180419 ΕΦΗΒΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ο τίτλος παραπλανητικός!

Πόσες φορές σας έχει τύχει να διαβάσετε τον τίτλο ενός δημοσιεύματος, να παρακινηθεί το ενδιαφέρον σας, αλλά όταν δείτε ολόκληρο το κείμενο που ακολουθεί να διαπιστώσετε ότι δεν έχει και τόση σχέση με τον τίτλο;

Πολλές φορές; Και θεωρείτε τυχαίο το γεγονός ότι τέτοιου είδους φαινόμενα τα συναντάμε πολύ πιο συχνά σε δημοσιεύματα που βλέπουμε στο διαδίκτυο; Δεν χρειάζεται να εκπλήσσεστε. Υπάρχει εξήγηση.

Στις τυπωμένες ειδήσεις, τα σχόλια και όλα τα παραδοσιακά δημοσιεύματα, αρκούσε ο αναγνώστης να αγοράσει την εφημερίδα ή το περιοδικό. Από εκεί και πέρα ήταν δικό του· θα καταλάβετε τι εννοώ.

Έπρεπε, λοιπόν, να υπάρχει ένας εντυπωσιακός τίτλος στο πρωτοσέλιδο ή το εξώφυλλο, ώστε, όταν θα τον δουν οι πελάτες στα «μανταλάκια», να μπουν στον πειρασμό να αγοράσουν το έντυπο πληρώνοντας το αντίστοιχο τίμημα.

Από τη στιγμή που συνέβαινε αυτό και προχωρούσαν στις εσωτερικές σελίδες ελάχιστη σημασία είχε ο εντυπωσιασμός. Για να το πω ωμά, είτε διάβαζε τις υπόλοιπες στήλες είτε όχι, καμιά διαφορά δεν υπήρχε για τα οικονομικά του εντύπου.

Βεβαίως, δεν παραβλέπουμε ότι ένα έντυπο με καλογραμμένα άρθρα, με ενδιαφέρουσες απόψεις και πετυχημένα σχόλια μπορεί να οικοδομήσει, συν τω χρόνω, ένα πιστό κοινό και να έχει σταθερά ή αυξανόμενα έσοδα.

Το πράγμα αλλάζει στον διαδικτυακό «τύπο». Εκεί, κάθε χτύπημα μετράει. Δεν αρκεί η άπαξ επίσκεψη του αναγνώστη στον ιστότοπο, αλλά κάθε φορά που ανοίγει ένα νέο άρθρο, μια φωτογραφία, ένα σχόλιο, αυτό «μετράει».

Δεν έχετε προσέξει ότι τα χαμηλού επιπέδου συνήθως σάιτ, αλλά όχι μόνον αυτά, σε υποχρεώνουν συχνά να κάνεις πολλά κλικ, προκειμένου να διαβάσεις ένα μόνο δημοσίευμα. Γιατί; Μα το είπαμε˙ κάθε κλικ μετράει.

Ο διαφημιστής που θα θελήσει να πληρώσει «χώρο» στο συγκεκριμένο σάιτ δεν ξέρει αν εσύ διάβασες δέκα διαφορετικά δημοσιεύματα ή μόνον ένα το οποίο «άνοιγε» με δέκα διαδοχικά κλικ. Σημασία έχουν οι… επισκέψεις.

Το άλλο πουλάκι:

Εξ ου και ο εντυπωσιασμός.

Πρέπει ο κάθε τίτλος να είναι έτσι διατυπωμένος, ακόμη και παραπλανητικός, ώστε να προκαλεί τον υποψήφιο αναγνώστη να ανοίξει και το συγκεκριμένο κείμενο. Γι’ αυτό βλέπουμε όλα αυτά τα παράξενα που βλέπουμε.

Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να σχολιάσω σήμερα δεν εμπίπτει ακριβώς στη συγκεκριμένη περίπτωση και θα το δείτε στη συνέχεια. Απλώς είπα, μια και μας δόθηκε η ευκαιρία, να μην την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Ο τίτλος, λοιπόν, του δημοσιεύματος μας πληροφορεί πως η σημερινή νέα γενιά, οι έφηβοι που γεννήθηκαν στον αιώνα που διανύουμε, «είναι καλύτεροι».

Από ποιους; Δεν λέει. Εννοείται όμως από έφηβους προηγούμενων γενιών.

Μάλιστα ο τίτλος κάνει ακόμη ένα κολπάκι. Γράφει επί λέξει: «και όμως οι σημερινοί έφηβοι είναι καλύτεροι». Αυτό το «και όμως» υπονοεί… «παρά τα όσα ίσως πιστεύεις εσύ ο αναγνώστης, ή ο πολύς κόσμος».

Ε, λοιπόν, σας πληροφορούμε (και δεν ξέρουμε αν μαζί το πληροφορείται και η συντάκτρια του κειμένου κυρία Ελευθερία Κόλλια) εμείς ποτέ δεν είχαμε αμφιβολία ότι η εκάστοτε νέα γενιά είναι καλύτερη από τις προηγούμενες.

Σε κάποια πράγματα! Διότι σε άλλα είναι πολύ χειρότερη. Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον να δούμε πώς αξιολογούνται αυτά τα πράγματα κάθε φορά. Το κακό είναι ότι τα αξιολογούν συνήθως οι προηγούμενες γενιές.

Οι οποίες τα συγκρίνουν με εκείνα στα οποία ήταν οι ίδιοι καλύτεροι από τους παλαιότερους. Ο κόσμος όμως δεν πάει έτσι. Κάθε φορά είναι πολύ διαφορετικές οι συνθήκες μέσα στις οποίες πρέπει να επιβιώσουν και να διακριθούν οι νέοι.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι συχνά, αυτές τις συνθήκες τούς τις προσφέρουμε εμείς οι μεγαλύτεροι και έπειτα διαμαρτυρόμαστε που εκείνοι πέφτουν με τα μούτρα. Διότι το διαδίκτυο, για παράδειγμα, και τα κινητά τηλέφωνα δεν τα εφηύραν οι έφηβοι.

Παρά όμως το γεγονός ότι αυτοί κυρίως είναι οι τομείς στους οποίους διακρίνονται, υπάρχουν και έρευνες που δείχνουν ότι είναι πολύ καλύτεροι και σε άλλους τομείς. Πίνουν και καπνίζουν λιγότερο από ό,τι οι προηγούμενες γενιές.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Επίσης οδηγούν με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Όπως κάνουν με περισσότερη ασφάλεια και σεξ ή απλώς κάνουν λιγότερο, αφού ως δείκτης χρησιμοποιούνται οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Σε τούτα και σε κείνα, λοιπόν, είναι καλύτεροι. Στα άλλα όμως…

Εκεί το πράγμα αρχίζει και μπερδεύεται. Πώς θα κρίνατε εσείς ότι οι νέοι στις ΗΠΑ γράφουνε μεροκάματα στο διαδίκτυο; Είναι συνδεδεμένοι –κατά μέσο όρο- 7,5 ώρες την ημέρα. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό το «κατά μέσο όρο»;

Ότι μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι που γράφουν τρομερές υπερωρίες. Ωστόσο αυτό δεν θεωρείται από τους ειδικούς κατ’ ανάγκη κακό. Διότι (αυτό σας το λέω εγώ) για τους ειδικούς τίποτε δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό.

Μένει πάντοτε να αποδειχθεί. Σου λέει ο άλλος, ο ειδικός, ότι μπορεί να βλέπετε μια παρέα παιδιών να είναι το καθένα βυθισμένο στο δικό του κινητό, όμως αυτό δεν σημαίνει κάτι κακό, απλώς ότι ο τρόπος επικοινωνίας έγινε διαφορετικός.

Όπως και ο τρόπος παιχνιδιού. Παίζουν μπάλα -το είδα με τα μάτια μου- κρατώντας, όλοι, στο χέρι το κινητό! Αλλά ούτε αυτό, φαντάζομαι, είναι πρόβλημα για τους ειδικούς. Απλώς αλλάζει ο τρόπος παιχνιδιού.

Λέτε να γεράσαμε τόσο πολύ που δεν είμαστε πια σε θέση να καταλάβουμε τους… ειδικούς;

 Καλύτεροι, αλλά όχι καλοί!