140411 ΑΥΤΟΦΩΡΟ

Το ένα πουλάκι:

Αυτόφωρο

Όχι ότι είμαστε δημοσιογράφοι, ούτε ότι θέλουμε να υπερασπιστούμε όλους όσοι μιλούν και γράφουν δημοσίως, όμως το φαινόμενο αξίζει προσοχής.

Μια δημοσιογράφος οδηγήθηκε στο αυτόφωρο για «συκοφαντική δυσφήμιση» επειδή έτσι έκρινε ο εισαγγελέας, μετά από μήνυση μιας βουλευτού.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Πρώτα πρώτα να πούμε ότι η βουλευτής είναι η γνωστή σε όλους από την επαναστατική της δράση υπέρ των απολυμένων δημοσιογράφων της ΕΡΤ, κυρία Ραχήλ Μακρή, των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Η δημοσιογράφος είναι η αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου, κυρία Δέσποινα Κονταράκη, η οποία έκανε το λάθος να δυσφημίσει συκοφαντικά την βουλευτή, η οποία έχει δηλώσει ότι δεν θα αφήνει να πέφτει τίποτε κάτω και ότι θα το «συνεχίσει μέχρι τέλους με αγωγές».

Δικαίωμά της.

Όπως, φυσικά, ήταν δικαίωμα και του εισαγγελέα να κρίνει αν έπρεπε να οδηγήσει τη δημοσιογράφο στο αυτόφωρο ή να βάλει την μήνυση στο αρχείο.

Δικαίωμα, επίσης, δικό μας και δικό σας να κρίνουμε τη στάση και τη συμπεριφορά όλων των παραπάνω, αλλά και πολλών άλλων που έχουν σχέση με το θέμα.

Ποιο είναι το θέμα;

Το θέμα είναι παλιό κι έχει να κάνει με το κατά πόσον ένας δημοσιογράφος ή κάποιος που μιλά και γράφει δημοσίως, μπορεί να ασκεί κριτική με χαρακτηρισμούς υβριστικούς.

Δεν μιλάμε για σάτυρα, που και εκεί υπάρχουν όρια, αλλά για άλλου είδους λόγο, κυρίως δημοσιογραφικό.

Ας δούμε όμως το συγκεκριμένο περιστατικό και ας κρίνουμε.

Έγραφε η δημοσιογράφος πως «η αλήστου μνήμης κραυγή της ανεκδιήγητης Ραχήλ Μακρή των ΑΝ.ΕΛ. ότι “βάζετε αθώους στη φυλακή”, είναι το λιγότερο τραγική…»

Θυμίζουμε ότι η αναφορά έγινε σε μια συζήτηση στη Βουλή για τη Χρυσή Αυγή, όμως η βουλευτής, επειδή δεν ήταν ομιλήτρια, είπε όσα είπε εκτός μικροφώνου και δεν έχουν καταγραφεί.

Αυτό που πείραξε την βουλευτή δεν ήταν η αναφορά λόγων που υποτίθεται ότι είπε, αλλά ο χαρακτηρισμός «ανεκδιήγητη».

Βεβαίως ο καθένας μπορεί να θίγεται από οτιδήποτε κρίνει ότι τον θίγει, ας δούμε όμως τι λέει και ο λόγος ο πιο ειδικός.

Το άλλο πουλάκι:

Βικιλεξικό!

Να το κακό που κάνει το διαδίκτυο, το οποίο συχνά νομίζουμε ότι τα ξέρει όλα, όμως δε ξέρει πάρα μόνο όσα εμείς οι χρήστες του του μαθαίνουμε, άλλοτε μισά, άλλοτε στραβά κι άλλοτε εκτός κάθε πραγματικότητας.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η κυρία Ραχήλ Μακρή (φαντάζεστε να είσαι βουλευτής της Χρυσής Αυγής και να σε υπερασπίζεται κάποια που λέγεται Ραχήλ;) στάθηκε στην ερμηνεία της λέξης που δίνει το βικιλεξικό και δεν προχώρησε σε βάθος.

Το κακό είναι ότι το ίδιο έκανε και ο εισαγγελέας.

Εξηγούμαι: Αν ανοίξουμε αυτό το ηλεκτρονικό λεξικό, θα δούμε πως «ανεκδιήγητος» είναι αυτός που «(μειωτικά) δεν έχει ειρμό και λογική, που δεν μπορούμε να τον περιγράψουμε ή αν τον εξηγήσουμε.

Αν όμως το ψάξουμε λίγο καλύτερα, αν ανοίξουμε κανένα σοβαρό λεξικό, τότε θα δούμε πως το πράγμα είναι πιο σύνθετο. Ο παλιός καλός ΠΑΠΥΡΟΣ – ΛΑΡΟΥΣ μάς δίνει τον ανεκδιήγητο ως απερίγραπτο, πρώτα, αλλά μετά και ως γελοίο.

Ο Τριανταφυλλίδης λέει απλώς πως πρόκειται για εκείνον που είναι «τόσο μεγάλος, έντονος κτλ., ώστε δεν μπορεί να τον διηγηθεί ή να τον περιγράψει κάποιος» ή για κάποιον «που η συμπεριφορά του δύσκολα χαρακτηρίζεται».

Ξέρω, θέλετε και Μπαμπινιώτη:

ανεκδιήγητος, -η, -ο 1(κακός.) αυτός που δεν μπορεί να τον διηγηθεί κανείς, να τον περιγράψει, να τον εκφράσει με λόγια ΣΥΝ, απερίγραπτος.

2 (συνεκδ.) αυτός που εκτρέπεται από τα αποδεκτά μέτρα, με αποτέλεσμα να προκαλεί το γέλιο ΣΥΝ γελοίος, φαιδρός

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Η κότα σκαλίζοντας…

Ας πάρουμε τον Μπαμπινιώτη. Αν πούμε ότι η δικαιοσύνη θα δεχτεί την πρώτη σημασία της λέξης, τότε δεν υπάρχει πουθενά «συκοφαντική δυσφήμιση», αφού κανείς δεν θεωρεί ως κάτι τέτοιο τον χαρακτηρισμό «απερίγραπτος». Προφανώς η βουλευτής «πατάει» στη δεύτερη εκδοχή της λέξης, αυτή που έχει ως συνώνυμα τα γελοίος και φαιδρός.

Τότε όμως θα πρέπει να δει μήπως οι πράξεις της ταυτίζονται με την ερμηνεία του λεξικού, μήπως δηλαδή η ίδια «εκτρέπεται από τα αποδεκτά μέτρα, με αποτέλεσμα να προκαλεί γέλιο».

Και δεν μιλώ, φυσικά, για το καβάλημα του…κάγκελου, αλλά γι αυτό καθεαυτό το γεγονός της μήνυσης, η οποία σίγουρα εκτρέπεται από τα αποδεκτά μέτρα και σιγουρότατα προκαλεί γέλιο.

Φοβάμαι, δηλαδή, μήπως η βουλευτής, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι αυτό που την χαρακτήρισε η δημοσιογράφος, κάνει ακριβώς το αντίθετο, επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό.

Όπως παρατηρείτε, δεν γράφω περισσότερα, φοβούμενος μήπως υλοποιήσει την απειλή της πως θα συνεχίσει μέχρι τέλους και με αγωγές. Είναι για να μας τρέχουν στα αυτόφωρα, χρονιάρες μέρες;

Το σταματώ εδώ για να επανέλθω στην αρχή και να υποστηρίξω πως καλό είναι, όσοι μιλούν ή γράφουν δημοσίως, να χαρακτηρίζουν πράξεις και όχι ανθρώπους, συμπεριφορές και όχι πρόσωπα, αντιλήψεις και πολιτικές, όμως όχι πολίτες.

Για να λέμε λίγο και του στραβού το δίκιο!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Τα λέμε μετά την Ανάσταση (του Γένους)!