180606 ΠΡΟ-ΕΚΛΟΓΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πότε θα γίνουν εκλογές;

Το θέμα αυτό έχει απασχολήσει αρκετά την επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα, χωρίς να μπορούν να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις, παρά μόνο με την παλιά καλή λογική τού μαντέματος.

Τα δεδομένα είναι πολλά και ξεκινούν από τις δημοσκοπήσεις για να φτάσουν στο γεγονός τής μείωσης των συντάξεων που θα ισχύσει από το επόμενο έτος, τελευταίο της θητείας της παρούσας κυβέρνησης, αν δεν έχουμε εκπλήξεις.

Βεβαίως, έτσι όπως είμαστε μαθημένοι, έκπληξη είναι το να ολοκληρώσει μια κυβέρνηση τη θητεία της, και μάλιστα μια «μνημονιακή» κυβέρνηση, δηλαδή κάποια που έχει υπογράψει μνημόνια, με γέλιο ή με δάκρυ.

Υπ’ αυτή την έννοια, η παρούσα κυβέρνηση έχει κάνει ήδη ένα μεγάλο ρεκόρ, το οποίο ελπίζουμε να μην χρειαστεί να καταρριφθεί κάποτε. Ελάτε όμως να δούμε και μαζί λίγο το θέμα τού χρόνου των εκλογών.

Θα ξεκινήσουμε από ένα δεδομένο που ισχύει από τότε που θυμόμαστε εμείς τις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτές πραγματοποιούνται όχι όποτε είναι συμφέρον για τη χώρα, αλλά όποτε κρίνει ότι τη συμφέρει η εκάστοτε κυβέρνηση.

Αυτό είναι μια γενική αρχή που έχει την ίδια βαρύτητα με τη ιστορική φράση-επιχείρημα «και οι άλλοι τα ίδια κάνανε». Όποιος πάει να υπολογίσει τον εκλογικό χρόνο δεν μπορεί παρά να τη λάβει σοβαρά υπόψη.

Ένα δεύτερο δεδομένο, που δεν ισχύει όμως σε κάθε περίπτωση, είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση θα χάσει τις εκλογές όπως και να έχει. Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, πώς εκτιμά την επόμενη μέρα για την ίδια.

Αν δούμε τα πράγματα ωμά, και να είστε βέβαιοι ότι πολλοί στην κυβέρνηση τα βλέπουν έτσι, το δεδομένο αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η τετραετία θα εξαντληθεί. Γιατί; Μα για το μεγαλύτερο δυνατόν όφελος!

Οι περισσότεροι κυβερνητικοί βουλευτές και πολλοί υπουργοί, από την επομένη των εκλογών, δεν πρόκειται να ξαναδούν βουλευτική αποζημίωση ή υπουργική καρέκλα στον αιώνα τον άπαντα.

Το άλλο πουλάκι:

Γιατί να βιαστούν;

Βλέπουν ότι τους ήρθε ένα καλό φύλλο, από εκεί που δεν το περίμεναν, και με αυτό θα παίξουν μέχρι το τέλος της παρτίδας. Δεν πρόκειται να σηκωθούν από το τραπέζι, εκτός αν τους σηκώσουν με το ζόρι.

Όσο παραμείνουν στις θέσεις, τους κέρδος είναι. Ξέρετε τι σημαίνει με τα σημερινά δεδομένα της κρίσης και της ανεργίας βουλευτική αποζημίωση για ένα επιπλέον έτος; Για μεταφράστε το σε… επίδομα ανεργίας!

Αν, λοιπόν, επικρατούσε μόνον η λογική και η επιθυμία των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, τότε η απάντηση για την ημερομηνία των εκλογών θα ήταν «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια».

Υπάρχουν όμως και κάποια ηγετικά στελέχη, υπάρχει και ο Αλέξης Τσίπρας που σκέφτονται τη θέση του κόμματος, και τη δική τους μέσα σ’ αυτό, ανάλογα με… το μέγεθος της ήττας που αναμένουν.

Γι’ αυτούς δεν έχει και τόση σημασία η «αποζημίωση», αφού θα βρίσκονται στη βουλή και μετά τις εκλογές. Το ερώτημα είναι όμως με ποιους όρους θα φύγουν από τη σκηνή και πώς μπορούν να επανέλθουν.

Αν μπορούν. Και αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, κυριότερος των οποίων είναι το μέγεθος της εκλογικής ήττας που θα υποστούν. Αυτό, ναι, έχει να κάνει με την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών.

Η ψυχρή, ποδοσφαιρική, λογική λέει πως, όταν χάνεις δεν θέλεις να λήξει το ματς. Ελπίζεις πάντοτε ότι κάτι μπορεί να γίνει και να το γυρίσεις. Ακόμη κι όταν χάνεις με βαρύ σκορ, λες πως ίσως μειώσεις το μέγεθος της ήττας.

Ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο στην επόμενη αναμέτρηση ή στον επαναληπτικό αγώνα. Τι γίνεται όμως όταν, «όσο κυλάνε τα λεπτά και περνά η ώρα», η ομάδα σου δείχνει περισσότερο κουρασμένη;

Τι γίνεται όταν ξέρεις πως εσύ έχεις εξαντλήσει όλα τα χαρτιά σου, ενώ ο αντίπαλος μπορεί ακόμη να κάνει αλλαγές με ξεκούραστους παίκτες και να πετύχει κι άλλα τέρματα, μεγαλώνοντας τη διαφορά στο σκορ;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Καταλάβατε πού το πάμε.

Μια εκλογική ήττα θα σημάνει πολλές αλλαγές για τα κόμματα που κυβερνούν. Μια συντριβή μπορεί να σημάνει και το οριστικό τέλος από τον πολιτικό χάρτη, ή την επιστροφή στα γνωστά ποσοστά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Ποιος μπορεί να επωμιστεί τέτοιο κόστος; Και πώς μπορεί να ελαχιστοποιηθεί αυτός ο κίνδυνος; Με την επίτευξη της περιβόητης «καθαρής εξόδου από τα μνημόνια»; Αυτή έχει περισσότερη αξία ως εξαγγελία.

Με το (προεκλογικό) χρήμα που πιθανόν θα μοιραστεί και τους (ρουσφετολογικούς) διορισμούς που μπορεί να γίνουν, αν χαλαρώσει η επίβλεψη των δανειστών; Πόσο μεγάλη θα είναι όμως αυτή η χαλάρωση;

Και τι είδους ενέργειες τού τύπου «και οι άλλοι τα ίδια κάνανε» θα επιτρέψει να γίνουν; Το σημαντικότερο όμως είναι αν όλα αυτά θα μπορέσουν να ισοσταθμίσουν τη δυσαρέσκεια από τις μειώσεις των συντάξεων.

Αφήστε που πάντοτε καιροφυλακτεί και μια στραβή, είτε με τους φίλους μας τους Τούρκους, είτε στο λεγόμενο «μακεδονικό», είτε με το πρόβλημα της εισόδου προσφύγων στη χώρα, είτε με την έξαρση της βίας, είτε…

Δεν μπορεί, τόσοι άξιοι υπουργοί, όλο και κάποιος θα την κάνει την κουτσουκέλα˙ η παράταση της θητείας τους, στατιστικά, δείχνει μεγάλες τέτοιες πιθανότητες. Επομένως είναι μεγάλο ρίσκο η εξάντληση της τετραετίας.

Συμπέρασμα; Ένα και μοναδικό: ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!

 Πάμε να χάσουμε!