160419 ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΝ-2

Το ένα πουλάκι:

Ο «πολίτης Κυριάκος Δοματζόγλου».

Σας διαβάσαμε χθες το πρώτο μέρος από την ομιλία του εκπροσώπου της Οικολογικής Κίνησης, που εκφωνήθηκε τον Μάιο του 2008 στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν του. Σήμερα συνεχίζουμε την ανάγνωση:

«Τρίτο χαρακτηριστικό τού ενεργού πολίτη, έτσι όπως τον ενσαρκώνει ο Κυριάκος, είναι η δυνατότητά του, η ευχέρειά του θα έλεγα, να λειτουργεί τόσο συλλογικά όσο και ατομικά. Ενώ σε όλη του τη ζωή δραστηριοποιείται μέσα από συλλογικούς φορείς, ποτέ δεν διστάζει να τραβήξει ένα μοναχικό δρόμο, ακόμη και για να υλοποιήσει κάτι με το οποίο η πλειοψηφία διαφωνεί, ο ίδιος όμως θεωρεί πολύ σημαντική την υλοποίησή του. Ένας φίλος εδώ θα μιλούσε όχι απλώς για το δικαίωμα, αλλά για την υποχρέωση της μειοψηφίας να εκφράζεται και, αν μπορεί, να υλοποιεί τις προτάσεις της.

Δύο επισημάνσεις. Η πρώτη: Ο Κυριάκος ποτέ δεν θέλησε να ιδιοποιηθεί, να κρατήσει για τον εαυτό του, να παρουσιάσει ως δικό του έργο τα όποια θετικά αποτελέσματα είχε αυτή η προσωπική του δράση. Πάντοτε τα καλά ανήκουν στο σύνολο και γνωρίζουν ιδιαιτέρως τα μέλη τής Οικολογικής Κίνησης για ποιο ακριβώς πράγμα μιλάω. Η δεύτερη επισήμανση και παρακαλώ να την ακούσετε προσεκτικά: Όταν μιλάμε για μοναχική πορεία αναφερόμενοι στον Κυριάκο, εννοούμε πάντοτε τη διαδρομή δύο ανθρώπων, τη δική του και της κυρίας Νίκης, η οποία τον στηρίζει εμπράκτως σε κάθε του επιλογή, αν και δεν μου βγάζετε από το μυαλό πως, πολλές από αυτές τις επιλογές, ανήκουν αποκλειστικά στην ίδια.

Ένα τέταρτο χαρακτηριστικό του ενεργού πολίτη που είναι ιδιαίτερα εμφανές στην πολιτική δράση του Κυριάκου είναι το ότι αυτός στέκεται πάντοτε ιδιαίτερα αυστηρός με την εξουσία, συγχρόνως όμως με μεγάλη κατανόηση απέναντι στους πολίτες και στις αδυναμίες που αυτοί έχουν ως άνθρωποι. Εφαρμόζοντας μάλιστα τις αρχές του συναμφότερου και της διάκρισης, ξεχωρίζει πάντοτε τον πολιτικό, τον οποίο συγκαταλέγει κι αυτόν στους πολίτες, από τον άνθρωπο που κατέχει μια θέση εξουσίας και επομένως οφείλουμε να του ασκούμε σκληρότατη κριτική. Υπάρχει μάλιστα μια ιεράρχηση και σ’ αυτό κι έτσι, όσο πιο ψηλά βρίσκεται κάποιος ή όσο πιο υπεύθυνη θέση κατέχει στη διαχείριση ενός προβλήματος, τόσο πιο έντονη πρέπει να είναι η κριτική των πολιτών απέναντί του και η αντιπαράθεση τους μαζί του.

Μιλώ πάντα για τα χαρακτηριστικά του ενεργού πολίτη, έτσι όπως τα βλέπουμε μέσα από τη δράση του Κυριάκου Δοματζόγλου και θέλω να σταθώ ιδιαιτέρως στην πραγμάτωση, μέσα από αυτή τη δράση, ενός από τα παλαιότερα και πλέον γνωστά συνθήματα του οικολογικού κινήματος που λέει “σκέψου συνολικά, δράσε τοπικά”. Θα μου πείτε ασφαλώς και η πράξη, η υλοποίηση δηλαδή συνθημάτων που για άλλους μένουν λόγια είναι το γνώρισμα κάθε ενεργού πολίτη. Άλλο να λέω είμαι υπέρ της Ειρήνης και άλλο να το κάνω πράξη σε κάθε περίπτωση και με κάθε κόστος. Άλλο να διακηρύττω την αγάπη μου για το περιβάλλον κι άλλο να αψηφώ απειλές για τη ζωή μου την ίδια ή την οικογένειά μου στην προσπάθειά μου να το υπερασπιστώ.

Έλεγα όμως για το “σκέψου συνολικά, δράσε τοπικά”. Για τον πολίτη-Κυριάκο είναι το ίδιο σημαντικά θέματα τα πυρηνικά εργοστάσια στο Κοζλοντούι, ο πόλεμος στο Ιράκ, τα λατομεία στο Φαλακρό και τα κατειλημμένα πεζοδρόμια στη γειτονιά του. Είναι εξίσου σημαντικά με την έννοια ότι θα πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για το καθένα από αυτά. Για ‘κείνα που θεωρούνται μακρινά μπορούμε να στείλουμε μια επιστολή στον πρόεδρο των ΗΠΑ ή στον επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ακόμη και στον πρωθυπουργό της χώρας – η σειρά δεν είναι αξιολογική, είναι κι αυτό κάτι που επίσης μας το έμαθε ο Κυριάκος. Για όσα όμως είναι δίπλα μας οφείλουμε να κάνουμε πολύ περισσότερα και κυρίως, στο βαθμό που περνάει από το χέρι μας, οφείλουμε να έχουμε αποτελέσματα.

Αυτά, τα αποτελέσματα, είναι που δίνουν νόημα στο σύνθημα για το οποίο μιλάμε. Η τοπική δράση και τα θετικά αποτελέσματα δεν ευνοούν μόνο τον μικρόκοσμο στον οποίο έτυχε να ζούμε, αλλά έχουν νόημα για τη βελτίωση της ζωής σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτό ίσως να φαίνεται σε κάποιους μακρινό, ή φιλόδοξο ή ακόμη και χωρίς νόημα, όμως για τον ενεργό πολίτη στον οποίο αναφερόμαστε, δηλαδή για τον Κυριάκο για τον οποίο μιλάμε, είναι κάτι όχι μόνο σημαντικό αλλά κυρίως εφικτό. Ένα ακόμη χαμογελαστό παιδί, ένα ακόμη άγριο ζώο ζωντανό, ένα ποτάμι χωρίς μόλυνση ή ένας δρόμος, έστω ένας, χωρίς αυτοκίνητα είναι το λιθαράκι που οφείλουμε να αφήσουμε όλοι στο πέρασμά μας, όχι για υστεροφημία, αλλά για να το βρουν εκείνοι που έρχονται μετά από μας.

Φίλες και φίλοι,

Είπα στην αρχή ότι μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσω για τον Κυριάκο Δοματζόγλου, θέλω όμως να τονίσω ότι με ιδιαίτερη χαρά μοιράζομαι σήμερα μαζί σας αυτές τις λίγες σκέψεις, αφού είναι άλλο πράγμα το να σκέφτεσαι μόνος ή να συζητάς με φίλους κάποιες ιδέες σου κι άλλο να τις εκφράζεις δημοσίως –να ακόμη ένα πράγμα που μας έμαθε ο Κυριάκος-  και μάλιστα παρουσία αυτού στον οποίο αναφέρεσαι.

Προτίμησα να πω πράγματα που ίσως δεν ενδείκνυνται για μια τέτοια γιορτή όπως είναι η σημερινή, θεώρησα όμως ότι τα υπόλοιπα, στα οποία ίσως έπρεπε να αναφερθώ, είναι γνωστά σε όλους. Όποιος έχει υπογράψει εναντίον των λιγνιτών –και ποιος δεν έχει;-, όποιος έχει γίνει συνδρομητής στην “Καλημέρα, κυρα-Γη” -και ποιος δεν έγινε;-, όποιος έχει αγοράσει το ημερολόγιο της Οικολογικής Κίνησης –και ποιος δεν το αγόρασε;-, όποιος πήρε μέρος στην εκδρομή στα Στενά του Νέστου -και ποιος δεν πήρε;-, όποιος απέκτησε τις πολύτιμες εκδόσεις που πραγματοποίησε η Οικολογική Κίνηση –όποιος δεν τις απέκτησε να απευθυνθεί αμέσως στη γραμματεία-, όλοι αυτοί λοιπόν και πολλοί ακόμη γνωρίζουν τον Κυριάκο και απ’ την καλή και απ’ την ανάποδη και δεν περίμεναν τη σημερινή μέρα, ούτε, φυσικά, εμένα, για να ακούσουν για τη ζωή και το έργο του. Εξάλλου, οι απολογισμοί ταιριάζουν είτε σε εκλιπόντες, είτε σε απόστρατους και ο Κυριάκος Δοματζόγλου, ευτυχώς για όλους μας, ευτυχώς για τον τόπο είναι ακόμη στην πρώτη γραμμή.

Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό και του ευχόμαστε να είναι για πολλά χρόνια ακόμη γερός να συνεχίζει».

Το άλλο πουλάκι:

Σήμερα ο Κυριάκος Δοματζόγλου δεν είναι πια ανάμεσά μας. Να είστε βέβαιοι όμως ότι ο σπόρος που έσπειρε έχει απλώσει βαθιές ρίζες -κοιτάξτε την σημαντικότατη παρουσία της Οικολογικής Κίνησης, στην μετά τη δική του ενεργό δράση εποχή- και πως το έργο του θα βρει, για πολλά χρόνια ακόμη, άξιους συνεχιστές.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Αντί επικηδείου…