160701 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πόσο αξίζει το τηλέφωνό σας;

Νομίζω ότι προσέξατε καλά την ερώτηση. Δεν είπα πόσο κοστίζει, αλλά πόσο αξίζει. Το πόσο κοστίζει το ξέρω, αρκεί να κάνω μια έρευνα αγοράς. Φοβάμαι όμως ότι ξέρω και πόσο αξίζει και αυτή είναι μια γνώση που θα ήθελα να τη μοιραστώ και μαζί σας.

Πρώτα πρώτα, όταν μιλάμε για τηλέφωνο την σήμερον ημέρα, μιλάμε πλέον για έξυπνο κινητό. Όσοι εξακολουθούν κα κυκλοφορούν με παλιατζούρες, ζούνε πλέον εκτός πραγματικότητας και δεν αξίζει να μιλάμε για την περίπτωσή τους.

(Υπάρχουν και κάποιοι που κυκλοφορούν χωρίς καθόλου κινητό -γνωρίζω δυο τρεις- όμως αυτοί αποτελούν γραφικές περιπτώσεις, αφήστε που δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει για την περίπτωσή τους το ρήμα… «κυκλοφορούν».)

Ας ξεκινήσουμε από το κόστος και μετά να περάσουμε στην αξία. Νομίζω ότι είμαστε λίγο φτηνιάρηδες και καλά είναι να το κοιτάξουμε αυτό. Δεν ξέρω και τι μέτρα σκέφτεται να πάρει η κυβέρνηση.

Διότι, ενώ στην (καταραμένη) Ευρώπη η μέση τιμή αγοράς ενός έξυπνου κινητού ήταν για το 2015 στα 300 ευρώ (από 286 που βρισκόταν το 2014), στη χώρα μας αυτή η μέση τιμή έφτασε μετά βίας τα 224 ευρώ (από 222 το 2014).

Εδώ ίσως παρατηρήσουν κάποιοι ότι η χώρα μας είναι ολίγον χρεοκοπημένη και πως εξακολουθεί να βρίσκεται σε ύφεση για έξι-εφτά χρόνια, ακόμη πως έχει και ένα τεράστιο ποσοστό ανεργίας…

Θα τους απαντήσω όμως με μια ερώτηση: Είναι αυτοί σοβαροί λόγοι για να υστερούμε στο βασικό ανθρώπινο αγαθό, ένα καλό και ακριβό έξυπνο κινητό; Δηλαδή, μόνο ο αριθμός των αστέγων και εκείνων που προστρέχουν στα συσσίτια αποτελούν δείκτες ανθρωπιστικής κρίσης;

Χαμηλό, λοιπόν, το κόστος των έξυπνων κινητών τηλεφώνων μας, σε σχέση πάντοτε με την Ευρώπη (των γραφειοκρατών και των τραπεζιτών), ας δούμε όμως και πόση ακριβώς είναι η αξία τους.

Το άλλο πουλάκι:

Πόσο αξίζει το έξυπνο κινητό σας;

Το ξέρω ότι δυσκολεύεστε να απαντήσετε. Ίσως επειδή το ερώτημα τίθεται στο πλαίσιο μιας φιλικής κουβέντας και όχι κάποιας συστηματικής έρευνας, όπως εκείνη της Kaspersky Lab, που διεξήχθη σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, άρα σε φοιτητές –έχει σημασία αυτό.

Τι έδειξε, λοιπόν, η συγκεκριμένη έρευνα. Το πρώτο εύρημα ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα καλά και γι’ αυτό δεν είμαι σε θέση να το αξιολογήσω. Ωστόσο, το αναφέρω όπως το διάβασα: «Το 1/3 του πληθυσμού θα έδινε τη θέση του φίλου του σε μια έξυπνη συσκευή».

Σας λέει εσάς τίποτε; Εμένα όχι. Ας περάσουμε επομένως στα επόμενα ευρήματα που είναι πιο ξεκάθαρα, αξίζουν όμως σχολιασμού. «Για το 17% των ερωτηθέντων, οι έξυπνες συσκευές είναι από τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή τους, ενώ για το 1% είναι ό,τι πολυτιμότερο»!

Δηλαδή, σημαντικότερο, για να μη μπερδευόμαστε με τα λεφτά. Το 1% θεωρούν το έξυπνο κινητό τους το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή τους! (Το θαυμαστικό πάει στο ότι αυτό θεωρεί το 1%, μόνο.)

Επειδή μιλάμε για… «πράγματα», μην πάει ο νους σας μόνο σε αντικείμενα. Ελάτε να δούμε τι άλλο συμπεριλαμβάνει αυτή η κατηγορία: «Το 37% όσον συμμετείχαν στην έρευνα αξιολόγησαν το κινητό τους ως το ίδιο ή περισσότερο σημαντικό από τους φίλους τους».

Δηλαδή, για να το κάνουμε πιο πρακτικό, οι άνθρωποι αυτοί θα λυπηθούν περισσότερο αν χάσουν το τηλέφωνό τους, παρά έναν φίλο τους. Φαίνεται πως αυτός είναι και ο λόγος που, παρόντος του φίλου ή των φίλων τους, αυτοί εξακολουθούν να ασχολούνται με το κινητό τους.

Υπάρχει όμως και συνέχεια. Διότι, τι είναι ο φίλος μπροστά στους γονείς ή τους συντρόφους μας; Κοιτάξτε πόσα αποκαλύπτει η έρευνα, αν ξέρεις να διαβάσεις σωστά τα δεδομένα:

«Το 29% των φοιτητών αξιολόγησε το έξυπνο τηλέφωνό του ως το ίδιο ή περισσότερο σημαντικό από τους γονείς του, ενώ ένας/μία στους πέντε (20%) το θεωρεί περισσότερο σημαντικό και από την/τον σύντροφό του/της»!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Και πάλι θαυμαστικό και θα αναρωτιέστε γιατί.

Για να απαντήσουμε, θα πρέπει να θυμηθούμε τις βασικές ιδιότητες των ανισοτήτων που παιδεύονταν οι καθηγητές μας να μας διδάξουν στα μαθηματικά. Θυμίζω επί τροχάδην ότι, όταν α μεγαλύτερο του β, και β μεγαλύτερο του γ, τότε α μεγαλύτερο του γ.

Ελάτε να σκεφτούμε ακόμη ότι, όσο λιγότεροι θεωρούν το τηλέφωνό τους σημαντικότερο από κάτι άλλο, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει… αυτό το κάτι άλλο. Δηλαδή, για τους φοιτητές του παραδείγματός μας, μεγαλύτερη αξία έχουν ο/η σύντροφος από τους γονείς και εκείνοι από τους φίλους!

Τώρα καταλάβατε για ποιο λόγο μπαίνει το θαυμαστικό;

Πρώτα πρώτα είναι απολύτως σαφές ότι μια τέτοια έρευνα, αν διεξάγονταν στην Ελλάδα, θα είχε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα.

Για τον Έλληνα φοιτητή οι γονείς είναι πάνω απ’ όλα. Έπειτα έρχονται οι φίλοι και τελευταία και καταϊδρωμένη η σχέση τους. (Εννοείται ότι προηγούνται τα μαθήματα και οι σπουδές, όμως αυτά βρίσκονται εκτός συναγωνισμού.)

Τώρα, σ’ αυτή την αδιαμφισβήτητη ιεραρχία, πού ακριβώς τοποθετείται το έξυπνο κινητό, είναι ένα θέμα προς διερεύνηση. Ας λάβουμε υπόψη μας, μόνο, ότι οι γονείς είναι εκείνοι που μπορούν να το προμηθεύσουν, οπότε η ιεραρχία μπορεί να διαφοροποιείται λίγο, αν η έρευνα γίνει πριν ή μετά την απόκτησή του.

Ε, ψάξτε και κάτι μόνοι σας…

Μικρά, πολύτιμα πράγματα!