150427 ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Θα σας πάω στο μακρινό 1992!

Άνοιξη ήτανε, λίγο πριν από την 25^η Μαρτίου, όταν μπήκε στη ζωή μας η οδός Λουίζης Ριανκούρ, όπου η αστυνομία ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μέλη της 17 Νοέμβρη, την ώρα που έκαναν «γενική δοκιμή» για μια επίθεση που σχεδίαζαν.

Λίγες μέρες μετά, στο αμφιθέατρο κάποιας σχολής άναψε η συζήτηση περί τρομοκρατίας. Θυμάμαι μία λέκτορα, η οποία προσπάθησε να κάνει έναν διαχωρισμό, λέγοντας πως η ίδια δεν αισθάνεται καθόλου «τρομοκρατημένη» από τη δράση της 17 Ν. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις πραγματοποιουν «τυφλά» χτυπήματα, σε δημόσιους χώρους, στο μετρό κ.λπ., με θύματα αθώους πολίτες, κυρίως όμως ανυποψίαστους. Αντίθετα, οι στόχοι της 17Ν ήταν πολύ συγκεκριμένοι, άρα κακώς τους ονομάζουμε τρομοκράτες.

Τα θυμήθηκα αυτά για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν πως, πριν από λίγες μέρες, έμαθα ότι η τότε πράγματι πολύ άξια λέκτορας έλαβε σήμερα κυβερνητικό πόστο. Ο άλλος η συζήτηση και ψήφιση της φωτογραφικής ρύθμισης για την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού.

Ας αφήσουμε το εκτός τόπου και χρόνου τού εγχειρήματος. Τη στιγμή που οι διεθνείς σου «σύμμαχοι» (αυτοί, ντε, που σε βλέπουν με κάποια συμπάθεια) είναι δυο τρεις, δεν «πουλάς» τον σημαντικότερο, ερχόμενος σε κόντρα με τις εμμονές του περί τρομοκρατίας. Ασ’ το για λίγο αργότερα, δεν χάλασε ο κόσμος.

Η ουσία όμως του πράγματος είναι αυτή που μας ενδιαφέρει και αξίζει να τη συζητήσουμε.

Ξεκινώ από τη διανοητική πιρουέτα της Προέδρου Ζωής, η οποία επεξέτεινε το σκεπτικό της καθηγήτριάς μας λέγοντας πως οι πολίτες αισθάνονται τρομοκρατημένοι από τα μνημόνια, άρα τρομοκρατία είναι αυτά, συνεπώς, λέω εγώ, τρομοκράτες όσοι τα έφεραν στη χώρα και συμπαθούντες όλοι οι μνημονιακοί, συστημικοί κ.λπ. που αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση της Ζωής. (Και του «Σωτήρα».)

Τι θέλω να πω; Τέτοιες απόψεις υπήρχαν και υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, καλά θα είναι όμως να ρωτάμε και τα θύματα, όσα επέζησαν των επιθέσεων, ή τους συγγενείς των νεκρών, πριν αποφανθούμε εμείς, εκ του ασφαλούς όπως πάντα, τι μας τρομοκρατεί, άρα και τι είναι ή δεν είναι τρομοκρατία.

Το άλλο πουλάκι:

«Η δημοκρατία δεν εκδικείται».

Πολύ σωστά. Νομίζω όμως πως ούτε χαρίζεται και μάλιστα επιλεκτικά, φωτογραφικά, όπως χαρακτηριστικά τονίστηκε. Να θέσω μερικά ερωτήματα; Γιατί ο Σάββας Ξηρός «δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί στη φυλακή», ενώ μπορεί στο σπίτι του; Όπως σωστά επισημάνθηκε, εδώ έχουμε και τυφλό βουλευτή.

Πού αρχίζουν και πού τελειώνουν οι «ανθρωπιστικοί λόγοι»; Αν κάποιος είναι ουσιαστικά ανάπηρος, γιατί θα πρέπει να τον κρατήσω πρώτα δέκα χρόνια φυλακισμένο και μετά να… του φερθώ ανθρωπιστικά; Για να σωφρονιστεί και να μεταμεληθεί σ’ αυτό το διάστημα;

Και αν δεν μεταμελείται; Αν δεν δέχεται να ζητήσει έστω μια τυπική συγνώμη; Αν δεν δηλώσει ποτέ ότι οι πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε ήταν λάθος;

Μήπως ο… βίαιος (με το ζόρι, δηλαδή) ανθρωπισμός είναι εξίσου απάνθρωπος με τη βίαιη (ποια άλλη υπάρχει;) τιμωρία;

Ασφαλώς και είναι σωστό ένα δημοκρατικό κράτος να δείχνει επιείκεια σε κρατούμενους με αναπηρία. Δεν θα πρέπει όμως να εξετάζουμε πότε και κάτω από ποιες συνθήκες προκλήθηκε η αναπηρία τους;

Άλλο να υποστεί ανήκεστο βλάβη η υγεία σου ενώ είσαι κρατούμενος κι άλλο να διέπραξες το αδίκημά σου όντας ανάπηρος.

Δηλαδή, αν ένας ανάπηρος διαπράξει φόνο, η πολιτεία θα του φερθεί με επιείκεια, λόγω της κατάστασής του;

Σκεφθείτε τώρα την περίπτωση που η αναπηρία προκλήθηκε κατά τη στιγμή που ο ένοχος προσπαθούσε να διαπράξει την αξιόποινη πράξη του.

Θυμίζει λίγο το ανέκδοτο που ο συνήγορος του  πατροκτόνου ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή ο πελάτης ήταν… ορφανός!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι δεν ακούσαμε!

Είναι, λέει, άδικο προς τους συγκρατούμενους του Ξηρού να τον βλέπουν να έχει μια προνομιακή μεταχείριση μέσα στις φυλακές, λόγω της αναπηρίας του. Για να μη βλέπουν, λοιπόν, την αδικία, ας τον αφήσουμε να πάει στο σπίτι του, όπου θα ζει μακριά από τα ζηλόφθονα μάτια των συγκρατούμενών του.

Τους φτάνει, δηλαδή, τους ανθρώπους ο βάσανος της ποινής τους, μην προσθέσουμε κι αυτόν της ζήλειας. Ανθρωπιστικοί λόγοι!

Ακούσαμε ακόμη ότι το κράτος θα κάνει οικονομία, αφού θα απαλλαγεί από τα έξοδα της ειδικής φροντίδας που χρειάζεται ο Ξηρός μέσα στη φυλακή. Μόνο που δεν είδαμε καμιά οικονομοτεχνική μελέτη, για το πόσο θα κοστίζει η κατ’ οίκον φύλαξή του σε 24ωρη βάση, τα διάφορα «βραχιολάκια» κ.λπ.

Λέτε τελικά όμως ο ανθρωπισμός να είναι θέμα χρημάτων και οικονομικού συμφέροντος;

Θέλετε την προσωπική μου άποψη;

Το ευνομούμενο κράτος και η δημοκρατία πρέπει να εξαντλούν την επιείκειά τους σε ανθρώπους που βρέθηκαν σε μια «κακιά στιγμή» και διέπραξαν κάτι για το οποίο έχουν μετανιώσει. Όχι σε εκείνους που είχαν πολύχρονη δράση, συνελήφθησαν κατά τύχη και ποτέ δεν έδειξαν ίχνος μεταμέλειας.

Θυμίζω ότι το δικαστήριο αναγνώρισε το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας σε αρκετά μέλη της 17Ν, κάποια από τα οποία έχουν ήδη αποφυλακιστεί.

Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Το χειρότερο; Είναι κλείσιμο του ματιού στους διάφορους «αντιεξουσιαστές» οι οποίοι θεωρούν τους δολοφόνους-τρομοκράτες λαϊκούς αγωνιστές. Αυτό ήθελε η Βουλή;

Ανθρωπισμός με το ζόρι!