121126 ΠΗΔΗΧΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Καλύτερα να μασάς…

Μεγάλος ντόρος έγινε με την «άτυχη» δήλωση του Πέτρου Τατσόπουλου, με την οποία προσπάθησε να απαντήσει στις «κατηγορίες» της Χρυσής Αυγής προς το πρόσωπό του ότι είναι «γκέι».

Εμείς είμαστε οι τελευταίοι που θα κατακρίνουμε κάποιον επειδή του ξέφυγε μια κουβέντα παραπάνω. Όπως και συμφωνούμε ότι είναι λάθος να απομονώνεις μια φράση και να στέκεσαι σ’ αυτήν αδιαφορώντας για το υπόλοιπο «κείμενο».

Ας δούμε όμως τα πράγματα πιο ψύχραιμα.

Τι σας λέγαμε προχθές; Ότι το επίπεδο αντιπαράθεσης έχει πέσει πολύ χαμηλά, ότι ακόμη και μέσα στη βουλή ακούγονται εκφράσεις του συρμού, βρισιές και κουβέντες του πεζοδρομίου.

Είναι κακό αυτό; Είναι μήπως προτιμότερο να μιλάμε οι πολιτικοί μας «σαν τον Αβραμόπουλο», όπως χαρακτηριστικά είπε και ο ίδιος ο Τατσόπουλος, δείχνοντας μας το άλλο άκρο, λες και δεν υπάρχουν οι ενδιάμεσοι τόνοι;

Πρώτα πρώτα πρέπει να σκεφτούμε πως τα δημόσια πρόσωπα, με τον λόγο τους, δρουν και παιδαγωγικά.

Το δεύτερο στο οποίο πρέπει να σταθούμε είναι πως, στον γραπτό λόγο, δεν δικαιολογούνται ατοπήματα.

Είναι άλλο να σου ξεφύγει μια κουβέντα παραπάνω σ’ έναν ζωντανό διάλογο, όπως εμείς τώρα, κι άλλο να δημοσιεύσεις σε γραπτό κείμενο κάτι που θα προκαλέσει τόσες αντιδράσεις.

Εκεί δεν δικαιολογείσαι, εκτός κι αν το κάνεις επίτηδες.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος, λοιπόν, δεν μπορεί να συγκρατηθεί και, ως εκ τούτου, έχει γίνει ο αγαπημένος προσκεκλημένος σε πολλά τηλεοπτικά πάνελ.

Ωστόσο κανείς δεν πιστεύει ότι είναι τόσο αφελής που να έχει την εντύπωση πως τον καλούν για τις πολιτικές του απόψεις. Τον καλούν, τώρα πλέον, για να φωνάξει, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, να μιλήσει προκλητικά…

Έχει αναλάβει εργολαβικά και την αντιπαράθεση με την Χρυσή Αυγή, προσέξτε όμως, σε επίπεδο εφήβων που πουλάνε μαγκιά ο ένας στον άλλο, ώστε να εντυπωσιάσουν το κοινό, επίσης από εφήβους, που παρακολουθεί τη διαμάχη.

Το άλλο πουλάκι:

Αυτό όμως δεν έχει «πάτο».

Μπορεί κι εμείς κάποτε να υποστηρίξαμε τη ρήση του Νίτσε «με τους καμπούρηδες πρέπει να μιλάει κανείς καμπούρικα», όμως όχι και να παρασύρεται σε συνεχή διάλογο μαζί τους.

Η φράση «δεν είστε κόμμα, είστε συμμορία», ειπωμένη μάλιστα με μεγάλη ψυχραιμία, μπορεί να κάνει κάλλιστα τη δουλειά της, αφού και αλήθεια περιέχει και, σε τελική ανάλυση, είναι πολιτική.

Αξίζει τον κόπο, έτσι για αντιπαραβολή να δει κανείς το επίπεδο του «διαλόγου» που έχει με τη Χρυσή Αυγή, κάθε Σάββατο στα ΝΕΑ, η Άννα Φραγκουδάκη.

Με μεγάλη ψυχραιμία και απέραντη νηφαλιότητα επισημαίνει αντιφάσεις μέσα στα ίδια τους τα κείμενα και καταδεικνύει αυτό που πραγματικά είναι η Χρυσή Αυγή.

Χωρίς ακρότητες, χωρίς υψηλούς τόνους, με έναν λόγο ξεκάθαρο, επιστημονικό (όσον αφορά τη συστηματικότητα) και, εν τέλει, πολιτικό, πετυχαίνει αυτό που θέλει, χωρίς να δίνει δικαιώματα παρερμηνιών.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος πετυχαίνει το αντίθετο.

Να σχολιάζουν τις δικές του δηλώσεις, να σχολιάζουν τον ίδιο, να μην ασχολούνται με την ουσία των λόγων του (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει και κάποια πολιτική ουσία) αλλά με τα διάφορα λεκτικά ή άλλα ατοπήματά του, έτσι που να καταλήξει μια περσόνα η οποία, αν βρισκόταν σε άλλο πολιτικό κόμμα, θα ήταν αγαπημένη φιγούρα του κάθε Λαζόπουλου.

Δεν το αξίζει αυτό ο Πέτρος Τατσόπουλος.

Βλέπετε, όμως, φίλοι μου, τι κάνει η υπερβολική έκθεση στα Μέσα; Γι’ αυτό πρέπει να αντιστέκεται κανείς, να έχει και ανθρώπους που να τον συγκρατούν, ώστε να προφυλάσσει τον εαυτό του.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Να μιλήσουμε και για τη δήλωση;

Ατυχής, ατυχέστατη!

Όταν σου λένε πως δεν έχει δικαίωμα να μιλάς, επειδή είσαι (τάχα) ομοφυλόφιλος, δεν προσπαθείς να αποδείξεις πόσο άνδρας είσαι και, επομένως, έχεις κάθε δικαίωμα λόγου.

Στην καλύτερη περίπτωση, τονίζεις πως το δικαίωμα αυτό το έχει ο κάθε άνθρωπος, για να μην πω ειδικά όσοι βρίσκονται κάτω από ένα καθεστώς πολιτικής κοινωνικής, θρησκευτικής ή άλλης καταπίεσης.

Τα υπόλοιπα, τόσο το ρήμα «πηδάω», όσο και ο ποσοτικός προσδιορισμός «μισή Αθήνα», ο οποίος δικαιολογήθηκε ως μια φραστική υπερβολή, ανήκουν στις αρμοδιότητες ψυχαναλυτών.

Αν και όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε ποιος θα ήταν ο σχολιασμός ενός ειδικού.

Αξίζει όμως να δούμε ποια απάντηση έδωσε ο κομαντάντε Μάρκος των Ζαπατίστας, όταν οι αντίπαλοι του τον αποκάλεσαν «αδελφή». Η απάντηση κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Ακόμη κι αν δεν είναι αυθεντική έχει τόσο ενδιαφέρον που αξίζει να τη δούμε:

«Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αφρική, Ασιάτης στην Ευρώπη, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, γύφτος στην Πολωνία, ειρηνιστής στη Βοσνία, Εβραίος στη Γερμανία, μια γυναίκα στο μετρό τα ξημερώματα, με άλλα λόγια ο κομαντάντε Μάρκος είμαστε εμείς, το πρόσωπο του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου πάνω στον πλανήτη».

Ο Πέτρος και… η κοκκινοσκουφίτσα!