160405 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Ποιοι «έφαγαν» το Φαμπρ;

Σας παρουσιάσαμε χθες την άποψη του υπουργού κ. Μπαλτά και θα αναφερθούμε και στη συνέχεια σ’ αυτόν και τις ευθύνες του… συνολικά.

Τώρα θα δούμε πώς αντιμετώπισαν το θέμα κάποιοι άλλοι.

Ο τύπος, σε γενικές γραμμές, αντέδρασε έντονα στην ανακοίνωση του προγράμματος, για δύο κυρίως λόγους. Ο ένας ήταν η «δήθεν» μετονομασία τού Φεστιβάλ σε διεθνές. Υποστήριξαν όλοι ότι αυτό –ο διεθνής χαρακτήρας, δηλαδή- υπάρχει ήδη.

Το δεύτερο ήταν η απουσία κάθε ελληνικής παραγωγής από το Φεστιβάλ το φετινό καλοκαίρι και η ένταξη τέτοιων παραγωγών σταδιακά, τα επόμενα χρόνια, σε μικρό όμως ποσοστό.

Παρόμοια στάση κράτησαν και τα κόμματα. Ποια κόμματα όμως;

Θα το καταλάβουμε καλύτερα, αν επιχειρήσουμε έναν συνδυασμό αυτών που είπαμε πριν. Των δημοσιευμάτων με τις κομματικές ανακοινώσεις. Θα σταθούμε σε μια χαρακτηριστική και άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση, αυτή της εφημερίδας ΑΥΓΗ.

Η (πάλαι ποτέ) καλή εφημερίδα κάνει ένα ομολογουμένως εύστοχο λογοπαίγνιο με το όνομα του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και γράφει στο πρωτοσέλιδό της: «Φάμπρικα χυδαιότητας». Ενδιαφέρον όμως έχει ο υπέρτιτλος που μας δείχνει από ποιους προέρχεται αυτή η… φάμπρικα.

«Από την αντιπολίτευση, στο όνομα του πολιτισμού». Το ενδιαφέρον όμως είναι στον πραγματικό στόχο τον οποίο μας αποκαλύπτει η εφημερίδα (και μόνον αυτή). Επειδή η αντιπολίτευση δεν βρίσκει «πρόσφορο το έδαφος της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση επί των μεγάλων θεμάτων που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία».

Δηλαδή, τα άλλα κόμματα, συγκεκριμένα το Ποτάμι, το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία (η σειρά δεν είναι αξιολογική, είναι τυχαία) επειδή δεν μπορούν να χτυπήσουν την κυβέρνηση σε… «ζητήματα διαπραγμάτευσης, προσφυγικό, δικαιοσύνη κ.ά.», επιδόθηκαν «σε χυδαία σπέκουλα επί του θέματος που έχει δημιουργηθεί γύρω από τη φυσιογνωμία του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου».

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Το γεγονός ότι εκεί, στην ΑΥΓΗ, θεωρούν την κυβέρνηση… αχτύπητη στα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία; Ή στο γεγονός ότι αποκρύπτουν πως η «σπέκουλα» (σημ. για όσους δεν γνωρίζουν ή λησμόνησαν την διάλεκτο των αμφιθεάτρων, η λέξη σημαίνει κερδοσκοπία, αλλά υπονοεί την προσπάθεια εκμετάλλευσης μιας κατάστασης προκειμένου να επιτευχθούν κομματικά ή παραταξιακά κέρδη) δεν προήλθε μόνον από αυτά τα κόμματα;

Το άλλο πουλάκι:

Αδιάβαστη η ΑΥΓΗ;

Είναι δυνατόν μια κομματική εφημερίδα να παρακολουθεί τις ανακοινώσεις των αντιπάλων κομμάτων, αλλά να αγνοεί (;) την ανακοίνωση επί του ίδιου θέματος που εξέδωσε το δικό της κόμμα;

Διότι, όπως ακριβώς έπραξαν Νέα Δημοκρατία, ΠαΣοΚ και Ποτάμι (άλλαξε η σειρά για να μη λέτε), έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένα το τμήμα πολιτισμού του, εξέδωσε ανακοίνωση και μάλιστα στο ίδιο μήκος κύματος με εκείνες των υπολοίπων κομμάτων:

«Δεν αμφισβητούμε την αξία και το διεθνές κύρος του Γιαν Φαμπρ, οφείλει ωστόσο, κάποια στιγμή, το Υπουργείο Πολιτισμού να εστιάσει όχι στα πρόσωπα αλλά στους θεσμούς, και να παρουσιάσει μια συγκροτημένη πρόταση πολιτιστικής πολιτικής με σαφείς στόχους, μια πρόταση που θα εμπνέεται από το αριστερό όραμα και το υπάρχον πρόγραμμα για τον πολιτισμό και δεν θα δίνει λευκή επιταγή σε εγχώριους ή εισαγόμενους σταρ».

Αν αφήσουμε τα ωραία περί αριστερού οράματος και υπάρχοντος προγράμματος, βλέπουμε μια συμφωνία με όλους τους υπόλοιπους που αντέδρασαν. Το ίδιο ισχύει και για τον… αφελληνισμό του Φεστιβάλ:

«Η άγνοια του ελληνικού καλλιτεχνικού πεδίου από τον νέο διευθυντή (ή επιμελητή, όπως προτιμά να αυτοπροσδιορίζεται) είναι αναμενόμενη και συγγνωστή. Ωστόσο αυτή δεν μπορεί να μετατρέπεται σε απαξίωση του εγχώριου δυναμικού και αποκλεισμού του από έναν σημαντικό δημόσιο θεσμό».

Ευθύνες επιρρίπτει η ανακοίνωση, εμμέσως πλην σαφώς, και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου η οποία, εκτός των άλλων,  δεν φρόντισε να ενημερώσει τον άνθρωπο που επέλεξε:

«Το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η περιγραφή του θεωρητικού πλαισίου, έτσι όπως εκφράστηκε από τη συνέντευξη Τύπου, υπήρξε μερική, πρόχειρη και οπωσδήποτε ανισοβαρής τόσο ως προς το πληροφοριακό μέρος, όσο και ως προς την κατηγοριοποίηση των στόχων. […] Ο κύριος Φαμπρ οφείλει να καλύψει το κενό της ελλιπούς ενημέρωσής του και να συνεργαστεί τόσο με τους καταξιωμένους όσο και με τους νεότερους Έλληνες δημιουργούς».

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εκεί θέλουμε να καταλήξουμε.

Ο κύριος Μπαλτάς, ως υπουργός είτε Παιδείας είτε Πολιτισμού, πήρε αποφάσεις και έκανε επιλογές που αποδείχτηκαν όχι απλώς ατυχέστατες, αλλά δραματικά επιβλαβείς. Δεν ξέρω πώς είναι ως επιστήμονας, ακούγεται ότι είναι πολύ άξιος, αλλά στον πολιτικό στίβο απέτυχε παταγωδώς.

Σας θυμίζω ότι πριν από λίγες μέρες το Γ΄ τμήμα  του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι τίθενται σοβαρότατα προβλήματα συνταγματικότητας και νομιμότητας στον τρόπο με τον οποίο έγιναν οι επιλογές των στελεχών στην Εκπαίδευση και, λόγω της κρισιμότητας, παραπέμπει το θέμα στην Ολομέλεια.

Κινδυνεύει δηλαδή να τιναχτεί στον αέρα όλο το σύστημα, αφού προηγουμένως η ανήκουστη εκείνη απόφαση έχει αναστατώσει τα σχολεία της χώρας, χωρίζοντας τους εκπαιδευτικούς σε κλίκες, παρέες και ομαδούλες μικροσυμφερόντων και προσωπικών προτιμήσεων.

Τώρα βλέπουμε να κινδυνεύει να ματαιωθεί και η σημαντικότερη πολιτιστική διοργάνωση της χώρας, που αποτελεί και τη βιτρίνα της στους επισκέπτες του καλοκαιριού. Αφήνω τις ατυχέστατες δηλώσεις του που έχουν αναστατώσει, κατά καιρούς, τη χώρα.

Τι άλλο περιμένει ο κύριος Μπαλτάς για να καταλάβει ότι «δεν το έχει» και να πάψει να ασχολείται με την εφαρμοσμένη πολιτική; Δεν είναι όλοι για όλα.

Είδατε που, κατά βάθος, συμφωνούμε!