120913 ΙΔΕΑΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Η ιδέα κάπου «μπάζει»

Όπως, βέβαια, συμβαίνει με τις περισσότερες καλές ιδέες και οπωσδήποτε με τις ιδέες που, εκ πρώτης όψεως, φαίνονται εξαιρετικές.

Ας την ακούσουμε όμως και μετά θα δούμε τα αδύνατα σημεία της. Προέκυψε μετά από τη χθεσινή συζήτηση σχετικά με τις αποδείξεις που (δεν) κόβονται.

Κάποιος της παρέας επεσήμανε το εξής:

Δεν με πειράζει τόσο που δεν μου κόβουν απόδειξη, με πειράζει που το κάνουν φόρα-παρτίδα, χωρίς να αισθάνονται στο παραμικρό ότι παρανομούν. Το απροκάλυπτο θράσος με πειράζει.

Ένας άλλος πήγε την κουβέντα ακόμη παραπέρα:

Εμένα με ενοχλεί αφάνταστα αυτό με τους γιατρούς. Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι βρίσκεσαι στην ανάγκη τους κι αυτό, εκτός από παράνομο είναι και… ανήθικο.

Πήγε η γιαγιά στο γιατρό του ΕΟΠΠΥ, την είδε, αλλά της έκανε και κάποιες επιπλέον εξετάσεις. Ας δεχτούμε ότι ήταν επιβεβελημένες.

Όταν βγήκε από το ιατρείο, η γραμματέας, που εκτελούσε και καθήκοντα συζύγου του γιατρού τής είπε:

«Είναι 70 ευρώ. Θα σου κόψω μια απόδειξη για 20, θα πληρώσεις 60 ευρώ και είμαστε εντάξει».

Τι να έκανε η γιαγιά (αλλά και ο καθένας από μας, απλώς το περιστατικό είναι πραγματικό) σ’ αυτή την περίπτωση;

Να πει «θα σου δώσω 70 ευρώ και κόψε μου απόδειξη για όλο το ποσό» ή να… πάει (ΧΑ!) να καταγγείλει το γεγονός;

Πήρε την απόδειξη των 20 και απλώς είπε το παράπονό της στη γειτόνισσα.

Εδώ επενέβη ο τρίτος της παρέας και έριξε την ιδέα για την οποία συζητάμε:

«Εγώ ακόμη περιμένω να δημιουργηθεί μια καταναλωτική οργάνωση (οργάνωση καταναλωτών, δηλαδή) που να δημοσιοποιεί τα ονόματα των επαγγελματιών που κόβουν κανονικά αποδείξεις».

Το άλλο πουλάκι:

Η ιδέα άρεσε σε όλους.

Μάλιστα, όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, έγιναν αμέσως βελτιωτικές προτάσεις:

«Η οργάνωση θα έχει μια σελίδα στο διαδίκτυο και εκεί θα αναρτά τα στοιχεία των ελεύθερων επαγγελματιών και των καταστημάτων από τα οποία πήραν κανονικές αποδείξεις», είπε κάποιος

«Επιπλέον θα συστήνει στα μέλη της αλλά και σε όλους τους πολίτες να προτιμούν τις εν λόγω επιχειρήσεις.

Μπορούν ακόμη να δίνουν στοιχεία και στον τύπο, στα ΜΜΕ, ώστε να ενημερώνονται καλύτερα οι πολίτες», συμπλήρωσε άλλος.

«Θα είναι δηλαδή μια προσπάθεια θετικής ενίσχυσης και οικονομικής όμως επιβράβευση όλων εκείνων που είναι εντάξει στα φοροδοτικά τους καθήκοντα.

Και, οπωσδήποτε ένα κίνητρο για να τους μιμηθούν και άλλοι, αφού όλη αυτή η προσπάθεια θα τους έφερνε και περισσότερη πελατεία», ολοκλήρωσε ένας τρίτος.

Κάπου εδώ άρχισε να μπαίνει στη συζήτηση ο δαίμων της αμφισβήτησης.

Τι είδους οργάνωση θα είναι αυτή; Από ποιους πολίτες θα αποτελείται;

Προφανώς δεν μπορεί να είναι μια «ανοιχτή» οργάνωση.

Πρώτα πρώτα δεν θα πρέπει να συμμετέχουν σ’ αυτήν ελεύθεροι επαγγελματίες, αφού τίθενται ευθέως ζητήματα ανταγωνισμού. Ο καθένας θα προωθούσε τη δική του επιχείρηση και θα κατηγορούσε τους αντιπάλους.

Επομένως;

Δημόσιοι υπάλληλοι; Άλλοι μισθωτοί; Συνταξιούχοι;

Και πάλι όμως το σύστημα μπορεί να μπάζει, αφού ένας συνταξιούχος, για παράδειγμα, μπορεί να έχει παιδί ελεύθερο επαγγελματία.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

«Μυστική» οργάνωση;

Δηλαδή από μέλη του δεν θα τα γνωρίζει ο πολύς κόσμος;

Τότε θα τεθεί αμέσως εν αμφιβόλω η εγκυρότητά της, αφού όλοι θα υποψιάζονται πως πίσω από τους «ανώνυμους καταναλωτές» θα κρύβονται κάποια συμφέροντα.

Όπως φαντάζεστε, φίλοι μου, κάπου εδώ η συζήτηση παρεκτράπηκε.

«Ρε, στην Ελλάδα ζείτε, το πήρατε χαμπάρι;» πετάχτηκε ο πιο ζωηρός της παρέας.

«Την επόμενη μέρα θα αρχίσουν να… λαδώνονται κάποια μέλη της οργάνωσης και να έχουν μυστικές συναλλαγές με τους επαγγελματίες, προκειμένου να τους έχουν σε περίοπτη θέση στη λίστα των “σωστών”, εκείνων δηλαδή που κόβουν αποδείξεις».

Η πρόταση ναυάγησες!

Κι εκεί που άρχισε ο χαβαλές, ακούστηκε η πιο σωστή κουβέντα:

«Τι ανάγκη έχουμε από οργανώσεις; Γιατί δεν κάνουμε ο καθένας αυτή τη δουλειά από μόνος του;»

Αλήθεια, εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε που πάμε και ξαναπάμε στην καφετερία και την ταβέρνα, στο κατάστημα ή στον γιατρό που δεν μας δίνουν αποδείξεις;

Γιατί το κάνουμε;

Αφού εμείς δεν αλλάζουμε τις επιλογές μας, για διάφορους λόγους ο καθένας, πώς περιμένουμε να το κάνουν άλλοι, απλώς επειδή θα τους το συστήσει μια οργάνωση καταναλωτών;

Αν ο καθένας χωριστά «επιβραβεύαμε» τους σωστούς επαγγελματίες, τότε ίσως το νέο κυκλοφορούσε πιο γρήγορα και από το διαδίκτυο.

Δεν το κάνουμε όμως!

Από ιδέες…