Το ένα πουλάκι:
Τι είναι η πατρίδα μας;
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, έρχονται ερωτήματα αυτού του είδους και με σκανδαλίζουν.
Άλλους τους μπερδεύουν πιο περίπλοκα ερωτήματα, όπως το «τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου» ή «πείτε μας έναν ήρωα του ‘21».
Αυτά έχουν μεγάλη δυσκολία, διότι απαιτούν βαθιά γνώση της Ιστορίας και, στη δική μας περίπτωση, που η ιστορία μας είναι τόσο πλούσια, υπάρχει ο κίνδυνος να πιαστείς αδιάβαστος.
Πού να θυμάσαι σε κάθε περίπτωση ποιοι ήταν οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί;
Άλλοτε σύμμαχοι, άλλοτε αντίπαλοι, πότε πολεμώντας πλάι πλάι και πότε απέναντι, διάφοροι λαοί γίνονται εχθροί ή φίλοι, αναλόγως με το τι γιορτάζουμε κάθε φορά.
Θα μου πείτε, δεν είναι ανάγκη να τα θυμάσαι και όλα!
Αν ξέρεις για τους Τούρκους, τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, έχεις πιάσει τη βάση και περνάς το μάθημα.
Διότι, άμα πας να εμβαθύνεις στην ύλη και μπερδευτείς με κάτι Βαλκανικούς Πολέμους, με τον Πρώτο Πόλεμο και με τους συμμάχους του γίνονταν εχθροί σε κάθε φάση, δεν βγάζεις άκρη.
Έλα όμως που εμείς, εδώ στην εσχατιά της Ελλάδας, έχουμε πολύ περισσότερους λόγους για να είμαστε μπερδεμένοι.
Γιατί; Διότι η επίσημη σχολική ιστορία μάς έχει πετάξει στα αζήτητα.
Διδασκόμαστε στα σχολεία για την «απελευθέρωση της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό», όμως κανείς δεν μας λέει πως αυτό, για κάθε περιοχή της χώρας έχει άλλη χρονολογία.
Διαβάζουμε στα βιβλία για τα «μαύρα χρόνια της γερμανικής Κατοχής» και ακούμε εδώ τους γονείς και τους παππούδες μας να θυμούνται μόνο Βουλγάρους. Αφήστε που οι κατοχές είναι πολύ περισσότρερες!
Το άλλο πουλάκι:
Τι είναι η πατρίδα μας;
Αυτό είναι ένα «ανοιχτό» ερώτημα.
Αφήνει τον ερωτώμενο ελεύθερο να εκφράσει την άποψή του και μπορείς να το θέτεις με την ευκαιρία κάθε εθνικής εορτής, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος να εκθέσεις κανέναν.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο καθένας μπορεί να απαντήσει κυριολεκτικά ό,τι θέλει, αφού, ακόμη κι αν ακολουθήσουμε τον «κανόνα» του ποιητή, θα καταλήξουμε στο… «όλα πατρίδα μας, κι αυτά κι εκείνα».
Οπότε…
Ωστόσο, το γεγονός ότι ακριβώς υπάρχουν τόσες πολλές πιθανές απαντήσεις και μάλιστα μπορούν να θεωρηθούν όλες σωστές, δεν σημαίνει ότι ο καθένας αποδέχεται δίπλα στη δική του, ισότιμα, και όλες τις άλλες εκδοχές.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την πολύ πρόσφατη ιστορία μας. Θυμόσαστε πόσοι έπεσαν να φάνε τον πρώην πρωθυπουργό, τον Γιώργο Παπανδρέου ντε, όταν εξέφρασε την άποψη πως η πατρίδα μας είναι μια χώρα διεφθαρμένων;
Η απάντηση θεωρήθηκε απαράδεκτη και είναι μία από τις πολλές που είχαν τελικά ως αποτέλεσμα στο να μείνει ο… Γιωργάκης «στάσιμος».
Ούτε καν μετεξεταστέος!
Το περίεργο είναι πως την ίδια απάντηση δίνουν καθημερινά πολλές χιλιάδες Ελλήνων, άλλοι με τις πράξεις τους κι άλλοι απλώς και μόνο παρακολουθώντας κάποιες λίγες από αυτές τις πράξεις, όμως φαίνεται πως ο Γιώργος την πάτησε επειδή έδωσε σωστή απάντηση σε λάθος διαγώνισμα!
Και ένα τρίτο πουλάκι:
Τελικά, τι είναι η πατρίδα μας;
Θα ήταν λάθος να επιχειρήσει να δώσει κανείς μια σοβαρή απάντηση σε ένα ερώτημα που τίθεται… λανθασμένα.
Διότι, απλούστατα, δεν υπάρχει πατρίδα ΜΑΣ!
Ο καθένας έχει στο μυαλό του μια δική του πατρίδα και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ισχύει ότι «το όλον δεν ισούται με το άθροισμα των επιμέρους που το αποτελούν».
Παρόλο δηλαδή που ο καθένας έχει την προσωπική του πατρίδα μες στο μυαλό του, τελικά η πατρίδα μας μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο και πολύ διαφορετικό από αυτό που θα βρούμε, αν συγκεντρώσουμε όλες αυτές τις διαφορετικές απόψεις.
Το ερώτημα, λοιπόν, πρέπει να τεθεί ως εξής: Τι είναι η πατρίδα σου;
Ή, καλύτερα, τι είναι η πατρίδα… μου, αφού ο καθένας πρέπει να το θέσει στον εαυτό του και να κρατήσει την απάντηση για προσωπική του χρήση.
Παραδόξως όμως, έχω την εντύπωση πως, αν το θέσουμε έτσι, τότε, χωρίς να το καταλάβουμε, ίσως κάπου συναντηθούμε, ίσως οι απαντήσεις που θα δώσουμε ο καθένας χωριστά στον εαυτό μας να έχουν έναν κοινό τόπο.
Και ίσως αυτή η συνισταμένη να είναι που πρέπει να ακολουθήσουμε αν θέλουμε να βγούμε σε κάποιο ξέφωτο.
Λέτε να δοκιμάσουμε;
 |
| «Μικρή πατρίδα, σώμα μου κι αρχή…» |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου