181206 ΑΠΛΗΡΩΤΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πρόσεχε!

Υπάρχει μια σοφή συμβουλή που λέει πρόσεχε καλά τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί. Είναι σοφή επειδή συμπυκνώνει μέσα της ένα μεγάλο μέρος από την καθημερινή σοφία της ζωής μας.

Βασίζεται σε μια αρχή: Είναι αλλιώς τα πράγματα όταν τα βλέπεις από έξω, και αλλάζουν πολύ όταν τα γνωρίσεις από μέσα, όταν τα ζήσεις από κοντά. Τότε μπορεί να αλλάξεις γνώμη γι’ αυτά, αλλά ίσως είναι αργά.

Τα παραδείγματα πολλά. Από το να σταθείς τυχερός και να σου πέσουν ξαφνικά πολλά λεφτά, μέχρι να σπουδάσεις εκείνο που ονειρευόσουν, ή να παντρευτείς (να νυμφευθείς) τον άνθρωπο χωρίς τον οποίο σου ήταν αδύνατον να ζήσεις…

Θα έχετε ακούσει για τη μοίρα των ανθρώπων που έτυχαν πραγματικά πολλά λεφτά. Λένε ότι οι περισσότεροι δεν είχαν τη συνέχεια που φαντάζονταν, ούτε εκείνη που θα περιμέναμε εμείς. Η ζωή τους άλλαξε πολύ, όχι όμως προς το καλύτερο.

Σκεφθείτε ακόμη πως οι ευχές και τα όνειρα αλλάζουν, ανάλογα… με την εποχή. Κάποτε θεωρούνταν ανέλπιστη τύχη να πεθάνει κάποιος συγγενείς σου και να σου αφήσει μια μεγάλη ακίνητη περιουσία.

Σήμερα μπορεί αυτό να αποδειχθεί σωστή κατάρα. Έτσι βλέπουμε ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποποιούνται αυτού του είδους τις κληρονομιές, επειδή, όχι μόνο δεν θα τους αποφέρουν κέρδος, αλλά δεν μπορούν να ανταποκριθούν και στις δαπάνες τους.

Είπαμε και για τις σπουδές. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που ενθουσιάζονται από την επιτυχία τους στη σχολή της πρώτης προτίμησής τους, για να διαπιστώσουν, πολύ γρήγορα, ότι δεν ήταν εκείνο που είχαν κατά του.

Όσο για τον γάμο με τον άνθρωπο της ζωής μας… αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στους απίστευτους πλέον αριθμούς των διαζυγίων, και ειδικά εκείνων που γίνονται σε συντομότατο διάστημα μετά τον γάμο.

Από τους οποίους γάμους μένουν τα τεράστια έξοδα για το γλέντι -όχι ένα, πολλά γλέντια- και οι τεράστιες σαν αναγεννησιακοί πίνακες φωτογραφίες σε εξωτικά μέρη, με τους νεόνυμφους σε τρυφερά ενσταντανέ.

Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς και άλλα πολλά παραδείγματα της καθημερινότητας, όπου πράγματι βρίσκει εφαρμογή αυτή η συμβουλή. Την οποία όμως σήμερα θα παραφράσουμε, για το καλό της συζήτησης.

Το άλλο πουλάκι:

Πρόσεξε για τι αγωνίζεσαι!

Διότι μπορεί και να το πετύχεις. Κι αν δεν το πετύχεις με τον αγώνα σου, μπορεί να το φέρει η ζωή, ή η Ιστορία, και να το ακουμπήσουν μπροστά στα πόδια σου και τότε να διαπιστώσεις ότι δεν ήταν όπως το φανταζόσουν.

Θυμόσαστε το «κίνημα δεν πληρώνω»; Ήρθε, φούντωσε και έσβησε ξαφνικά (κατ’ άλλους όχι και τόσο, αφού θεωρούν ότι το σβήσιμο συνδέθηκε με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία) και άφησε πίσω του…

Αλήθεια, τι άφησε πίσω του; Πέρα, εννοείται, από κάτι αφελείς που πιάστηκαν να μην πληρώνουν λίγα μικροποσά και τώρα έχουν μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη και το κράτος, που τους ζητάνε πολλαπλάσια.

Λοιπόν το «κίνημα» αυτό δικαιώθηκε, και σήμερα βρίσκεται σε τέτοια άνθηση που ούτε ο πλέον αισιόδοξος οπαδός του, των αθώων εκείνων ημερών του αντιμνημονιακού αγώνα, μπορούσε να φανταστεί.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, ο συνολικός αριθμός των φυσικών και νομικών προσώπων που έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο, δηλαδή που «δεν πληρώνουν» ανέρχεται σε 4.312.395!

Στα τέλη του Σεπτεμβρίου έτσι; Διότι, σήμερα που μιλάμε, μπορεί να έχει μεγαλώσει και άλλο, αφού, μόνο τον μήνα Σεπτέμβριο, προστέθηκαν στους προϋπάρχοντες καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες νέοι οφειλέτες.

Πολλοί από αυτούς δεν πήγαν να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ αλλά και άλλες ληξιπρόθεσμε οφειλές τους προς το Δημόσιο, μετατρέποντας έτσι το όνειρο του κάθε αγωνιστή του κινήματος «δεν πληρώνω» σε πραγματικό εφιάλτη.

Όχι μόνο για το κακό κράτος, για την εξουσία, για το κεφάλαιο, ή για όποιον άλλο είχε ως στόχο το μαχητικό εκείνο «κίνημα» των λίγων εκατοντάδων αγανακτισμένων πολιτών, αλλά για όλους μας˙ και για τα ίδια τα μέλη του «κινήματος».

Φαίνεται πως ήταν τόσο δίκαιο που… έγινε πράξη. Και τώρα ο ένας στου δύο Έλληνες χρωστάει στο κράτος, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ελληνική οικονομία συνολικά και τον καθένα από μας ατομικά.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ποιοι πληρώνουν;

Είμαστε κοντά δέκα εκατομμύρια, αν εξαιρέσουμε όμως τον μη ενεργό οικονομικά πληθυσμό, τότε το τεράστιο νούμερο των οφειλετών δείχνει ότι στο κράτος χρωστά η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών του.

Άλλοι επειδή πραγματικά αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους, άλλοι επειδή βάζουν άλλου είδους προτεραιότητες και ξοδεύουν τα χρήματά τους διαφορετικά και άλλοι επειδή είναι συστηματικοί μπαταχτσήδες.

Είναι μια μεγάλη συζήτηση το τι σημαίνει «δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου προς το κράτος», το οποίο (εννοείται ότι) επικαλούνται όλοι οι οφειλέτες. Τι συμβαίνει, δηλαδή, όταν ο άλλος δεν αποδίδει τον ΦΠΑ;

Τον οποίο έχει εισπράξει από τους πελάτες του, έτσι; Τι συμβαίνει όταν βλέπεις ανθρώπους να διάγουν έναν πολυτελή βίο, τη στιγμή που ψάχνουν να ενταχθούν σε κάθε ευνοϊκή ρύθμιση που υπάρχει για οφειλέτες;

Κυρίως όμως τι σημαίνει, για όσους είναι συνεπείς, το γεγονός ότι το φαινόμενο -πλέον, και όχι κίνημα- «δεν πληρώνω» γενικεύεται τόσο που τους οδηγεί στη σκέψη μήπως είναι κορόιδα που εξακολουθούν να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους.

Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ζημιά για τον συλλογικό μας βίο.