140428 ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Χριστός Ανέστη, αδέλφια.

Είναι ωραίο να γυρίζεις από διακοπές, ιδίως όταν τους βρίσκεις όλους εκεί που τους άφησες. Όλους, κι ακόμα περισσότερους.

Διότι, αυτές τις μέρες δεν προλαβαίνω να τρέχω σε προεκλογικές ομιλίες υποψηφίων ευρωβουλευτών που επισκέπτονται την πόλη μας.

Είδατε τι κάνει ο σταυρός. Ο προτίμησης, όχι ο άλλος! Για 'κείνον θα μιλήσουμε αργότερα.

Φέρνει ένα σωρό κόσμο στην περιφέρεια, υποψήφιοι και υποψήφιοι έρχονται να δουν από κοντά τους (υποψήφιους) ψηφοφόρους τους.

Αυτό είναι πολύ καλό για τον τόπο.

Διότι, πες κάτι ο ένας, πες κάτι ο άλλος, όλο και κάποιες πληροφορίες θα τους μείνουν στην μνήμη, όταν και αν εκλεγούν στο ευρωκοινοβούλιο.

Θα ξέρουν ένα δυο προβλήματα από όσα αντιμετωπίζει η κάθε περιοχή και θα μπορούν, έχοντας και στη συνέχεια την ανάλογη ροή πληροφοριών, να δραστηριοποιηθούν για το καλό των περιφερειών.

Έχοντας αυτό ως δεδομένο, καλό θα είναι να βάλουμε στη λίστα των προτιμήσεών μας (κάτι σαν το «καλάθι» όταν ψωνίζεις από το διαδίκτυο) εκείνους τους υποψήφιους που μας έκαναν την τιμή να περάσουν από τη Δράμα.

Και καλό θα είναι, επίσης, να πηγαίνουμε στις ομιλίες τους, για να τους γνωρίζουμε από κοντά.

Θυμόσαστε που φοβόμασταν και γκρινιάζαμε ότι με το σύστημα του σταυρού (του προτίμησης, όχι του άλλου) θα εκλεγούν τελικά όσοι έχουν πρόσβαση στα μεγάλα ΜΜΕ, διότι αυτούς θα γνωρίζει ο κόσμος;

Ε, ο μόνος σοβαρός τρόπος αντίδρασης σ’ αυτό είναι η προσωπική προσπάθεια για ενημέρωση και τι καλύτερο από το να ακούς «ζωντανά» τους υποψήφιους που ζητούν την ψήφο σου.

Βουρ, λοιπόν, για τις προεκλογικές συγκεντρώσεις.

Βεβαίως, ειδικά για εμάς τους Δραμινούς, αλλά και τους πολίτες ολόκληρης της περιφέρειάς μας, υπάρχει και μια άλλη, μοναδική, δυνατότητα.

Έχουμε τον «δικό μας άνθρωπο» υποψήφιο κι έτσι δεν χρειάζεται και τόσο να τρέχουμε να ενημερωνόμαστε από άλλους και να τους ενημερώνουμε για το ποιος είναι ο τόπος μας, τι πλεονεκτήματα και τι ανάγκες έχει.

Το άλλο πουλάκι:

Το πιάσατε, έτσι;

Μιλάμε για τον Θεόφιλο Ξανθόπουλο, υποψήφιο ευρωβουλευτή με τη ΔΗΜΑΡ, ο οποίος «έλυσε τα χέρια» πολλών ψηφοφόρων της περιοχής μας, που δεν ήξεραν προς τα πού να ρίξουν την ψήφο τους.

Ακούστε με που σας λέω.

Ο τόπος όμως μπορεί να έχει ανάγκη από τέτοιους υποψήφιους, αλλά όχι και από τέτοιους ψηφοφόρους, εννοώ που οδηγούνται σε λύσεις ανάγκης. Εμείς, οι ψηφοφόροι πρέπει να είμαστε συνειδητοποιημένοι, να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να αποφασίζουμε με βάση πολιτικά (αλλά και προσωπικά, γιατί όχι, κατά βάθος πολιτικά είναι κι αυτά) κριτήρια.

Να βλέπουμε το συμφέρον του τόπου και ποιος μπορεί να το εκπροσωπήσει καλύτερα. Να διακρίνουμε κάθε φορά το διακύβευμα της εκλογικής αναμέτρησης και να αποφασίζουμε με ποια πλευρά είμαστε.

Εν πάση περιπτώσει, θα ξαναπούμε αυτό που λέμε κάθε φορά τέτοιες μέρες. Όπου κι αν ανήκουμε, ό,τι ψηφοδέλτιο κι αν επιλέξουμε, ας τιμήσουμε με την ψήφο μας τους άξιους, τους έντιμους και τους εργατικούς (όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά).

Μόνο έτσι θα καταφέρουμε συγχρόνως πολλαπλούς στόχους.

Πρώτα την καλύτερη εκπροσώπηση. Έπειτα την ενθάρρυνση των ικανών να ασχοληθούν με την πολιτική. Συγχρόνως την υποχρέωση των κομμάτων να επιλέγουν για τα ψηφοδέλτιά τους ό,τι πιο υγειές διαθέτουν. Τέλος, το μεγαλύτερο επίτευγμά μας θα είναι πως θα έχουμε ήσυχη τη συνείδηση μας ότι πράξαμε το σωστό.

Έτσι δεν θα υποχρεωνόμαστε μετά να τρέχουμε μαζί με τίποτα αγανακτισμένους, ούτε θα ψάχνουμε ευκαιρίες να την «πέφτουμε» στους πολιτικούς (βρισιές, γιαουρτώματα, «το κεφάλι αριστερά» κ.λπ.) που εμείς οι ίδιοι εκλέξαμε με τον σταυρό μας.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τον προτίμησης, έτσι;

Διότι ο άλλος, είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση.

Εκτός τού ότι γράφεται με κεφαλαίο, Σταυρός, έχει το μοναδικό χάρισμα να οδηγεί απ’ ευθείας στην Ανάσταση.

Το ζήσαμε και πάλι αυτές τις μέρες, το ζούμε κάθε χρόνο, είτε πιστεύουμε είτε όχι.

Αν και αυτό με την πίστη είναι μια πονεμένη ιστορία, που κρύβει τεράστια υποκρισία και επανέρχεται επίσης κάθε χρόνο τέτοιες μέρες.

Η πίστη, από προσωπική υπόθεση, γίνεται στοιχείο προβολής των περισσοτέρων υποψηφίων και έτσι θα είναι όσο θα εξακολουθούν να υπάρχουν ψηφοφόροι που στα κριτήρια τους (για πολλούς το μόνο) είναι το… «καλός χριστιανός».

Στοιχείο που πρέπει επίσης να επιδεικνύεται μέσα από σημειολογικές κινήσεις και πρακτικές των υποψηφίων, όπως ακριβώς απαιτεί η τυποποιημένη εικόνα του «καλού χριστιανού», η οποία βεβαίως, καμιά σχέση, δεν έχει ούτε με τη διδασκαλία του Χριστού, ούτε με τα όσα μας άφησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας.

Φέτος είχαμε τη χαρά να ζήσουμε και (διαδικτυακές) σκηνές υψηλής πνευματικότητας και αγάπης, με αφορμή τα όσα δήλωσε ο Νίκος Δήμου για το Άγιος Φως και τις τιμές αρχηγού κράτους με τις οποίες το υποδεχόμαστε.

Αν εξαιρέσουμε τις αναμενόμενες αντιδράσεις των γνωστών αντίχριστων του εκκλησιαστικού φανατισμού, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν η στάση ενός κόσμου της άλλης πλευράς, που δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα, έστω για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην ελεύθερη έκφραση των απόψεών του.

Είναι, βλέπετε, πολλές οι ψήφοι και θα δούμε πολλά ακόμη!

Μπήκαμε στην τελική ευθεία!