171213 ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Κανονικά, δεν υπάρχει δικαιολογία.

Ένας διορισμένος καθηγητής δεν έχει κανέναν λόγο, καμιά δικαιολογία, να καταφεύγει στα ιδιαίτερα μαθήματα. Επ’ αυτού δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς. Έτσι είναι! Όχι μόνο επειδή το απαγορεύει ο νόμος.

Έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες επιχειρήματα, μόνο ένα όμως μου φάνηκε σοβαρό. Τα υπόλοιπα, περί χαμηλού μισθού και τα τοιαύτα τα ακούω βερεσέ. Αν δεν σου φτάνει ο μισθός, παραιτήσου.

«Ναι, κύριοι. Εγώ με την εμπειρία, τις γνώσεις, τη μεθοδικότητα και τη μεταδοτικότητά μου, θεωρώ ότι θα πρέπει να αμείβομαι με τουλάχιστον διπλάσια χρήματα από όσα μου δίνει τώρα το κράτος.

Επειδή δεν ανέχομαι να με υποτιμούν, τα βροντάω και πάω στον ιδιωτικό τομέα, όπου θα αναγνωριστούν τα προσόντα μου και θα πληρώνομαι όσο αξίζω».

Αυτό, μάλιστα είναι μια καθωσπρέπει στάση.

Το να μένω όμως στο δημόσιο, απολαμβάνοντας όλα τα καλά του (λέμε, τώρα) και παράλληλα να… δραστηριοποιούμαι στον ιδιωτικό τομέα, βγάζοντας συχνά πολλαπλάσια και μάλιστα «μαύρα», ε, αυτό δεν το λες και απολύτως σωστό.

Το βλέπει και ο άλλος, που πληρώνει ενοίκια, μισθούς υπαλλήλων, ασφάλειες, εφορίες, ΤΕΒΕ (η σειρά δεν είναι αξιολογική) και όλα όσα έχει στην πλάτη του ένας επιχειρηματίας και σου λέει ας κάνω μια καταγγελία.

Διότι, η παλιά σοφή παροιμία λέει «όπου φτώχια εκεί γκρίνια». Όσο η πίτα ήταν μεγάλη και έφτανε για όλους, μπορούσαν και οι φροντιστές να κάνουν τα στραβά μάτια. Τώρα όμως που και εκείνοι κυνηγούν τους γονείς για να πάρουν τα λιγοστά δίδακτρα…

Δεν στέκει, λοιπόν, με τίποτα το επιχείρημα «ας με πλήρωναν καλύτερα», διότι, εκτός των άλλων, στρέφεται και κατά των συναδέλφων που δεν μπορούν, λόγω ειδικότητος, ή δεν θέλουν να κάνουν ιδιαίτερα. Εκείνοι πώς ζουν με τον μισθό τους;

Σας είπα όμως πως υπάρχει και ένα επιχείρημα που μου φαίνεται σοβαρό. Το άκουσα από φίλο, διορισμένο καθηγητή, που κάνει και κάποιες ώρες μαθήματα εκτός σχολείου: «Στο ιδιαίτερο αισθάνομαι πραγματικός καθηγητής»!

Μου εξήγησε πως στην σχολική τάξη δεν τον προσέχει κανείς. Οι καλοί τα ξέρουν από το φροντιστήριο και οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται. Ενώ στο ιδιαίτερο νιώθει ότι παράγει έργο. Παίρνει ένα παιδί και του μαθαίνει πράγματα, το οδηγεί να γράψει καλά στις εξετάσεις...

Το άλλο πουλάκι:

Δεν είναι απλό το θέμα.

Θέλετε να σας δώσω μια άλλη διάσταση; Προχθές έμαθα ότι έγιναν τοποθετήσεις εκπαιδευτικών σε τουριστικό νησί του Αιγαίου. Τα παιδιά που πήγαν εκεί δεν μπορούν να βρουν σπίτι να μείνουν!

Τους νοίκιασαν κάτι επιπλωμένα δωμάτια μέχρι… τον Απρίλιο! Μετά, θα τα πληρώνουν σαν παραθεριστές, με την ημέρα! Ε, αν τους τη δώσει κι αυτούς και πλακωθούν στα ιδιαίτερα, θα έχουν άδικο; Σαν χρήμα μας βλέπετε εσείς; Έτσι θα σας δούμε κι εμείς.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα με τα ιδιαίτερα μαθήματα (από διορισμένους πάντα καθηγητές) είναι πως έχουν μια διάσταση αντισυναδελφική. Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Πόσες ώρες εργάζονται οι καθηγητές στα Σχολεία;

Καμιά εικοσαριά. Την εβδομάδα, έτσι; Όταν μάλιστα γίνεται συζήτηση για αύξηση του διδακτικού τους ωραρίου, το ισχυρότερο επιχείρημά τους είναι πως δεν μπορεί κάποιος να διδάσκει περισσότερες ώρες επειδή…

Επειδή είναι πολύ κουραστικό και εξαντλείται, και επειδή η διδασκαλία χρειάζεται πολλή και καλή προετοιμασία, προκειμένου να είναι αποδοτική. Πώς γίνεται, λοιπόν, και κάποιοι κάνουν πολλαπλάσιες ώρες ιδιαίτερα;

Είτε πρόκειται για… σούπερ ήρωες, ή δεν κουράζονται και δεν προετοιμάζονται για το Σχολείο, ή απλώς, το επιχείρημα που επικαλείται η ΟΛΜΕ δεν ισχύει. Όποιο και να διαλέξουμε από τα τρία (μπορεί να ισχύουν και όλα ταυτοχρόνως) καταλήγουμε στο να προσβάλλεται ο κλάδος.

Αντισυναδελφικό όμως είναι και το ότι οι διορισμένοι καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα «τρώνε το ψωμί» των αδιόριστων συναδέλφων τους, που μπορεί να είναι και τα ίδια τους τα παιδιά. Από κάτι μαθήματα περιμένουν κι εκείνα να ζήσουν!

Ξέρω τι θα μου πείτε. Πριν και πάνω από όλα, είναι οι νόμοι της αγοράς. Και οι καθηγητές που… έχουν ζήτηση είναι υποχρεωμένοι να ανταποκριθούν στις επιταγές της. Έλα όμως που οι νόμοι αυτοί κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με… τον νόμο!

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Το θέμα δεν είναι οικονομικό.

Το είπαμε και χθες, το ξαναλέμε και σήμερα. Και ελάτε λίγο στη θέση των υποψηφίων (ή των γονιών τους) που μαθαίνουν ότι τώρα, στη μέση της χρονιάς, ο καθηγητής που τους κάνει ιδιαίτερο πρέπει να τους αφήσει.

Διότι, λέει, κινδυνεύει να βρεθεί άσχημα μπλεγμένος. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Ποια πρέπει να είναι η στάση του καθηγητή που… δέχτηκε κίτρινη κάρτα και ποια θα είναι η μοίρα των μαθητών του;

Κατά τη γνώμη μου έπρεπε να γίνει μια «συμφωνία κυρίων». Τη στιγμή που ο καθηγητής δεχόταν την προειδοποίηση έπρεπε να δηλώσει ευθαρσώς ότι θα σταματήσει αμέσως όλα τα μαθήματα, εκτός από εκείνα σε τελειόφοιτους. 

Τα οποία θα τα σταματήσει αμέσως μετά τις εξετάσεις του Ιουνίου και, εννοείται, δεν θα αρχίσει άλλα. Αυτό πιστεύω πως θα γινόταν σεβαστό από όλους, ακόμη, ή κυρίως, και από τους καταγγέλλοντες.

Επειδή όμως δεν βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο, εκείνο το οποίο θα συμβεί είναι όπως πάντα να συνεχιστεί το κρυφτούλι. Και, μην ξεχνάτε, σε περιπτώσεις απαγορεύσεων, το μόνο που κάνει συνήθως η μεγαλύτερη αυστηρότητα είναι να… αυξάνει τις τιμές.

Α, ναι. Και να την πληρώνουν κάτι κακομοίρηδες που δεν έχουν άκρες!

 Φανερό κρυφό σχολειό!