121221 ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ

Το ένα πουλάκι:

Τελικά επιζήσαμε!

Πέρασε κι αυτός ο κίνδυνος, εξάλλου εμείς είμαστε πλέον εξοικειωμένοι με  τέτοιες καταστάσεις. Τόσες φορές το τελευταίο διάστημα κινδυνέψαμε να χαθούμε από προσώπου γης.

Είμαι βέβαιος πάντως ότι, αν αυτοί οι Μάγιας γνώριζαν την ύπαρξη του ελληνικού έθνους, κάπως θα την άλλαζαν την προφητεία τους. Διότι, είναι γνωστό, τουλάχιστον στον κάθε Έλληνα που σέβεται την Ιστορία του (με κεφαλαίο, η άλλη, με μικρό, είναι της Ρεπούση) ότι ακόμα κι αν καταστραφεί ο πλανήτης, εμείς θα επιζήσουμε.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Η Ελλάδα και οι… κατσαρίδες!

Βεβαίως, για να είμαστε ειλικρινείς, εμείς κάπως προετοιμαστήκαμε. Ποτέ δεν ξέρεις, σκεφτήκαμε.

Τι είδους προετοιμασία κάναμε; Να, ας πούμε, δεν ψωνίσαμε τίποτα ακόμα για τα Χριστούγεννα.

Τι διάολο; Να χαθεί ο κόσμος κι εμείς να έχουμε φάει όλο το μηνιάτικο και το (τελευταίο) δώρο;

Άσε, είπαμε, να περάσει η 21^η του μηνός και μετά βλέπουμε.

Α ναι! Αδειάσαμε και το ψυγείο. Ό,τι υπάρχει το φάγαμε. Βλέπετε, λαός που δεν διδάσκεται από την ιστορία του (με μικρό) είναι καταδικασμένος να πεθάνει.

Εμείς ξέρουμε ότι οι παππούδες μας έφυγαν από τις πατρίδες αφήνοντας γεμάτα τα κελάρια και τις αποθήκες τους.

Ε, θα ήταν λάθος να κάνουμε το ίδιο… λάθος. (Κάπως λέγεται αυτό στη λογοτεχνία, όμως μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Είναι και η ταραχή, βλέπετε).

Αδειάσαμε, λοιπόν, το ψυγείο και τα ντουλάπια. Όχι, θα τα αφήναμε στις κατσαρίδες.

Βεβαίως, το ότι δεν επαληθεύτηκε η προφητείες των Μάγιας έχει και τα αρνητικά του. Εδώ που τα λέμε, η καταστροφή του πλανήτη θα ήταν μια καλή δικαιολογία για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους.

Αφήστε την ικανοποίηση που θα παίρναμε ως χώρα, βλέποντας όλους εκείνους που ζητούν να μας πιούν το αίμα να εξαφανίζονται από προσώπου γης.

Το άλλο πουλάκι:

Ας σοβαρευτούμε!

Είναι πολύ θετικό ότι υπάρχουν αυτές οι διάφορες «προφητείες», οι οποίες μας παρέχουν πολυτιμότατες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονταν και έβλεπαν τον κόσμο οι αρχαίοι πολιτισμοί.

Δηλαδή, όσο σημαντική είναι μια «κοσμογονία», άλλο τόσο είναι και μια προφητεία για την καταστροφή του κόσμου.

Το περίεργο είναι πως μερικοί άνθρωποι, ενώ αντιμετωπίζουν τις «κοσμογονίες» ως μύθους, πιστεύουν στις προφητείες σαν να ήταν προϊόντα επιστημονικής δουλειάς.

Των σημερινών επιστημόνων, έτσι; Διότι οι προφητείες αυτές, καμιά φορά, έχουν να κάνουν με αξιοζήλευτες αστρονομικές παρατηρήσεις και γνώσεις των λαών εκείνων.

Μπορεί, δηλαδή, στον καιρό τους να ήταν πράγματι προϊόντα «επιστημονικής» εργασία.

Όχι όμως να τις πιστεύουμε και σήμερα!

Δυστυχώς οι «μερικοί άνθρωποι» που ανέφερε πριν δεν είναι και τόσο λίγοι. Αν ψάξει κανείς να δει πόσοι ασχολούνται με τέτοιου είδους ανοησίες θα διαπιστώσει ότι είναι πάρα πολλοί.

(Και δυστυχώς όλοι αυτοί έχουν δικαίωμα ψήφου, όπως εσείς κι εμείς!)

Είναι τόσοι που «με την κόσα να τους θερίζεις», όπως έλεγαν οι παλιοί για τα κάθε είδους κορόιδα, «δεν τελειώνουν».

Υπάρχει ένας κανόνας που λέει «τη μεγαλύτερη ανοησία να βγεις να πεις, κάποιοι θα βρεθούν να την πιστέψουν». Φαίνεται όμως πως υπάρχει και μια μαθηματική σχέση εδώ. Όσο μεγαλύτερη είναι η ανοησία, τόσο περισσότεροι είναι εκείνοι που θα «τσιμπήσουν».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αφήστε τα, τώρα, αυτά.

Έρχονται Χριστούγεννα, γιορτές, χαρά για όλο τον κόσμο.

Προλαβαίνω τις ενστάσεις σας λέγοντας πως η χαρά, αν είναι συνδεδεμένη με τα υλικά αγαθά, δεν είναι πραγματική.

Ασφαλώς υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι μας που θα περάσουν δύσκολα. Ε, εκεί βρίσκεται και το στοίχημα των φετινών Χριστουγέννων. Να μην αφήσουμε, ως κοινωνία εννοώ, κανέναν μόνο και αβοήθητο.

Όσο πολλοί κι αν είναι αυτοί που χρειάζονται βοήθεια, άλλοι τόσοι και περισσότεροι είμαστε εκείνοι που έχουμε κάτι να δώσουμε, ώστε, τουλάχιστον, να μην αισθανθούν εγκαταλελειμμένοι.

Έχουμε ρούχα στις ντουλάπες μας, παιχνίδια στις αποθήκες και, οπωσδήποτε, ένα παραπάνω πιάτο φαγητό στο τραπέζι μας.

Τι περιμένουμε, λοιπόν; Χριστούγεννα σημαίνει τα δίνεις, ακόμα κι από το υστέρημά σου.

Το χαμόγελο και η ευχή που θα πάρεις ως αντίδωρο θα είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να δεχτείς για να κάνεις κι εσύ ανθρώπινα Χριστούγεννα.

Κάπου εδώ όμως ήρθε η στιγμή να σας αφήσουμε κι εμείς, φίλοι μας. Θα τα πούμε με το νέο έτος. Όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, στο πόδι μας αυτές τις ημέρες θα αφήσουμε κείμενα που θα σας βοηθήσουν να μπείτε καλύτερα στο κλίμα των ημερών και θα κάνουν λιγότερο αισθητή την απουσία μας.

Όσο για τη δική σας απουσία, θα φροντίσουμε κι εμείς να την υπομείνουμε με κάτι εξίσου πνευματικό, τίποτα μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μπακλαβάδες, ξέρετε τώρα.

Ευχές σε όλους για χαρούμενε γιορτές.

Αγάπη και ευλογία σ’ εσάς και τις οικογένειές σας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Μήπως καλύτερα να σκεφτούμε
ότι εμείς είμαστε η αρχή του κόσμου!