121219 ΠΥΡΟΒΟΛΗΜΕΝΟ

Το ένα πουλάκι:

Τα γεγονότα τρέχουν.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

Κάποια πράγματα είναι υπεράνω σχολίων. Αρκεί να πεις την είδηση και βλέπεις να μένουν όλοι άφωνοι, μη έχοντας να πουν μια λέξη.

Τι σχόλιο να κάνεις, δηλαδή, για τη δολοφονία (σφαγή τη λένε) τόσων παιδιών και άλλων τόσων ενηλίκων στις ΗΠΑ;

Όσο ανόητος κι αν είναι ένας λαός, δεν του αξίζει να πληρώνει τέτοιο τίμημα. Και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει. Κάθε τόσο η διεθνής κοινότητα εκφράζει τον αποτροπιασμό της για το (νέο) έγκλημα και τα συλλυπητήριά της στους συγγενείς των θυμάτων.

Δεν το καταλαβαίνουν, δεν το καταλαβαίνουν!

Είναι, λέει, στην παράδοση του έθνους να μπορεί όποιος θέλει να οπλοφορεί. Κάθε γειτονιά έχει και το οπλοπωλείο της. Οι πιο Αμερικανάρες (όπως λέμε Ελληνάρες) καμαρώνουν που μαθαίνουν στα μικρά παιδάκια τους να κρατούν όπλο και να ρίχνουν.

Μην πάτε μακριά. Σκεφθείτε λίγο τη («λεβέντικη» τη λένε) νοοτροπία των δικών μας Κρητικών απέναντι στα όπλα και μετά μιλήστε. Στις ΗΠΑ, βέβαια, όπου όλα γίνονται σε υπερβολικό βαθμό, είναι μεγαλύτερο και το «λουτρό αίματος».

Ωστόσο, το ξαναλέμε. Καμιά βλακεία, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν αξίζει να τιμωρείται με τέτοιο τρόπο.

Να στέλνεις το παιδί σου το πρωί στο σχολείο και να σου λένε έλα να το πάρεις σκοτωμένο από τις σφαίρες κάποιου παρανοϊκού.

Αλήθεια, τι τους πιάνει όλους αυτούς και ξεσπάνε σε μαθητές και δασκάλους; Άντε, στους δασκάλους να το καταλάβω. Τι τους φταίνε όμως τα μικρά παιδιά;

Θα μου πείτε από παρανοϊκούς περιμένεις λογικές συμπεριφορές;

Την σήμερον ημέρα όμως, υπάρχουν ένα σωρό υποψήφιοι στόχοι, έτσι και σου τη δώσει και πεις να θερίσεις κόσμο.

Στους πιο αθώους πας και ξεσπάς;

Τέλος πάντων. Είπαμε ότι το θέμα δεν ενδείκνυται για σχολιασμό κι εμείς το ρίξαμε στο κατάμαυρο χιούμορ.

Πώς σας φαίνεται, για να αλλάξουμε θέμα, το γεγονός ότι κάποιοι έχουν αρχίσει να οδηγούνται στις φυλακές;

Ποιοι κάποιοι; Να από εκείνους που συνηθίζαμε να λέμε ότι «ποτέ δεν μπαίνει έστω κι ένας μέσα, έτσι για παραδειγματισμό».

Το άλλο πουλάκι:

Δεν λέμε ονόματα.

Είμαστε κι εμείς υπέρ των προσωπικών δεδομένων, εξάλλου οι άνθρωποι δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη, μπορεί στο τέλος να αποδειχθούν και αθώοι.

Ωστόσο, θα κάνουν Χριστούγεννα στη φυλακή.

Λέτε ν’ άρχισε κάτι να κινείται; Τουλάχιστον, αυτό που λέγαμε πάντα, να έχουν ένα κάποιο φόβο.

Διότι, έκαναν ό,τι έκαναν, τους έβλεπες να τρώνε ήσυχοι την αστακομαρονάδα τους και να καπνίζουν τα πούρα τους, σαν να μη συμβαίνει τίποτε.

(Όταν λέμε «τους έβλεπες» δεν σημαίνει ότι ήμασταν κι εμείς ή κι εσείς στο διπλανό τραπέζι. Απλώς τα μαθαίναμε. Όχι, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας).

Παραδειγματισμός!

Να μια λέξη κλειδί.

Στην Ελλάδα, λέει, δεν έχουμε όσους εφοριακούς υπαλλήλους χρειαζόμαστε, για να πραγματοποιούν τους απαιτούμενους ελέγχους.

Διότι, στην Ελλάδα ελεγχόμαστε όλοι.

Ξέρετε όμως κάτι; Στην Αμερική, στις ΗΠΑ δηλαδή, ελέγχεται από την εφορία μόνο το 0,8% των επιχειρήσεων.

Δειγματοληπτικά!

Δηλαδή, αν εμείς χρειαζόμαστε εκατό υπαλλήλους, εκεί χρειάζονται έναν, για τον ίδιο αριθμό επιχειρήσεων.

Πού βρίσκεται όμως η διαφορά; Αυτοί που θα ελεγχθούν εκεί ξέρουν πως, έτσι και βρεθούν παραβάτες, την έχουν βάψει.

Εδώ ο άλλος προτιμά να τον συλλάβουν να παρανομεί, παρά να πληρώνει κανονικά τους φόρους του.

Τα πρόστιμα θα του έρθουν πιο φτηνά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Αν μπουν πρόστιμα!

Και όταν μπουν. Τώρα ακούω ότι θα συσταθεί μια «επιτροπή σοφών» που θα σκεφτεί τρόπους για ένα σωστότερο, που πάει να πει δικαιότερο φορολογικό σύστημα.

Δηλαδή μια επιτροπή που θα (επιχειρήσει να) πιάσει τη φοροδιαφυγή.

Δεν μπορούσα ποτέ να το φανταστώ ότι θα έπρεπε να είναι κανείς σοφός για να συλλάβει τη φοροδιαφυγή.

Πίστευα ότι οι σοφοί είναι για άλλες δουλειές, όπως, ας πούμε, να συζητούν για το νόημα της ύπαρξης, το καλό και το κακό, ή να αναρωτιούνται από πού ερχόμαστε και πού πάμε.

Εκτός κι αν γι’ αυτό ακριβώς τους ανέθεσαν ένα τόσο δύσκολο έργο. Επειδή συνειδητοποιούν (τώρα πια όλοι) ότι έτσι όπως είμαστε σήμερα δεν πάμε πουθενά.

Τουλάχιστον κατά 10 δισεκατομμύρια θα αυξάνονταν τα έσοδά μας, αν περιορίζαμε τη φοροδιαφυγή στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Το ξέρετε, γιατί τα «μέτρα» μας άγγιξαν όλους. Με τα οποία το κράτος θα μάζευε, υποτίθεται, κάπου τόσα λεφτά.

Άντε, να δούμε και οι σοφοί τι πουλιά θα πιάσουν.

Για πυροβόλημα!