121203 ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι!

Τι σημαίνει «πραγματική οικονομία»;

Το θέμα δεν προέκυψε ξαφνικά, τώρα όμως βρίσκεται στην επικαιρότητα. Το συζητούσαμε από τότε που περιμέναμε την περίφημη «δόση» και διαφωνούσαμε για το αν τα λεφτά θα πάνε ή όχι στην… πραγματική οικονομία.

Η αντιπολίτευση έλεγε και λέει πως όχι.

Διότι ένα μεγάλο ποσό προβλέπονταν να δοθεί για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, ενώ τα υπόλοιπα προορίζονταν για ληξιπρόθεσμα χρέη.

Ας δεχτούμε, προς το παρόν, για την οικονομία της συζήτησης (βλέπετε τι πάθαμε; Ακόμη και στη συζήτηση βάζουμε την οικονομία!) ότι έτσι έχουν τα πράγματα.

Και τι τελοσπάντων είναι αυτή η πραγματική οικονομία;

Ας πούμε ότι είναι οι επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες με τη ρευστότητά τους και ότι μια εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σε ζεστό χρήμα θα τις ανακούφιζε.

Ε, πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Δεν είναι δυνατόν να βάλει το υπουργείο οικονομικών μια υπάλληλο να μοιράζει χρήματα σε όσους έχουν ανάγκη.

Ο μόνος τρόπος είναι να γίνει μέσω των τραπεζών.

Αλλά και για την εξυπηρέτηση των χρεών να μιλήσουμε.

Καμιά φορά είναι σωστό να κάνουμε την προσομοίωση της εθνικής οικονομίας με εκείνη ενός νοικοκυριού.

Ας πούμε πως εμείς, στο σπίτι μας, έχουμε διάφορες τρέχουσες υποχρεώσεις, αλλά είμαστε «ανοιγμένοι» και σε δανειστές που μας εξυπηρέτησαν παλαιότερα.

Αν πέσουν στα χέρια μας κάποια χρήματα, τι προτεραιότητες θα βάλουμε;

Να αλλάξουμε το παλιό μας αυτοκίνητο, να πληρώσουμε τους λογαριασμούς που τρέχουν ή να ξεχρεώσουμε εκείνους που μας δάνεισαν;

Ξέρω το ερώτημα είναι προβοκατόρικο. Γιατί να αλλάξουμε αυτοκίνητο και όχι να πάμε στον οδοντίατρο ή να πληρώσουμε το φροντιστήριο του παιδιού;

Διότι αυτά τα έχουμε στις τρέχουσες υποχρεώσεις.

Ωστόσο υπάρχει πάντα μια διαφωνία για το αν θα πρέπει να ξεχρεώσουμε τους δανειστές μας ή να τους αφήσουμε να περιμένουν.

Γιατί όχι να τους πούμε και «δεν πληρώνω»!

Το άλλο πουλάκι:

Πού θα πάνε όμως τα λεφτά;

Έμαθα ότι ένα μεγάλο μέρος θα δοθεί σε τρεις κυρίως κατευθύνσεις. Πρώτα θα πληρωθούν τα εφάπαξ πολλών χιλιάδων συνταξιούχων που περιμένουν εδώ και χρόνια. Μιλάμε για πάνω από 40.000 πρώην υπαλλήλους.

Έπειτα θα πληρωθούν όσοι έχουν να λαμβάνουν από τον ΕΟΠΥ και, όταν λέμε όσοι, μη φανταστείτε ότι θα εξοφληθούν όλα τα χρεωστούμενα. Αυτά όμως που θα δοθούν είναι περισσότερα από 2 δις.

Τέλος θα δοθούν πολλά ποσά που χρωστάει το κράτος σε επιχειρήσεις ή ιδιώτες ως επιστροφή ΦΠΑ και ανέρχονται σε 738 εκατομμύρια ευρώ.

Συνολικά το κράτος χρωστάει σε ιδιώτες περισσότερα από 9,3 δις. Και αυτά θα δοθούν σταδιακά, ξεκινώντας όμως από τις περιπτώσεις που αναφέραμε.

Ερώτημα: αυτά τα χρήματα πάνε στην «πραγματική οικονομία» ή όχι; Και πάλι είμαστε χωρίς απάντηση, διότι, όπως είδατε, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε τι, τελικά, είναι αυτή η πραγματική οικονομία.

Το βέβαιο είναι ότι με το χρήμα αυτό θα κινηθεί κάπως η αγορά η οποία είναι εντελώς παγωμένη.

Ξέρετε τι συμβαίνει. Μπορεί τα συνολικά ποσά που χρωστάμε να μην είναι πολλά, όταν όμως έχει να δίνει ο ένας στο άλλο κι εκείνος σε έναν τρίτο που χρωστάει στον πρώτο, τότε ο κύκλος μεγαλώνει το ποσό.

Αφήστε το τεράστιο θέμα της ψυχολογίας.

Πώς να ανοιχτείς, όταν ήδη χρωστάς και δεν βλέπεις πώς θα ξεχρεώσεις, παρόλο που έχεις με τη σειρά να λαμβάνεις ένα σωστό χρωστούμενα;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δηλαδή καλώς πήραμε τη δόση;

Εγώ ακόμη δεν έχω καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα. Διότι, μη ξεχνάμε πως τα χρήματα αυτά θα δοθούν ως «αντίδωρο» στα μέτρα που πήραμε με το πρόσφατο μνημόνιο και εφόσον τηρήσουμε όλα τα συμφωνηθέντα.

Συμφωνούμε δηλαδή να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να χαθούν εντελώς τα δώρα, να απολυθεί κόσμος, προκειμένου να μας δώσουν δάνειο για να… πάρουν εφάπαξ οι συνταξιούχοι και να πληρώσει τα χρεωστούμενα ο ΕΟΠΥ;

Φαίνεται πως συμφωνούμε ή, τουλάχιστον, πως συμφώνησε η πλειοψηφία μέσα στη Βουλή.

Δεν είμαι βέβαιος, όμως το σενάριο να δώσουμε τα λεφτά από τα δώρα για εφάπαξ απευθείας, χωρίς τη μεσολάβηση δόσεων, δεν περπάτησε.

Όπως δεν περπατάει και το σενάριο να πληρώσει για όλα και τα δώρα και τα εφάπαξ η πλουτοκρατία.

Τι να κάνουμε; Πολιτικές εκτιμήσεις είναι αυτές και ευτυχώς ή δυστυχώς τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πλειοψηφίες, έστω και κάτω από αφόρητη πίεση ή έντονη προπαγάνδα.

Κατά τα άλλα, ξεκινάει η Ονειρούπολη και μπαίνουμε για καλά στο εορταστικό κλίμα, φυσικά με δανεικά.

Μετά κατηγορούμε τις τράπεζες που μας έδιναν «εορτοδάνεια» με το ζόρι!

Το πραγματικό και το εικονικό!