180430 ΚΟΠΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Δεν θα μιλήσω για την ουσία…

Αν και μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να διαπιστώσεις πού βρίσκεται η ουσία, ποιο είναι το πραγματικά σημαντικό και ποιο το δευτερεύον. Σήμερα όμως αποφάσισα να εκθέσω μόνο τα γεγονότα.

Η σκηνή (δεν επιλέγω στην τύχη τη λέξη) διαδραματίζεται στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Δράμας. Ο Πρόεδρος διαβάζει τα θέματα που προτείνεται να συζητηθούν ως «κατεπείγοντα» και ζητά από το σώμα να ψηφίσει, αν δέχεται να γίνει αυτό.

Ένα θέμα, αυτό που αφορά στην απόφαση κοπής των 32 πλατάνων, το φέρνει η αντιπολίτευση. Ο επικεφαλής της ζητά τον λόγο για τριάντα δευτερόλεπτα, προκειμένου να υποστηρίξει το κατεπείγον τού πράγματος.

Και ενώ ο Πρόεδρος, μόλις προηγουμένως, είχε δώσει τον λόγο σε σύμβουλο της συμπολίτευσης για να κάνει το ίδιο ακριβώς, τώρα αρνείται να τον δώσει, για να μην γίνει «πολιτική εκμετάλλευση του θέματος».

Και η παράσταση αρχίζει.

Με συγχωρείτε. Είπα να μην κάνω αξιολογήσεις, αλλά να παρουσιάσω απλώς την εικόνα στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπως την είδα. Μάλιστα δεν σκοπεύων να πω και ονόματα, διότι μας ενδιαφέρει περισσότερο η νοοτροπία.

Το θέμα, λοιπόν, δεν συζητήθηκε ως κατεπείγον, αφού η πρόταση καταψηφίστηκε, αλλά ως «προ ημερήσιας διάταξης», που πάει να πει ότι μπορούσαν να ανταλλαγούν απόψεις, όχι όμως και να παρθεί απόφαση.

Μίλησαν κυρίως αντιδήμαρχοι και σύμβουλοι της συμπολίτευσης, πράγμα πρωτοφανές, όπως τονίστηκε, αφού, σε παρόμοιες περιπτώσεις, η συνήθης πρακτική είναι να υποβάλλονται ερωτήσεις από την αντιπολίτευση και ένας από τη συμπολίτευση να απαντά.

Το πνεύμα της ομιλίας όσων πήραν τον λόγο ήταν «είμαστε κι εμείς οικολόγοι, αγαπάμε κι εμείς το περιβάλλον». Το «και εμείς» απευθυνόταν στους πολλούς πολίτες που παρακολουθούσαν τη συνεδρίαση.

Και οι οποίοι στο σύνολό τους, πλην ενός, πήγαν εκεί για να ακούσουν τι θα αποφασιστεί και να δηλώσουν με την παρουσία τους την αντίθεσή τους στην (ειλημμένη) απόφαση κοπής των 32 πλατάνων, μπροστά και δίπλα από το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.

Το άλλο πουλάκι:

«Είμαστε κι εμείς οικολόγοι».

Ένας έφερε ως απόδειξη το γεγονός ότι έχει γλάστρες στο μπαλκόνι του. Άλλος ότι έχει σκυλιά και μάλιστα δεν τα αφήνει να αφοδεύουν όπου να ‘ναι. Ένας τρίτος ότι έχει σπείρει πολλά δέντρα στη ζωή του…

Παρεμπιπτόντως, μόνο ένας από τους οικολόγους δημοτικούς συμβούλους χρησιμοποίησε το ρήμα «φυτεύω» για τα δέντρα. Όλοι οι άλλοι έλεγαν «σπέρνω». Μια όμως και μιλάμε για τη γλώσσα, επιτρέψτε μας ακόμη μία παρατήρηση.

Κάποιος θα πρέπει να πει στον αξιότιμο Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου ότι δεν λέμε «ως αναφορά αυτό το θέμα» (ή «όσαν αφορά», στον προφορικό λόγο δεν ακούγεται πού χωρίζονται οι λέξεις) αλλά «όσον αφορά».

Με τις γλάστρες, λοιπόν, τα κατοικίδια και τη «σπορά» των δέντρων οι δημοτικοί μας σύμβουλοι απέδειξαν την οικολογική τους ευαισθησία, η οποία άλλωστε τους οδήγησε στο «να μην προχωρήσουν, επί ενάμιση χρόνο, στην κοπή των δέντρων».

Δύο περιπτώσεις ξεχώρισαν. Ο ένας είπε ότι το καλοκαίρι έσβηνε φωτιές στον Κορύλοβο και δεν είδε «κανέναν οικολόγο να κάνει το ίδιο». Όπερ έδει δείξαι. Γι’ αυτό το θέμα όμως θα ξαναμιλήσουμε.

Ο άλλος ότι αποφάσισε να σταματήσει τη λειτουργία μιας κερδοφόρας επιχείρησης με εισαγωγή πέλετ που είχε, όταν διαπίστωσε πόσο μεγάλη ήταν η επιβάρυνση στο περιβάλλον από τα καύσιμα της νταλίκας που έφερνε το πέλετ.

Και μάλιστα όχι μόνο στο… ελληνικό περιβάλλον, αφού το πέλετ ερχόταν από τη Ρουμανία. Η επιβάρυνση υπολογίστηκε ότι ήταν μεγαλύτερη από το όφελος που είχε αυτό (το περιβάλλον) από την καύση τής μεταφερόμενης ποσότητας, αντί κάποιας άλλης καύσιμης ύλης.

(Πρέπει να πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση που το κέρδος θυσιάζεται για την προστασία του περιβάλλοντος και όχι το αντίστροφο. Και αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί αξιολογική κρίση -γεγονότα παρουσιάζουμε.)

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Γιατί γινόταν η συζήτηση;

Με δεδηλωμένη και αποδεδειγμένη την οικολογική ευαισθησία του συνόλου των δημοτικών συμβούλων (φαντάζομαι όσοι μίλησαν εκπροσωπούσαν και τους υπόλοιπους) πώς φτάσαμε να συζητάμε για την (μη) κοπή των πλατάνων;

Φτάσαμε διότι, μπορεί οι δημοτικοί μας σύμβουλοι να είναι τόσο ευαίσθητοι απέναντι στο περιβάλλον, όμως, όπως τόνισαν όλοι οι ομιλητές, πάνω και από αυτό τοποθετούν… τον Άνθρωπο!

Καλά και άγια τα πλατάνια, όταν όμως πρόκειται να κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές, ή εμποδίζεται η ασφαλής διέλευση των πολιτών, τότε… «ντεφ να γίνουν». Αυτό το τελευταίο δεν το είπαν ακριβώς έτσι, αλλά το άφησαν να εννοηθεί.

Ασφαλώς και πρέπει να εξεταστεί αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις –που δεν υπάρχουν. Διότι, αν υπήρχαν, είναι απολύτως βέβαιο ότι οι οικολόγοι δημοτικοί σύμβουλοι θα τις είχαν εξαντλήσει, πριν αποφασίσουν στην αρμόδια επιτροπή την κοπή των πλατάνων. 

Υπάρχει βεβαίως και το γεγονός ότι «περίμεναν ενάμιση χρόνο και δεν προχώρησαν στην εκτέλεση της απόφασης». Τι ακριβώς περίμεναν όμως; Να (μην) έρθει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο και να (μην) αποφασιστεί τίποτε;

Ή να γίνει μια επιτροπή, όπως πρότεινε ο Δήμαρχος, στην οποία να συμμετέχει και η Οικολογική Κίνηση (αυτή τι τη χρειάζονται;) για να δει (τώρα να δει;) αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;

Και γιατί δεν έγιναν όλα αυτά ΠΡΙΝ από την απόφαση για κοπή των δέντρων; Και πώς πάρθηκε αυτή ΠΡΙΝ να γνωμοδοτήσουν οι τεχνικές υπηρεσίες, οι οποίες θα κληθούν να το κάνουν τώρα;

Όλα τα τελευταία είναι ερωτήματα των πολιτών. Γιατί εμείς –είπαμε- απλώς καταγράφουμε. Εμείς θα μιλήσουμε αύριο.

 Παράσταση για έναν ρόλο!