171212 ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΝ-1

Το ένα πουλάκι:

Δεν είναι οικονομικό το θέμα!

Θα μου πείτε πολύ αντιμαρξιστική αυτή η άποψη, αλλά θα σας πω κι εγώ πως το ξέρω και πως επίτηδες το έθεσα έτσι, γιατί πράγματι το θέμα δεν είναι ΜΟΝΟ οικονομικό. Έχει, όπως θα δείτε πολλές διαστάσεις.

Ξεκινάει από την επιθυμία του έλληνα γονιού να κάνει για το παιδί του το καλύτερο. Γιατί όμως λέω του έλληνα και όχι του κάθε γονιού γενικότερα; Υπάρχουν και γονείς που δεν θέλουν για το παιδί τους το καλύτερο;

Όχι, βέβαια! Απλώς, σε άλλες χώρες, οι γονείς έχουν διαφορετική άποψη για το τι είναι καλύτερο για τα παιδιά τους και πώς να τους το προσφέρουν. Εμείς εδώ έχουμε τη δική μας οπτική για το θέμα· λίγο πολύ γνωστή.

Καλύτερο για τα παιδιά μας είναι… ό,τι πιστεύουμε εμείς πως τους ταιριάζει, πως τα ενδιαφέρει και πως μπορούν να κάνουν στη ζωή τους. Εκείνα δεν ξέρουν, δεν έχουν τη δική μας σοφία, ούτε την πείρα ζωής που έχουμε εμείς.

Αυτό το καλύτερο, έτσι όπως το έχουμε στο δικό μας κεφάλι, προσπαθούμε να τους το προσφέρουμε με κάθε τρόπο. Είναι αλήθεια ότι ο έλληνας γονιός είναι διατεθειμένος να κάνει κάθε είδους θυσίες για να δει το παιδί του όπως επιθυμεί.

Είπαμε, αυτός, όχι το παιδί του. Κι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που αγωνίζεται να του προσφέρει είναι οι καλές σπουδές. Με την έννοια ότι καλές σπουδές είναι εκείνες που μπορούν να το εξασφαλίσουν επαγγελματικά.

Επειδή όμως οι σπουδές αυτές και οι αντίστοιχες σχολές είναι πλέον ελάχιστες, υπάρχει τεράστια ζήτηση και μηδαμινή προσφορά. Γι’ αυτό ο καλός γονιός φροντίζει να πλασάρει το βλαστάρι του σε μια καλή «σειρά», ώστε να εκκινήσει με σχετικό πλεονέκτημα.

Πώς γίνεται αυτό; Μα, με τα φροντιστήρια και, για όσους έχουν τη δυνατότητα, με τα ιδιαίτερα μαθήματα. Όλοι το ξέρουν πως η πρόσβαση σε μια καλή σχολή περνάει από αυτόν τον δρόμο. Οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Ο οποίος είναι πολύ παλιός. Θυμάμαι που διάβαζα για κάποιον εκπαιδευτικό Φατσέα, ο οποίος, στις προτάσεις του προς τον υπουργό Παιδείας, τον 19^ο αιώνα παρακαλώ, μιλούσε, μεταξύ άλλων, για το πρόβλημα των «προγυμναστών» καθηγητών.

Το άλλο πουλάκι:

Να έρθουμε πιο κοντά;

Όταν το 1981 ανέλαβε την εξουσία το κόμμα της «Αλλαγής», μία από τις πρώτες εξαγγελίες του τότε υπουργού Παιδείας Κακλαμάνη ήταν η πάταξη της παραπαιδείας. Θυμάμαι ακόμη την αντίδραση ενός φίλου καθηγητή:

«Μην ανησυχείς καθόλου», μου είπε, ενώ δεν ανησυχούσα ούτε μια σταλιά. «Ένας φίλος μου μαθηματικός στη Αθήνα, συνδικαλιστής από τους πρώτους, κάνει ιδιαίτερα στο παιδί τού ίδιου του υπουργού».

Λέτε να ήταν αυτός ο λόγος που η πάταξη της παραπαιδείας έχει μείνει από τότε ευσεβής πόθος και όνειρο απατηλό; Ποιος να ξέρει; Η ουσία είναι ότι και τώρα που μιλάμε, τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα δίνουν και παίρνουν.

Ίσως όχι ακριβώς τώρα που μιλάμε, ίσως όχι τα ιδιαίτερα μαθήματα, όχι τουλάχιστον στον βαθμό που γινόταν πριν από λίγες μέρες. Γιατί; Διότι είχαμε μια αιφνίδια εξέλιξη στο θέμα και αυτό ακριβώς θέλουμε να σχολιάσουμε.

Τι είδους εξέλιξη; Μάθαμε ότι κάποιοι (μεγάλος είναι ο αριθμός, αλλά δεν τον γνωρίζουμε ακριβώς) από τους καθηγητές που έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα «κλήθηκαν αρμοδίως» και τους έγιναν αυστηρές συστάσεις να τα σταματήσουν.

Οι πληροφορίες μας λένε ότι η πρόκληση ήταν ονομαστική και η αρμόδια υπηρεσία (μιλάμε για υπηρεσία που έχει σχέση με τα οικονομικά όχι με την εκπαίδευση) είχε στη διάθεσή της λεπτομερέστατα στοιχεία για τη «δράση» των καθηγητών αυτών.

Αριθμό αλλά και ονόματα μαθητών, ακριβείς ώρες και τόπους διεξαγωγής μαθημάτων, όλα, τέλος πάντων, τα σχετικά. Πράγμα που φανερώνει ότι «η δουλειά πήγε καρφωτή» και πολύ καλά προετοιμασμένη.

Μη ρωτάτε από ποιους· στην εγκληματολογία λένε «ακολούθησε το χρήμα». Ποιοι έχουν συμφέρον να σταματήσουν τα ιδιαίτερα μαθήματα από καθηγητές του δημοσίου; Διότι περί αυτού πρόκειται.

Μιλάμε για καθηγητές που είναι διορισμένοι σε Σχολεία και που -πώς να το πω τώρα;- συμπληρώνουν το εισόδημά τους με ιδιαίτερα μαθήματα, καμιά φορά και σε μαθητές του Σχολείου τους, ακόμη και σε δικούς τους μαθητές.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Το θέμα δεν είναι οικονομικό.

Μπορεί οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, οι οποίοι προφανώς και έκαναν την καταγγελία -μετά όμως από πολλές προειδοποιήσεις- να το βλέπουν έτσι, μόνον οικονομικό, όμως έχει πολλές διαστάσεις. 

Τη μία τη συζητήσαμε ήδη. Πρόκειται για την αγωνία των γονιών να προσφέρουν στα παιδιά τους το καλύτερο. Όπως το νομίζουν αυτοί. Και φαίνεται πως, με όρους καθαρά αγοράς, το καλύτερο είναι τα ιδιαίτερα μαθήματα.

Και μάλιστα από γνωστούς καθηγητές -μικρή πόλη είμαστε- που, χρόνια τώρα, έχουν αποκτήσει μια μεγάλη εμπειρία στο θέμα και θεωρείται ότι κάνουν πολύ καλά τη συγκεκριμένη δουλειά· προετοιμάζουν μαθητές για τις πανελλήνιες εξετάσεις.

Ακόμη και αν τους κατηγορούν πως αναλαμβάνουν μόνο «αστέρια», το γεγονός της μεγάλης τους πείρας και της… τεχνογνωσίας στο «κοουτσάρισμα» των υποψηφίων δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.

Είναι όμως ηθικό -γιατί νόμιμο δεν είναι με τίποτε- ένας διορισμένος καθηγητής να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα; Τι λένε οι ίδιοι οι καθηγητές; Τι λένε οι γονείς των υποψηφίων;

Μην απαντάτε. Διότι το θέμα, το είπαμε, δεν είναι απλό, γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε αύριο με περισσότερα.

 Κρυφό σχολειό!