150403 ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Επιτέλους θα μάθουμε…

Χρόνια την περιμένω αυτή την Εξεταστική, θα έλεγα όπως ακριβώς οι φοιτητές ΔΕΝ περιμένουν τη δική τους.

Θέλω επιτέλους να μάθω ποιος έφταιξε ώστε τα οικονομικά μου πήγαν κατά διαόλου και έχει μειωθεί αισθητά το βιοτικό μου επίπεδο.

Ειδικά αυτό με το βιοτικό επίπεδο έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος είπε ένα ωραιότατο παράδειγμα, το οποίο μου το μετέφεραν και σας το μεταφέρω με δικά μου λόγια.

Είναι κάποιος οικογενειάρχης που έχει εισόδημα 1.000 ευρώ το μήνα και την περνάει μ’ αυτά.

Παίρνει ένα δάνειο για τη δουλειά του (το για τη δουλειά του το βάζω εγώ, γιατί είναι πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα) ας πούμε 3.600 ευρώ ,το οποίο το τρώει σε ένα χρόνο. Δηλαδή, γι αυτή τη χρονιά ο οικογενειάρχης της ιστορίας μας περνούσε με 1.300 ευρώ το μήνα.

Τελειώνει όμως ο χρόνος, τελειώνει και το δάνειο, επιστρέφει στα 1.000 ευρώ, από τα οποία όμως πρέπει να δίνει και τις δόσεις του δανείου. Τι κάνει τότε; Βγαίνει και διαμαρτύρεται ότι το βιοτικό του επίπεδο έχει πέσει πάρα πολύ και πως είναι αδύνατον να ζήσει με τα λεφτά που έχει τώρα.

Κάθε ομοιότητα με την ελληνική πραγματικότητα δεν είναι καθόλου συμπτωματική.

Έρχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση να εξετάσει ποιοι φταίξανε και το βιοτικό μας επίπεδο έπεσε στα τάρταρα. Προσέξτε όμως. Μια πρώτη απόφαση έχει ήδη εκδοθεί. Για το οικονομικό κατάντημα της χώρας φταίει το Μνημόνιο και όχι η κρίση που μας οδήγησε σ’ αυτό.

Άρα οι (πολιτικές, έτσι;) ευθύνες πηγαίνουν σ’ εκείνους που υπέγραψαν το δάνειο και τη δανειακή σύμβαση κι όχι στους άλλους που άδειασαν τα ταμεία και πήραν δανεικά τα οποία ήξεραν ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν.

Το ωραίο μ’ αυτή την εξεταστική είναι ότι, τη στιγμή που θα θέτει τα ερωτήματα, θα πρέπει να δίνει και τις δικές της απαντήσεις.

Αφού οι «κατηγορούμενοι» έκαναν κάτι λάθος, θα πρέπει οι «κατήγοροι» να μας πουν ποια ήταν η εναλλακτική λύση. Τι μπορούσαν να είχαν κάνει, αλλά το απέφυγαν.

Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η στιγμή που θα πραγματοποιηθεί αυτή η εξεταστική. Διότι είναι άλλο να φωνάζεις από την κερκίδα και να δίνεις οδηγίες στους παίκτες ή να τους βρίζεις που δεν παίζουν σωστά, κι άλλο να είσαι στον αγωνιστικό χώρο με τη μπάλα στα πόδια.

Το άλλο πουλάκι:

Ένας πρώτος διαχωρισμός.

Πώς θα τεθεί το θέμα; Κακώς έλαβαν οι «κατηγορούμενοι» το δάνειο, άρα έπρεπε να δηλώσουν εξ αρχής στάση πληρωμών, να χρεοκοπήσουμε άτακτα και να πάμε στη δραχμή, ή κακώς υπέγραψαν τη συγκεκριμένη δανειακή σύμβαση;

Αν ισχύει το πρώτο, τότε οι «κατήγοροι» έχουν κάθε δυνατότητα να διορθώσουν το λάθος των «κατηγορουμένων». Κάνουμε σήμερα αυτό που δεν έκαναν τότε οι άλλοι, έχοντας μάλιστα πάρει και πάνω από διακόσια δισεκατομμύρια ζεστό χρήμα.

Γιατί δεν το κάνουμε; Άρα το θέμα θα εστιαστεί μάλλον στη δανειακή σύμβαση.

Η οποία, μπορεί να πηγαίνει κουστούμι με το δάνειο, υπάρχει όμως πάντοτε το σκεπτικό ότι οι «κατηγορούμενοι» δεν διαπραγματεύτηκαν όσο σκληρά μπορούσαν (γινόταν) κι έτσι οι όροι της σύμβασης ήταν δυσμενέστατοι για τη χώρα.

Στο σημείο αυτό να τονίσουμε και πάλι ότι, σύμφωνα με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, θα αναζητηθούν μόνο πολιτικές ευθύνες.

Έτσι και βρεθούν δηλαδή οι «κατηγορούμενοι» ένοχοι, δεν θα τους ζητήσουμε να πληρώσουν και από την τσέπη τους τη χασούρα, απλώς θα τους καταδείξουμε ως πολιτικά υπεύθυνους για το χάλι στο οποίο φτάσαμε.

Μήπως όμως αυτό έχει γίνει ήδη; Μήπως ο λαός τους έκρινε ως πολιτικά υπεύθυνους και τους καταδίκασε με την ψήφο του να… ζουν στην αντιπολίτευση; Αυτό το νόημα δεν είχαν οι πρόσφατες εκλογές;

Με την ίδια ψήφο όμως, ο ίδιος λαός, ανέθεσε στους «κατήγορους» να διαπραγματευθούν καλύτερα, για να μην πω να σκίσουν τα μνημόνια και να βρουν δανειακά χωρίς κανέναν όρο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Μάταιος κόπος, λοιπόν;

Όχι ακριβώς. Μια κουβέντα πάνω στο πώς έγιναν τα πράγματα, πώς έπρεπε να γίνουν και πώς μπορούσαν να είχαν γίνει είναι πάντοτε χρήσιμη. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι πλευρές δήλωσαν ενθουσιασμένες με την εξεταστική, έχοντας βεβαίως η καθεμία τις επιμέρους επιφυλάξεις της.

Η Νέα Δημοκρατία μιλάει για τη σκοπιμότητα με την οποία επιλέχτηκε η συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Το Ποτάμι ισχυρίζεται πως η κουβέντα για το παρελθόν γίνεται όταν δεν θέλουμε να μιλήσουμε για το μέλλον.

Όσο για το ΠαΣοΚ αυτό αφήνει υπονοούμενα και για την εξαίρεση της περιόδου Καραμανλή και ζητάει εξεταστική και για το νέο μνημόνιο που θα υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση.

Ακόμη κι ο Δημήτρης Παπαδημούλης διαχωρίζει τη θέση του από την κυβερνητική γραμμή και λέει πώς πρέπει να διερευνηθεί το πώς φτάσαμε στην υπογραφή των μνημονίων. (Το λέει στο τούιτερ, σας έχουμε μιλήσει γι’ αυτή την καθόλου πολιτική τακτική των σημερινών πολιτικών.)

Εμείς τι λέμε;

Αυτό που λέμε κάθε φορά: «Τζερτζελές να γίνεται». Παρέλαση ομιλητών από τη Βουλή, Πρόεδρος η Ζωή, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, αψιμαχίες και κοκορομαχίες, επίπεδο αξιοζήλευτού ύφους, αποχωρήσεις και διαμαρτυρίες, εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις…

Λέτε, με όλα αυτά, να βγούμε πιο σοφοί; Πολύ αμφιβάλλω. Ο καθένας μας καταλαβαίνει αυτά που θέλει, αν δεν έχει ήδη βγάλει τα συμπεράσματά του.

Δηλαδή, σε δουλειά να βρισκόμαστε.

Ξεχνάμε και την πείνα μας!