121129 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Τι γίνεται με τα παιχνίδια;

Όσοι παρακολουθούν το πρόγραμμα των τηλεοπτικών σταθμών (δεν εννοώ εκείνους που βλέπουν τις διάφορες εκπομπές, αλλά εκείνους που παρατηρούν πώς διαμορφώνεται το πρόγραμμα) θα έχουν διαπιστώσει μια κατακόρυφη άνοδο των προβολών που απευθύνονται σε μικρά παιδιά.

Οι διάφοροι σταθμοί διαγωνίζονται στο ποιος θα προβάλει την καλύτερη ταινία κινούμενων σχεδίων κάθε βράδυ Παρασκευής.

Κάποιοι σταθμοί επαναλαμβάνουν την προβολή το μεσημέρι του Σαββάτου κι έτσι οι πιτσιρικάδες απολαμβάνουν διπλά.

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί πάρα πολύ η ποιότητα των ταινιών που απευθύνονται στους μικρούς, ειδικά εκείνων που παράγονται στα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιος!

Μερικές αποτελούν πραγματικά αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.

Βλέπουν, λοιπόν, ωραίες ταινίες οι πιτσιρικάδες, όμως με πάρα πολλές διακοπές.

Γιατί αυτό;

Πριν απαντήσετε, θα σας ρωτήσω αν έχει σκεφτεί το λόγο για τον οποίο αυξήθηκαν τις τελευταίες μέρες αυτές οι προβολές;

Το ερώτημα είναι γενικότερο. Γιατί τα προγράμματα εντάσσουν διάφορες «ένθετες» εκπομπές ή κάποιες εξειδικευμένες θεματικές που αφορούν στο αυτοκίνητο, τη μαγειρική, τα ταξίδια, το κυνήγι ή άλλα θέματα;

Για ποιο λόγο κάνουν το ίδιο και οι εφημερίδες κι έτσι έχουμε κάθε τόσο ένα ένθετο ειδικά αφιερωμένο σε κάποιο θέμα, το οποίο μάλιστα διαφημίζουν και προβάλλουν περισσότερο από την κανονική ύλη τους ή την ίδια την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητά τους;

Πολύ σωστά το μαντέψατε: Το κάνουν γιατί βρίσκουν χορηγούς που διαφημίζονται μέσω των συγκεκριμένων εκπομπών ή εντύπων. Ασφαλώς και οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για τις ειδήσεις και τις παρακολουθούν, όμως πιο εύκολα διαφημίσεις έναν φούρνο ή μια κατσαρόλα σε κάποια ειδική εκπομπή για τη μαγειρική ή σε ένα ένθετο με αντικείμενο την «κουζίνα».

Το άλλο πουλάκι:

Καταλάβατε τώρα;

Οι διακοπές με τις οποίες προβάλλονται οι παιδικές ταινίες δεν είναι παρά για να διαφημιστούν διάφορα παιχνίδια που πρόκειται να κατακλείσουν την αγορά εν όψει των εορτών.

Τι γίνεται όμως με τα παιχνίδια;

Πόσα παιχνίδια έχουν τα παιδιά μας, πόσα ακόμη θα αποκτήσουν, παρά την κρίση και τις περικοπές μισθών και συντάξεων;

Αν ρωτήσετε τους γονείς θα σας πουν ότι, τα παιδικά παιχνίδια δεν χωρούν πλέον όχι στο δωμάτιο των παιδιών αλλά σε ολόκληρο το σπίτι.

Κι όμως, τα παιδιά ζητούν συνεχώς νέα, με τα οποία θα ασχοληθούν ελάχιστα, πετώντας τα αμέσως στην άκρη και ζητώντας κάτι καινούριο.

Άδικο έχουν;

Καθόλου, για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι πως έτσι τα έχουμε μάθει, βομβαρδίζοντάς τα με παιχνίδια, πολλά παιχνίδια, ακόμη και χωρίς να μας το ζητήσουν. Ας μη διερευνήσουμε τώρα τους λόγους που γίνεται αυτό, κρατήσετε όμως στο μυαλό σας τις έννοιες ανασφάλεια και ενοχή.

Ο δεύτερος είναι πως αυτό βλέπουν από εμάς. Δεν αγοράζουμε παιχνίδια, αλλά άλλο ένα πουκάμισο κοντά στα πενήντα που έχουμε ήδη, άλλο ένα ζευγάρι παπούτσια κοντά στα τόσα, ένα νέο κινητό, ενώ το προηγούμενο λειτουργούσε μια χαρά και πάει λέγοντας.

Πώς να πείσεις μετά το παιδί ότι αυτά (τα παιχνίδια) που έχει είναι αρκετά και η αγορά περισσότερων είναι καθαρή πλεονεξία;

Ωστόσο, κάτι φαίνεται να αλλάζει. Η κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη και την αγορά των παιχνιδιών. Η μεγαλύτερη αλυσίδα που δραστηριοποιείται στον χώρο σημείωσε φέτος, για πρώτη φορά, μείωση 4% στα καθαρά της κέρδη.

Έτσι, ο συνολικός τζίρος στην αγορά παιχνιδιών προβλέπεται ότι θα πέσει από 10% μέχρι 20%, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι τα παιδιά μας θα πάρουν λιγότερα παιχνίδια, αφού πιθανότατα να μειωθεί απλώς ο μέσος όρος των αποδείξεων.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τα ίδια, όμως πιο φτηνά!

Αυτό, το πιο φτηνά, είναι ένα χαρακτηριστικό της αγοράς εδώ και χρόνια.

Οι γονείς, προκειμένου να ικανοποιήσουν την καταναλωτική (τους) μανία και τη συνεχή ζήτηση παιχνιδιών από τους πιτσιρικάδες κατέφευγαν συχνά σε πολύ φτηνές λύσεις.

Παιχνίδια που έχουν ημερομηνία λήξης ίδια με την ημερομηνία αγοράς, που διαρκούν λίγες ώρες, ειδικά στα χέρια κάποιων παιδιών που δεν διακρίνονται για την λεπτεπίλεπτη μεταχείρισή τους.

Όλα αυτά όμως θα πρέπει να τα ξανασκεφτούμε τώρα με την κρίση. Μπορεί οι εταιρίες και τα τηλεοπτικά κανάλια να κάνουν τη δουλειά τους, όμως κι εμείς πρέπει να δούμε τη δική μας, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο με τον οποίο καταναλώναμε (και) παιχνίδια.

Ας δώσουμε στα παιδιά μας να καταλάβουν τι είναι σωστό, χωρίς βεβαίως να τα τρομάξουμε με την πιθανότατα τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα οικονομικά μας.

Το έχουμε πει πολλές φορές. Η κρίση είναι και μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε απόψεις, τρόπους και συμπεριφορές που είχαν μπει σε λάθος βάσεις.

Η ικανοποίηση κάθε επιθυμίας των παιδιών μας και ο βομβαρδισμός τους με παιχνίδια μιας χρήσης είναι μια από αυτές.

Ας το εκμεταλλευτούμε!

Η αγορά παιχνιδιών δεν είναι παιχνίδι!