121212 ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Τι σημαίνει διαφθορά;

Πολλές φορές ακούμε ή λέμε πως το πολιτικό μας σύστημα είναι διεφθαρμένο και εννοούμε τους πολιτικούς μας.

Ότι δηλαδή είναι άνθρωποι χωρίς ηθικές αναστολές και ότι είναι εις θέσιν να πουλήσουν και την ψυχή τους στο διάβολο προκειμένου να επανεκλεγούν.

Ίσως να εννοούμε ότι έχουν πάρε δώσε και με οικονομικούς παράγοντες, ότι χρηματίζονται για να προωθήσουν τα συμφέροντα ορισμένων ομάδων ή και ατόμων, ότι διαπλέκονται με τα ΜΜΕ και τους μεγάλους ή τους μικρούς ιδιοκτήτες τους.

Συγχρόνως μιλάμε για τον περίφημο «πνευματικό κόσμο» αυτού του τόπου, ο οποίος… δεν μιλάει.

Κατηγορούμε δηλαδή τους ανθρώπους του πνεύματος ότι δεν βγαίνουν δημοσίως να πάρουν θέση, να πουν την άποψή τους για τα τεκταινόμενα, να καθοδηγήσουν τους απλούς πολίτες, εμάς όλους.

Βεβαίως, αν καμιά φορά τους ακούσουμε να μιλούν, τότε δυο πιθανότητες υπάρχουν. Ή να συμφωνούμε μαζί τους, οπότε χαιρόμαστε και καμαρώνουμε που έχουμε τόσο σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους, ή να διαφωνούμε με όσα λένε, οπότε σκεφτόμαστε τι θέλουν κι ανακατεύονται, αφού δεν τους κόβει;

Σήμερα όμως θα ήθελα να μιλήσω για μια άλλη, παράλληλη πλευρά των πνευματικών ανθρώπων.

Τους έχετε παρατηρήσει όταν παίρνουν εξουσία ή όταν τοποθετούνται υπεύθυνοι σε κάποιο πόστο;

Η πρώτη φορά που το αντιλήφθηκα αυτό ήταν πριν από πολλά χρόνια, όταν κάποιος σπουδαίος συνθέτης ανέλαβε να κάνει μια ραδιοφωνική εκπομπή στο κρατικό ραδιόφωνο.

Η εκπομπή μεταδίδονταν κάθε Κυριακή και συμπτωματικά η ώρα βόλευε και την παρακολουθούσα. Υποτίθεται πως όταν μια εκπομπή για το «καλό ελληνικό τραγούδι». Την πρώτη Κυριακή, τα μισά από τα τραγούδια του παρουσίασε ήταν δικά του.

Δεν μπορεί, λέω συμπτωματικό θα είναι. Την επόμενη το ίδιο, δικά του με ερμηνεύτρια τη σύζυγό του. Την τρίτη Κυριακή πάλι. Ε, δεν την ξανάκουσα την εκπομπή και έμαθα ότι μετά από λίγο κόπηκε.

Δεν καταλαβαίνουν όλοι από «καλό ελληνικό τραγούδι».

Το άλλο πουλάκι:

Πώς σου ήρθαν αυτά;

Σίγουρα θα διάβασες για την περίφημο επιτροπή για την φιλαναγνωσία που διορίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Κι εμένα μου έκανε εντύπωση και θα ήθελα να το σχολιάσουμε.

Όχι, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε.

Εξάλλου, θα το ξέρετε, χρόνια τώρα, πως τα πρόσωπα ελάχιστα μας ενδιαφέρουν και μόνο ως φορείς μιας ιδέας, κάποιας νοοτροπίας ή συγκεκριμένης πρακτικής.

Η επιτροπή αυτή, λοιπόν, θα διαχειριστεί περισσότερα από 300.000 ευρώ για αγορά βιβλίων και προώθησή τους στα σχολεία, τα οποία συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα φιλαναγνωσίας. Προσπαθούν να κάνουν τους μικρούς μαθητές φίλους του βιβλίου.

Εσείς ποιους θα βάζατε σε μια τέτοια επιτροπή; Το Υπουργείο Πολιτισμού έβαλε διάφορους πανεπιστημιακούς και εκπαιδευτικούς, καθώς και δύο συγγραφείς, γνωστούς, γνωστότατους.

Ας δούμε λίγο τους αριθμούς.

Τα βιβλία που επιλέχτηκαν είναι στη μεγάλη τους πλειονότητα (75%-80%) Ελλήνων συγγραφέων, συνολικά καμιά πεντακοσαριά τίτλοι.

Έχουν εκδοθεί από 56 εκδοτικούς οίκους και οι συγγραφείς τους είναι κι αυτοί πολλοί, περισσότεροι από διακόσιους.

Τι μας λένε αυτοί οι αριθμοί;

Ότι όλα πάνε καλά, πολυφωνία υπάρχει, μπήκαν όσο το δυνατόν περισσότεροι «μέσα», ώστε να μην υπάρχουν παράπονα από κανέναν.

Ωστόσο παράπονα υπάρχουν και μάλιστα πολλά. Να δούμε όμως αν είναι δικαιολογημένα ή είναι τα συνήθη παράπονα που βλέπουμε και ακούμε, όταν πρόκειται να μοιραστούν λεφτά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Και πάλι οι αριθμοί.

Παρόλο που οι εκδοτικοί οίκοι είναι 56, το 25% των βιβλίων που έχουν επιλεγεί ανήκουν σε έναν μόνο, γνωστό, γνωστότατο.

Εντελώς συμπτωματικά, είναι ο εκδοτικός οίκος που εκδίδει τα βιβλία των δύο συγγραφέων, γνωστών, γνωστότατων, που είναι μέλη της επιτροπής.

Επίσης εντελώς συμπτωματικά, 33 βιβλία από τα επιλεγμένα είναι των ίδιων των συγγραφέων, της συζύγου και της θυγατέρας του ενός εκ των δύο, καθώς και συνεργατών του δευτέρου, στα κρυφά.

Γιατί στα κρυφά; Διότι υπήρχε ένα εμπόδιο, ένα πλαφόν των έξι τίτλων ανά συγγραφέα, οπότε το μέλος της επιτροπής έβαζε στη λίστα μόνο το όνομα του συνεργάτη του κι όχι το δικό του κι έτσι ξεπεράστηκε κι αυτό το «εμπόδιο».

Σας φαίνονται όλα αυτά υπερβολικά; Ακούστε τότε ότι η επιτροπή τύπωσε και ένα δεκαεξασέλιδο, όπου 8 συγγραφείς μιλούν στα παιδιά για το βιβλίο και την αξία του. Ε, από τους εκατοντάδες συγγραφείς που διαθέτει αυτή η χώρα, δύο από τους οκτώ που επιλέχτηκαν είναι και τα γνωστά, γνωστότατα μέλη της επιτροπής για την οποία μιλάμε.

Είναι κακό; Καθόλου!

Τους ανθρώπους τους ζήτησαν να προωθήσουν το καλό βιβλίο και αυτό κάνουν.

Τι, δηλαδή; Να δεχτούν ότι δεν είναι καλά τα βιβλία που γράφουν οι ίδιοι και τα μέλη της οικογένειάς τους;

Είναι στο αίμα μας!