάλει πάνω από εκατόν πενήντα χιλιάδες αποτελέσματα. Είναι το θέμα των ημερών.

Σκεφτήκαμε να το ψάξουμε λίγο περισσότερο. Εξέδρα όλοι ξέρουμε τι είναι. Ποιοι είναι όμως οι επίσημοι; Τι σημαίνει «επίσημος». Για να πάρουμε μια επίσημη απάντηση, απευθυνθήκαμε στον… επίσημο λεξικογράφο μας και, πλέον, Υπουργό Παιδείας και τα ρέστα.

Ιδού τι μας απάντησε:

Επίσημος, -η, -ο. 1. αυτός που σχετίζεται με το κράτος με δημόσια αρχή ή με νόμιμο εκπρόσωπό του: ~ αξιωματούχος /απεσταλμένος / αντιπρόσωπος // ~ διαπραγματεύσεις / συζητήσεις // η είδηση διαψεύστηκε από ~ χείλη ΑΝΤ. ανεπίσημος

2. αυτός που έχει θεσπιστεί από την πολιτεία: ~ αργία / γιορτή // η ~ γλώσσα / το ~ νόμισμα ενός κράτους ΣΥΝ: δημόσιος, εθνικός.

3. αυτός που ασκεί το κύρος του από αξιόπιστη (συνήθ. Δημόσια, κρατική) πηγή: ~  πληροφορίες / ανακοινωθέντα / έγγραφο / έκθεση / στοιχεία ΑΝΤ. ανεπίσημος

4. αυτός που είναι αξιοσημείωτος, που έχει κοινωνική αναγνώριση: οι ~ καλεσμένοι // (ως ουσ.) οι θέσεις / η εξέδρα των επισήμων ΣΥΝ. επιφανής

5. αυτός που έχει αυξημένο βαθμό τυπικότητας, που έχει υψηλό κοινωνικό γόητρο: ~ εκδήλωση / τελετή / δείπνο

6. αυτός που προορίζεται για δραστηριότητες με υψηλό βαθμό τυπικότητας: φόρεσε ~ ρούχα για τη δεξίωση ΣΥΝ. καθωσπρέπει, σοβαρός ΑΝΤ. πρόχειρος, καθημερινός

7. πανηγυρικός, δημόσιος: η ~ έναρξη των αγώνων // η ~ ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών // η ~ τέλεση των γάμων τους ΑΝΤ. ανεπίσημος

8. αυτός που αποτελεί την αυθεντική, αναγνωρισμένη έκφραση κάποιου: οι ~ κανονισμοί του αθλήματος // η ~ θέση του κόμματος για το περιστατικό ΑΝΤ. ανεπίσημος.

Το άλλο πουλάκι:

Τι καταλάβατε;

Σε ποια από τις παραπάνω ερμηνείες της λέξης ταιριάζουν καλύτερα όλοι εκείνοι που στέκονται πάνω στην εξέδρα και κάτω από την τέντα, προκειμένου όσοι παρελαύνουν να τους χαιρετούν και να τους τιμούν;

Αν κρίνουμε και από το παράδειγμα που δίνει ο ίδιος ο επίσημος λεξικογράφος μας, μάλλον βρισκόμαστε πιο κοντά στην τέταρτη ερμηνεία: οι επίσημοι είναι αυτοί που είναι αξιοσημείωτοι, που έχουν κοινωνική αναγνώριση.

Βεβαίως, σε συνδυασμό πάντα με την πρώτη ερμηνεία, σύμφωνα με την οποία οι επίσημοι σχετίζονται με το κράτος ή με δημόσια αρχή.

Αυτοί, λοιπόν, είναι οι επίσημοι και γι’ αυτούς ετοιμάζονται όλοι. Και εκείνοι που θέλουν να παρελάσουν και οι άλλοι που θέλουν να γιαουρτώσουν.

Γίνεται όμως παρέλαση χωρίς… εξέδρα επισήμων, δηλαδή χωρίς επίσημους; Διότι, η εξέδρα έχει τη σημειολογία της. Αυτή η ανοησία που ακούγεται ότι οι επίσημοι «θα βρίσκονται ανάμεσα στους πολίτες» είναι απλώς… ανοησία.

Πού θα «αναφέρονται» αυτοί που θα παρελαύνουν;

Να, μια ιδέα, ας πούμε, θα ήταν να βρίσκονται στην εξέδρα παλαιοί πολεμιστές και τραυματίες πολέμου, αξιοσέβαστα γεροντάκια που στα νιάτα τους έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους προς την πατρίδα.

Αυτοί έχουν και την απαραίτητη εμπειρία να «επιθεωρήσουν» τα διάφορα τμήματα και να διακρίνουν εάν το φρόνημα της νεολαίας μας είναι αρκούντως υψηλό, για τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται η πατρίς.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Βάλτε και… λίγη ποίηση!

«Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη.

Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθεια να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο. Και νωρίς βγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα».

Άντε, τώρα, να βρεις «τι θέλει να πει ο ποιητής», που μας ρωτούσαν και οι καθηγήτριες, στα μαθητικά μας χρόνια.

Βεβαίως, ένα γνώρισμα της ποίησης είναι πως δίνει στον καθένα το δικαίωμα να την «διαβάσει» με τα δικά του μάτια, με τα δικά του «μέτρα».

Έτσι κι εμείς… ξεμπερδεύουμε με το δύσκολο αυτό θέμα, αφήνοντάς σας με την απορία.

Ζήτω τα «ζήτω», ζήτω και τα «κάτω»!