121204 ΤΑΞΙΤΖΙΔΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Μια καλή ιδέα!

Την έχουμε ακούσει και άλλες φορές, με άλλες μορφές, όμως τώρα γίνεται πιο συγκεκριμένη, πιο σαφής και πολύ πιο… πατριωτική.

Τι λέει αυτή η ιδέα; Να προτιμάμε τα ελληνικά προϊόντα! Έτσι, απλώς και μόνο επειδή είναι ελληνικά!

Μας έρχεται από πολύ παλιά. Από τότε που στις ασπρόμαυρες διαφημίσεις κυριαρχούσε ο Λαλάκης ο Εισαγόμενος ή που ο Χάρυ Κλυν υπερασπιζόταν την ελληνική αγορά, αφού υποστήριζε πως δεν χρειαζόταν να πάει για ψώνια στο Λονδίνο, όποια ξένη μάρκα ήθελε την εύρισκε στα μαγαζιά της Αθήνας.

Το αν θα πρέπει, ντε και καλά, να προτιμάμε τα ελληνικά προϊόντα είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, τις προάλλες παρακολούθησα έναν έντονο διάλογο στο διαδίκτυο, όπου κάποιος αρθρογράφος τα έβαζε με τους «πατριώτες» εμπόρους που εφαρμόζουν την νέα τάση να βάζουν ακόμη και ελληνικές σημαιούλες στα προϊόντα τους.

Το παράξενο είναι πως ζητούν από εμάς να «αγοράσουμε» πατρίδα, τη στιγμή που οι ίδιο έχουν ως μόνη πατρίδα το κέρδος. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποια από τα προϊόντα αυτά έχουν σε αγορές του εξωτερικού χαμηλότερη τιμές απ’ ό,τι εδώ.

Ωστόσο υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν πως ακόμη και με τέτοιες συνθήκες, ακόμη κι όταν μας κλέβουν φανερά στην τιμή ή όταν η ποιότητα δεν είναι το ίδιο καλή, εμείς θα πρέπει να προτιμούμε τα ελληνικά προϊόντα, γιατί μόνον έτσι θα ενισχύσουμε την οικονομία της χώρας μας.

Να συμφωνήσουμε;

Βεβαίως και είμαστε υπέρ των ελληνικών προϊόντων, αφού παράγουμε εξαιρετικά κρασιά, λάδια, αλλαντικά, τυριά, ίσως παπούτσια και κάτι λίγα άλλα προϊόντα, όμως είναι και γεγονός ότι σε κάποια προϊόντα μάταια ψάχνεις να βρεις αντίστοιχο ελληνικό.

Είναι όλα ξένα!

Τότε καταλήγεις να προτιμάς το… ελληνικό σούπερ μάρκετ που τα πουλάει.

Λέγαμε όμως πως η ιδέα αυτή έρχεται πλέον να εκσυγχρονιστεί και να γίνει ακόμη πιο πατριωτική. Αφήστε που μπορεί να λειτουργήσει ως πρότυπο για άλλες παρόμοιες κινήσεις.

Μιλώ για την πρωτοβουλία της Χρυσής Αυγής να δημιουργήσει ένα συνδικάτο ΤΑΞΙ μόνο για Έλληνες.

Το άλλο πουλάκι:

Τι ακριβώς θα κάνουν;

Από τις λίγες πληροφορίες που έχουμε, λένε ότι θα επιλέγουν πρατήρια βενζίνες που δεν απασχολούν αλλοδαπούς. Λένε ακόμη ότι θα αναλαμβάνουν δωρεάν τη μεταφορά αναξιοπαθούντων.

Εννοείται Ελλήνων. Διότι οι ξένοι δικαίως πάσχουσιν!

Αφήστε που, άμα μπουν (τους βάλουν, δηλαδή) μέσα στο ΤΑΞΙ ποιος ξέρει τι βασιλικά έξοδα θα χρειαστούν μετά για να το ξεβρομίσουν.

Νέα εποχή, λοιπόν.

Για να μπεις σε ταξί θα χρειάζεται διαβατήριο, διότι πώς αλλιώς θα πιστοποιήσεις την ελληνικότητά σου; Ψάλλοντας, ίσως, τον εθνικό ύμνο;

Όσοι είναι κάπως μελαχρινοί, φαντάζομαι πως θα αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα να βρουν ταξί, αφού είναι δύσκολο να επιδείξεις την ελληνική σου καταγωγή από μακριά, ώστε να υποχρεώσεις τον ταξιτζή να σταματήσει.

Άμα σταματήσει, μετά είναι ευκολότερα τα πράγματα, πώς όμως τον σταματάς;

Μια λύση θα είναι… να ανεμίζεις τη γαλανόλευκη!

Όλο και κάποιος θα τσιμπήσει! Μια άλλη θα είναι ίσως να φοράς τα εθνικά χρώματα, όπως τα παιδάκια στην παρέλαση. Δεν μπορεί, όλο να κάποιος κώδικας θα αναπτυχθεί.

Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού.

Αυτά τα ταξί, θα έχουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ώστε να τα γνωρίζουμε όλοι οι υπόλοιποι και να τα αποφεύγουμε;

Μη τυχόν και μπούμε κατά λάθος σε κάποιο από τα ταξί του συνδικάτου, καλύτερα με τα πόδια και φορτωμένοι!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Η ιδέα δεν είναι κακή.

Όχι έτσι όπως την προτείνουν αυτοί, όμως ελάχιστα βελτιωμένη: «Θεματικά» ταξί!

Ταξί, ας πούμε, για ολυμπιακούς ή παοκτζήδες, που σε καμιά περίπτωση δεν θα έβαζαν πελάτη άλλης ομάδας, ιδιαίτερα παναθηναϊκό ή αρειανό!

Ταξί για πόντιους, για νησιώτες, αλλά και για γυναίκες, για ομοφυλόφιλους, για πουλάκια, για κάθε ειδική κατηγορία πολιτών.

Και, γιατί μόνο ταξί; Γιατί όχι μπαράκια, ταβέρνες, κινηματογράφοι, κουρεία, κρεοπωλεία, μανάβικα, βιβλιοπωλεία, σουβλατζίδικα, σούπερ μάρκετ…

Ο καθένας που έχει μια επιχείρηση να έχει τη δυνατότητα να την απευθύνει μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες, ακόμη κι αν αυτό μπορεί να σημαίνει λιγότερους πελάτες.

Λιγότερους μεν, εκλεκτότερους δε!

Ας σοβαρευτούμε.

Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία με τα χρυσαυγίτικα ταξί, γιατί, να μου το θυμηθείτε, δεν θα είναι η μόνη.

Έρχονται δύσκολες μέρες και, ως γνωστόν, ο λύκος στην αντάρα χαίρεται.

Αυτός χαίρεται. Εμείς τι κάνουμε;

Δημόσιας ιδιωτικής χρήσης!