121105 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΜΟ

Το ένα πουλάκι:

Ποιος νοιάζεται για τα παιδιά;

Διάβασα την Παρασκευή στα ΧΡΟΝΙΚΑ ότι δημιουργήθηκε μεγάλο θέμα στο Δήμο Κ. Νευροκοπίου, εξαιτίας της άρνησης κάποιων να δεχτούν τη συγχώνευση μικρών σχολείων σε ένα εξαθέσιο.

Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι;

Δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, αν και πιστεύω ότι αυτών τα ονόματα πρέπει να δημοσιευτούν στον τύπο κι όχι εκείνων που έχουν λεφτά σε τράπεζες του εξωτερικού.

«Οι παρακάτω κύριοι και κυρίες (ακολουθούν τα ονόματα) αρνούνται να δεχθούν τη συγχώνευση μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων σε ένα εξαθέσιο, εν έτει 2012».

Γιατί; Για να τα βλέπει ο ιστορικός του μέλλοντος και να θαυμάζει. Για να τα βλέπουν και τα παιδιά τους μετά από μερικά χρόνια, όταν, ελπίζω, η συγχώνευση θα γίνει και οι ίδιοι δεν θα έχουν πού να κρυφτούν από τη ντροπή τους.

Έτσι είναι. Διότι, σήμερα, δεν μπορούν να πουν ότι δεν γνωρίζουν. Ας κάνουν τον κόπο να ρωτήσουν τους γονείς και τα παιδιά άλλων σχολείων, που έχουν συγχωνευτεί από πέρσι, και τώρα πηγαίνουν σε μεγάλα σχολεία.

Παρόλα τα προβλήματα που υπάρχουν με τις μετακινήσεις, δεν θα βρουν ούτε έναν μαθητή ή γονιό να τους πει ότι στο μικρό διθέσιο σχολείο ήταν καλύτερα.

Ή, μάλλον, μπορεί να βρεθούν.

Πιθανότατα κάποιοι να είναι δυσαρεστημένοι, επειδή… δεν γίνονται πια παρελάσεις στο χωριό τους.

Αυτό δεν το σκέφτηκα μόνος μου, το διάβασα και ως επιχείρημα κατά των συγχωνεύσεων στο Νευροκόπι.

Θέλετε να σας μεταφέρω μια εικόνα για το τι σημαίνει «παρέλαση» στο χωριό;

Πιθανότατα πολλοί από εσάς έχετε πείρα, θα το πω όμως για τους υπόλοιπους που είτε το έχουν ξεχάσει, είτε δεν το γνώρισαν ποτέ.

Το άλλο πουλάκι:

Άσε, θα το περιγράψω εγώ.

Από το πρωί της εθνικής επετείου, οι δάσκαλοι, ένας ή δύο, πηγαίνουν με τα παιδιά, καμιά εικοσαριά μαθητούδια, στην εκκλησία.

Πολύ αργότερα, όταν αρχίζει η Δοξολογία, φτάνουν και οι «Αρχές του τόπου» με τα καλά τους και λαμβάνουν θέσεις μπροστά μπροστά σαν να ήταν τιμώμενα πρόσωπα οι ίδιοι.

Μετά την Απόλυση, θα γίνει η «παρέλαση». Από τη μια οι «επίσημοι» και από την άλλη ο λαός, ενώ οι μαθητές «παρελαύνουν», με τον σημαιοφόρο και τους παραστάτες μπροστά, που είναι συνήθως παιδιά από δυο τρεις τάξεις, που θεωρούνται, ελλείψει άλλων, αριστούχοι.

Στη συνέχεια, θα συγκεντρωθούν όλοι γύρω από το μνημείο και εκεί οι Αρχές θα καταθέσουν στεφάνι.

Αν δεν το έχει κάνει στην εκκλησία, εκεί θα εκφωνήσει και τον πανηγυρικό της ημέρας ο δάσκαλος του σχολείου.

Συνήθως δεν παρακολουθεί κανείς. Όπως και κανείς, πλην των γονιών του κάθε παιδιού, δεν ακούει τα παιδάκια που απαγγέλλουν ποιήματα, τη στιγμή που έχει ήδη αρχίσει η «δεξίωση».

«Δεξίωση» σημαίνει ένα τραπέζι με κεράσματα, λουκούμια, συνήθως, και ξηρούς καρπούς, με άφθονο όμως κονιάκ και ουίσκι.

Τα πιατάκια και τα μπουκάλια αδειάζουν σε χρόνο ρεκόρ, πριν καν τελειώσει ο τελευταίος μαθητής την απαγγελία του.

Όλοι εύχονται στις Αρχές «και του χρόνου» και φεύγουν τρέχοντας για να πάνε με τα αυτοκίνητα τους στην κοντινή πόλη ή στο κεφαλοχώρι της περιοχής, για να δουν την μεγάλη παρέλαση, μια από τα ίδια δηλαδή, με μαθητές όμως και του Γυμνασίου, πιθανότατα και μια μπάντα και παιανίζει εμβατήρια.

Εκεί οι Αρχές είναι ανώτερες, αφού υπάρχει δήμαρχος, αντιδήμαρχοι, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου και τα ρέστα.

Αυτά όλα, λοιπόν, τα μεγαλεία, θα τα στερηθούν οι κάτοικοι των μικρών χωριών, όταν τα παιδιά τους θα πάνε σε ένα μεγαλύτερο σχολείο, να κάνουν τα μαθήματά τους κανονικά, όπως τα παιδάκια όλου του κόσμου.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ξέρετε πώς κάνουν μάθημα τώρα;

Το είπαμε κι άλλη φορά, όμως ας το επαναλάβουμε, γιατί μερικοί ακούν «διθέσιο» και νομίζουν ότι μιλάμε για σπορ αμάξι. Βέβαια, με τους αριθμούς των μαθητών που διάβασα στο ρεπορτάζ, τα προς συγχώνευση σχολεία θα πρέπει να είναι μονοθέσια:

Σε μια αίθουσα υπάρχει ο δάσκαλος ή η δασκάλα και οι μαθητές τριών τάξεων.

Παίρνω την «καλή» περίπτωση, που το σχολείο είναι διθέσιο, διαφορετικά, στο μονοθέσιο» βρίσκονται οι μαθητές και των έξι τάξεων μαζί.

Οι τάξεις είναι συνήθως Α΄, Γ΄ και Δ΄ στη μια αίθουσα και Β΄, Ε΄ και ΣΤ΄ στην άλλη.

Αυτό γιατί; Διότι οι τάξεις Γ΄ και Δ΄ όπως και οι Ε΄ με την ΣΤ΄ κάνουν συνδιδασκαλία σε όλα τα μαθήματα, εκτός από τα μαθηματικά που τα διδάσκονται η κάθε τάξη χωριστά.

Σε «κύκλους»!

Δηλαδή τη μια χρονιά κάνουν τα μαθήματα των μικρών τάξεων, Γ΄ και Ε΄, και την επόμενη των «μεγάλων», Δ΄ και ΣΤ΄. Έτσι, τα παιδιά που είναι γεννημένα μια χρονιά παρακολουθούν τα μαθήματα με την πρέπουσα σειρά, εκείνα όμως της επόμενης θα διδαχθούν πρώτα τα μαθήματα της Δ΄ τάξης, μετά της Γ΄, έπειτα της ΣΤ΄ και τέλος της Ε΄.

Πώς; Σε μια αίθουσα που ο δάσκαλος θα ασχολείται μαζί τους περίπου το ένα τρίτο του κανονικού διδακτικού χρόνου, ενώ τον υπόλοιπο θα κάνει μάθημα σε άλλες τάξεις και αυτά θα κάνουν… «σιωπηρές εργασίες».

Αυτό βεβαίως είναι το μικρότερο «κακό» στα ολιγοθέσια σχολεία, ας μην επεκταθούμε όμως και σε άλλα ζητήματα.

Γι’ αυτό σας λέω. Τα ονόματα στη δημοσιότητα!

Πρόοδος!