120921 ΠΑΡΕΪΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

«…και Ιστορία οι παρέες»!

Αν αναζητήσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκαν σπουδαία πράγματα στο χώρο της τέχνης, στη μουσική, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, στην ζωγραφική, θα δούμε πως, σε πολλές περιπτώσεις, έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο οι παρέες.

Δεν θέλω να αναφερθώ πιο συγκεκριμένα σε κάποιες από αυτές, πολύ γνωστές στους περισσότερους φίλους της τέχνης, για να μην κατηγορηθώ ότι προβαίνω σε συγκρίσεις με αυτή για την οποία θα σας μιλήσω στη συνέχεια.

Καμία σχέση! Άλλα τα μεγέθη, άλλες οι εποχές…

Οι παρέες αυτές έχουν συνήθως ένα «στέκι», έναν χώρο ως σημείο αναφοράς. Εκεί θα ανταμώσουν, εκεί θα περάσουν λίγες ώρες μαζί, εκεί θα μπορέσει να τους συναντήσει όποιος ενδιαφέρεται.

Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι παρέες που… «φτιάχνουν Ιστορία» λειτουργούν και στην πόλη μας. Τις περισσότερες φορές δραστηριοποιούνται μέσα από κάποιον σύλλογο.

Ας θυμηθούμε, μέρες που είναι, την παρέα εκείνη που ξεκίνησε μέσα, από την Κινηματογραφική Λέσχη, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους.

Τα τελευταία χρόνια, μια τέτοια παρέα, μια συντροφιά ανθρώπων, δραστηριοποιείται γύρω από την έκδοση ενός περιοδικού, του οποίου το 4^ο τεύχος κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες.

Είναι το περιοδικό «δίοδος 66100» και η παρέα για την οποία σας μιλώ αποτελεί και αποτελείται από τη συντακτική και τη «δημιουργική» ομάδα, καθώς και τους περισσότερους μόνιμους συνεργάτες του.

Δυο είναι τα στέκια τους, τα σημεία αναφοράς και οι χώροι στους οποίους συγκεντρώνονται και μπορείς να τους συναντήσεις.

Το βιβλιοπωλείο ΕΙΡΜΟΣ και το καφενείο ΣΕΙΡΙΟΣ.

Είναι άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, δάσκαλοι και καθηγητές οι περισσότεροι, εν ενεργεία ή συνταξιούχοι, κυρίως συνταξιούχοι εν ενεργεία!

Το περιοδικό είναι το σημείο τομής των δραστηριοτήτων τους. Όλοι τους κάτι γράφουν, κάτι ερευνούν, κάτι δημοσιεύουν, πάντα κάτι έχουν στα σκαριά…

Οι εργασίες τους είναι αξιοζήλευτες. Όλες δουλεμένες με μεράκι μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια, όλες… επιμελημένες στην εντέλεια!

Το άλλο πουλάκι:

Έχουν πολλή πλάκα!

Είναι πραγματική απόλαυση να κάθεται κανείς στην παρέα τους και να τους παρακολουθεί να συζητούν,

Συνδετικός ιστός τής κάθε κουβέντας τα… πειράγματα.

Ανάμεσα σε συζητήσεις για την ιστορία της Δράμας, για μια νέα αξιόλογη έκδοση, για την πρόσφατη θεατρική παράσταση του ΣΦΓΤ, για κάποια έκθεση ζωγραφικής ή φωτογραφίας, θα ακούσεις ανέκδοτα, καλαμπούρια και «μασάλια», κυρίως όμως πειράγματα και υπονοούμενα για τον καθένα.

Με τι προσοχή κι ενδιαφέρον ακούν οι νεότεροι!

Μέσα από τις περιγραφές και τις διηγήσεις των μεγαλυτέρων, αναδύεται η εικόνα μιας Δράμας που έχει χαθεί ανεπιστρεπτί.

Πού βρίσκονταν ένα μαγαζί που δεν υπάρχει πια, ένας φούρνος που… γκρεμίστηκε, μια ταβέρνα που φιλοξενούσε παλιούς άσσους του λαϊκού πενταγράμμου, ένα θέατρο όπου ανέβηκε Σαίξπηρ…

Γνωρίζουν τους δρόμους με τα παλιά τους ονόματα, τους ανθρώπους με τα παρατσούκλια τους, τις τοποθεσίες με την ιστορία τους…

Μεγάλο γούστο όμως έχει και το αντίστροφο. Πώς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ακούν τους νεότερους να συζητούν για τα δικά τους ενδιαφέροντα.

Να τους δεις να μυούνται ένας ένας στις νέες τεχνολογίες, να ρωτούν για τη χρήση των υπολογιστών, τις δυνατότητες των κινητών τηλεφώνων, τις λειτουργίες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Και πάντα ο αστεϊσμός, πάντα το πείραγμα ακόμη και των νεότερων προς τους μεγάλους, όμως με πόση διακριτικότητα, πόση ευγένεια, τόσο κρυμμένο σεβασμό!

Αντιθέτως, είναι εμφανέστατη και κραυγάζει από μακριά η αγάπη αλλά και το καμάρι των μεγαλύτερων για τους νέους, ειδικά όταν κάποιο καινούριο έργο τους παρουσιάζεται στο δραμινό κοινό. Θα βρίσκονται εκεί από τους πρώτους για να τους δώσουν κουράγιο, να τους συγχαρούν, κυρίως όμως για να τους χαρούν.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να, τώρα, η 4^η «δίοδος».

Είχε επέλθει σε όλους μια μεγάλη ανησυχία και μια απογοήτευση, όταν μαθεύτηκε πως η έκδοση του περιοδικού διακόπτεται, λόγω ελλείψεως χρημάτων. Ήταν «παιδί» τους, το πόνεσαν τόσο!

Όμως, ευτυχώς, τα εμπόδια ξεπεράστηκαν, χρήματα βρέθηκαν χάρη στη χορηγία της Raycap του κυρίου Αποστολίδη κι έτσι, την Τρίτη, έγινε η παρουσίαση του νέου τεύχους, στην παλιά καπναποθήκη της οδού Περδίκα.

Έδωσαν όλοι το παρών, παρακολουθώντας με αγωνία τους ομιλητές, μη τυχόν και αναφερθεί και το δικό τους όνομα, μη τυχόν και υποχρεωθούν να πουν κι αυτοί δυο λόγια.

Όσοι την πλήρωσαν την πλήρωσαν, πάντοτε υπάρχουν εξιλαστήρια θύματα.

Εμείς όμως ξέρουμε, όσοι ενδιαφέρονται ξέρουν.

Πέρα από τα ονόματα και τις υπογραφές, είναι το κλίμα αυτής της συντροφιάς, αυτής της παρέας, που διαχέεται και δίνει το άρωμά του στη «δίοδο».

Μέσα στις σελίδες της, το έμπειρο μάτι αναγνωρίζει τις σύντομες κουβέντες, «στο όρθιο», στο βιβλιοπωλείο ή τις κρυφές ανταλλαγές «υλικού», χέρι με χέρι, στο καφενείο, κάθε Σάββατο.

Είναι όλοι τους εκεί. Και οι τακτικοί κι όσοι θα περάσουν για ένα γεια, ακόμη και οι… απόντες.

Ας είναι καλά!

Έκτακτο

περιοδικό

και μόνιμο!