171206 ΗΡΩΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Θα επικρατήσει!

Εσείς, τώρα, είστε άνθρωποι με μεγάλη πείρα γύρω από τα μνημονιακά. Μπορείτε να μου πείτε τι εντύπωση σας δημιουργεί μια τέτοιου είδους απάντηση από έλληνα υπουργό; Πώς είπατε; Δεν ξέρετε ολόκληρη την απάντηση;

Ακούστε την λοιπόν: «Υπάρχουν πιέσεις από τους θεσμούς, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όχι μόνον τώρα, όμως στο τέλος η άποψη της κυβέρνησης θα επικρατήσει». Εσείς τι λέτε; Θα επικρατήσει ή όχι;

Τι σας λέει η πείρα σας; Πόσες περιπτώσεις διαφωνίας με τους θεσμούς γνωρίζετε, που στο τέλος έγινε εκείνο που υποστήριξε η ελληνική κυβέρνηση; Να σας πω τι λέει η δική μου πείρα; Ότι στο τέλος θα… πέσουν ηρωικά.

Για να έχετε όμως μια εικόνα περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μιλάμε για το υπουργείο Παιδείας και τον υπουργό (του οποίου λόγια είναι ότι η ελληνική άποψη θα επικρατήσει) κ. Γαβρόγλου.

Πού βρίσκεται η διαφωνία με τους θεσμούς. Αξίζει να το προσέξουμε αυτό το σημείο, διότι έτσι θα φανεί αν έχουμε δίκιο όταν υποστηρίζουμε ότι «στο τέλος θα… πέσουν ηρωικά». Βρίσκεται στο ωράριο των εκπαιδευτικών.

Και στον αριθμό μαθητών ανά τμήμα. Δύο θέματα για τα οποία οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών όχι μόνο δεν υποχωρούν, αλλά, αντιθέτως, ζητούν -πώς να το πω;- ακόμη καλύτερες συνθήκες εργασίες.

Ας δούμε πώς μας τα μεταφέρει το ρεπορτάζ:  Οι θεσμοί ζητούν «να ευθυγραμμιστεί ο αριθμός διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ».

Το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2018, παρακαλώ, δηλαδή οι αλλαγές να γίνουν εντός του τρέχοντος σχολικού έτους. Επίσης «Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης».

Τι σημαίνει αυτό; Ακούστε για να καταλάβετε: «Οι θεσμοί φέρεται να είναι ενοχλημένοι από τη θέση που διατύπωσε ο υπουργός Παιδείας ότι “Οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί δεν θα αξιολογηθούν, θα αξιολογούν” και πιέζουν να προχωρήσει η αξιολόγηση».

Πόσο μεγάλη είναι όμως αυτή η πίεση; Δηλαδή τι ακριβώς, σε νούμερα, ζητούν οι θεσμοί; Διότι αυτό με τις «βέλτιστες πρακτικές χωρών του ΟΟΣΑ» εμένα δεν μου λέει τίποτε. Τεχνηέντως ακούγεται για ωράριο 30 ώρες την εβδομάδα.

Διδακτικό, έτσι; Όσο για τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα εμένα μου θυμίζει τις καλές παραδοσιακές συνταγές που σύστηναν… «όσο αλεύρι πάρει»! Βάλτε εσείς μαθητές και, άμα σφίξει η ζύμη, σταματάτε.

Το άλλο πουλάκι:

Θα πέσουν ηρωικά!

Διότι, στο τέλος θα έχουμε καμιά αύξηση καναδυό ωρών την εβδομάδα, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, για να… ευθυγραμμιστεί με την πρωτοβάθμια, όσο για τον αριθμό των μαθητών θα παραμείνει μάλλον ως έχει.

Και έτσι ο υπουργός θα μπορέσει να βγει και να μιλήσει για επιτυχία, αφού οι ώρες θα είναι (ακόμη) πολύ μακριά από τις 30, ενώ θα «κάτσει» και η αξιολόγηση, για την οποία οι συνθήκες έχουν ωριμάσει εδώ και καιρό.

Αυτό, με την πείρα μου, που είναι όση και η δική σας γύρω από τα μνημόνια και τους εκάστοτε κυβερνητικούς χειρισμούς, μου φαίνεται το πιο πιθανό σενάριο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι τι πραγματικά θα γίνει με την εκπαίδευση.

Διότι σήμερα, με το Σχολείο να λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό χάρη στις χρηματοδοτήσεις των ΕΣΠΑ, έχουμε μια εικόνα που κάθε άλλο παρά αισιόδοξη είναι. Μια εικόνα και, παράλληλα, μια «μαγική εικόνα».

Θα σας μιλήσω για το Δημοτικό. Με τα νέα προγράμματα, ένα μεγάλο μέρος των διδακτικών ωρών πέρασε σε «δασκάλους ειδικοτήτων», οι οποίοι είναι συνήθως αναπληρωτές και πληρώνονται μέσω ΕΣΠΑ.

Μιλάμε για τα μαθήματα των Εικαστικών, της Θεατρολογίας, της Μουσικής και της Πληροφορικής, με αυτά τα τελευταία να γίνονται κυρίως από καθηγητές που «περισσεύουν» από τη δευτεροβάθμια.

Έτσι όμως ήρθαν και… περίσσεψαν οι δάσκαλοι! Μόνο στον νομό Δράμας έχουν δοθεί πάνω από οκτακόσιες (αριθμός 800) ώρες -την εβδομάδα- ενισχυτικής διδασκαλίας και γραμματειακής υποστήριξης.

Δεν λέει κανείς ότι δεν χρειάζονται και αυτά, όμως μιλάμε για καμιά σαρανταριά εκπαιδευτικούς που δεν βρίσκονται στην τάξη, αλλά βοηθούν είτε μαθητές με δυσκολίες, είτε σε άλλες εργασίες του Σχολείου.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πώς λύνεται αυτό το «πρόβλημα»;

Η Διδασκαλική Ομοσπονδία έχει πρόταση: Μείωση του ωραρίου των δασκάλων (να γίνει όπως των καθηγητών) και μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα από 25 που είναι σήμερα σε 20. Το βλέπετε να γίνεται;

Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό στην πράξη, επειδή πολλοί θα πουν «δεν είναι και λίγα είκοσι παιδιά σε μια αίθουσα», αν θεσμοθετηθεί, θα πρέπει οι 21 μαθητές να χωρίζουν υποχρεωτικά σε δύο τμήματα, των 10 και 11 παιδιών.

Γι’ αυτό σας λέμε ότι, κάποια στιγμή, θα πρέπει και οι εκπαιδευτικοί και το υπουργείο να συζητήσουν σε μια ρεαλιστική βάση, με πραγματικούς αριθμούς. Δηλαδή να μας πει κάποιος πόσα ακριβώς τμήματα υπάρχουν αυτή τη στιγμή που έχουν πάνω από 20 μαθητές.

Και, όπου υπάρχουν, γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως δεν υπάρχουν δάσκαλοι για να χωρίσουν (είδαμε ότι περισσεύουν πολλοί) ή το πρόβλημα είναι κτηριακό, δηλαδή δεν υπάρχουν αίθουσες για να στεγάσουν τα επιπλέον τμήματα.

Αυτό όμως είναι πρόβλημα άλλης φύσεως και δεν λύνεται ούτε με μείωση των ωρών, ούτε με μείωση του αριθμού των μαθητών που ζητούν οι δάσκαλοι.

Δεν τελειώσαμε. Έχουμε συνέχεια…

 Επικρατείας!