181221 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Τι να σας ευχηθώ;

Σκεφτόμουν πώς να κλείσω αυτή την τελευταία μας κουβέντα πριν από τα Χριστούγεννα, που, στην ουσία είναι και η τελευταία μας συνάντηση μέσα στο 2018, αφού δεν θα τα ξαναπούμε μέχρι την Πρωτοχρονιά.

Έλεγα, λοιπόν, να ανταλλάξουμε κάποιες ευχές, όμως είναι και αυτή η επικαιρότητα που δεν μας αφήνει σε χλωρό κλαρί. Ειδικά αν έχεις λίγο το μικρόβιο, όπως εμείς, σε παίρνει και σε τραβάει από το μανίκι.

Θεωρούσα, για παράδειγμα, ότι είχαμε εξαντλήσει το θέμα με τη βία, γενικώς, με όλα όσα είπαμε τις τελευταίες μέρες. Και να σου μια βομβιστική επίθεση στον ΣΚΑΪ και την Καθημερινή (που κάποιοι ξεχνούν να την αναφέρουν).

Τι σας έκανε εντύπωση από την όλη ιστορία; Στην διάρκεια θητείας της παρούσας κυβέρνησης, δυο φορές έγιναν επιθέσεις σε ΜΜΕ, η πρώτη ήταν στα γραφεία της Athens Voice. Και τα δύο Μέσα κατατάσσονται στο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο!

Συνήθως οι διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί, ή αντιεξουσιαστές, έχουν ως πρώτο στόχο την… εξουσία, της οποίας κυριότερος εκφραστής είναι η εκάστοτε κυβέρνηση. Πρώτα αυτή και μετά οι άλλες μορφές εξουσίας.

Εδώ όμως έχουμε αντιεξουσιαστές οι οποίοι επιτίθενται σε αντιπολιτευόμενα Μέσα, δηλαδή Μέσα που «χτυπάνε» την κυβέρνηση. Κανονικά θα έπρεπε να τα θεωρούν φιλικά προσκείμενα στο «κίνημα», με τη λογική «ο εχθρός τού εχθρού μου…»

Τώρα, με τις επιθέσεις αυτές, έρχονται να επαληθεύσουν την παραπάνω ρήση, όμως από την ανάποδη. «Ο εχθρός τού φίλου μου είναι και δικός μου εχθρός». Εχθρικά δεν θεωρεί η κυβέρνηση τα συγκεκριμένα Μέσα;

Όπερ έδει δείξαι, θα μπορούσαμε να πούμε, αν δεν ξέραμε πολύ καλά, έπειτα από τόσα και τόσα, ότι στη χώρα μας, ακόμα και οι επαναστάτες, οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές είναι.. από τα Lidl.

Έχουν, προφανέστατα, τρικυμία εν κρανίω και γι’ αυτό οι στόχοι τους διαφέρουν τόσο πολύ από αντίστοιχους σοβαρότερων (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) συντρόφων τους. Χτυπάνε τρόλεϊ, περίπτερα, ανυποψίαστους περαστικούς…

Δεν ξέρω τι σκέφτονται ότι μπορούν να πετύχουν με τέτοιου είδους ενέργειες, φοβάμαι πως και οι ίδιοι δεν περιμένουν να πετύχουν τίποτε συγκεκριμένο. Σε (επαναστατική) δουλειά να βρισκόμαστε, που λέει κι λόγος.

Το άλλο πουλάκι:

Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά…

Όχι όμως και από τα πολλά στα λίγα∙ ίσα ίσα. Αυτό είναι το δεύτερο θέμα που θα θέλαμε να σχολιάσουμε. Η πορεία και η κατάληξη (προσωρινή, διότι δεν γνωρίζουμε τι ακόμη μας επιφυλάσσει η μοίρα) της κυρίας Θάνου.

Μερικούς ανθρώπους δεν τους καταλαβαίνω καθόλου. Έγινες Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, έγινες (η πρώτη γυναίκα) Πρωθυπουργός της χώρας και θέλεις και άλλα; Και να έχεις παραπέρα φιλοδοξίες, το καταλαβαίνω.

Όμως το παραπέρα δεν είναι παρά η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όλα τα άλλα είναι… παραπίσω. Και, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι κακό να γράψεις και ένα βιβλίο, να καλλιεργήσεις τον κήπο σου…

Γιατί πρέπει σώνει και καλά να βρίσκεσαι σε μία θέση; Έγινες προϊσταμένη του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού, για να βοηθήσεις (αμισθί) κάποιον που σου στάθηκε κι αυτός στα δύσκολα.

Και τώρα; Έπαψε να χρειάζεται τη βοήθειά σου; Μήπως βρήκε άλλον ικανότερο και καταλληλότερο για τη θέση; Ή μήπως εσύ βρήκες μια θέση πιο… σίγουρη, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις για το μετεκλογικό τοπίο;

Με συγχωρείτε, παιδιά, αλλά, σε μένα, όλα αυτά φανερώνουν «ταμάχι» -για όσους γνωρίζουν τη λέξη. Και δεν συνάδουν καθόλου με έναν άνθρωπο που υπηρέτησε σε τόσο υψηλά αξιώματα. (Στα οποία, θυμίζω, ήθελε να παραμείνει… αντισυνταγματικώς!)

Και, φυσικά, χαρακτηρίζουν και όλους εκείνους που επιλέγουν τέτοιους ανθρώπους, για να τους τοποθετήσουν σε θέσεις και να επιβραβεύσουν με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο τα προσόντα, αλλά και τον χαρακτήρα τους.

Σκεφθείτε όμως κι εσείς πόσο ανεξάρτητη θα είναι (ή θα δείχνει στους πολίτες ότι είναι) μια Αρχή τής οποίας προΐσταται η κυρία Θάνου, η οποία ξεκίνησε από συνδικαλίστρια δικαστικός και διέγραψε τη γνωστή σε όλους πορεία.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Δεν τα αφήνουμε αυτά;

Άγιες μέρες έρχονται, ας ξεχάσουμε για λίγο την πολιτική και τους πολιτικούς, κι ας προσπαθήσουμε να μπούμε στο κλίμα των εορτών, ξεκινώντας από τις ευχές, αλλά προχωρώντας και σε πράξεις.

Διότι, το έχουμε ξαναπεί, είναι κι αυτός ένας τρόπος να «διαβάσουμε» τον Ευαγγελιστή Ιωάννη που λέει «ο Λόγος σαρξ εγένετο». Δηλαδή τα λόγια, οι ευχές, να γίνουν πράξεις, να γίνουν έργα και μάλιστα από Αγάπη.

Όταν ευχόμαστε «καλά Χριστούγεννα, χαρούμενες γιορτές σε όλο τον κόσμο», ας δούμε μήπως περνάει και κάτι από το χέρι μας, ώστε τα Χριστούγεννα και οι γιορτές να είναι έστω και λίγο καλύτερες για κάποιους συνανθρώπους μας.

Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για «όλο τον κόσμο»∙ το ξέρω. Είναι βέβαιο όμως ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά για κάποιους που είναι δίπλα μας. Ακόμη κι αν είμαστε κι εμείς σε δύσκολη κατάσταση.

Σίγουρα μας περισσεύει μια ζεστή κουβέντα, ένα χαμόγελο, ακόμη κι ένα φλιτζάνι τσάι που μπορούμε να προσφέρουμε στο σπίτι μας, ή να το πάμε σε κάποιον ανήμπορο, σε μια γερόντισσα που ζει μόνη...

Και να δείτε ότι τότε, το «αντίδωρο» που θα λάβουμε από αυτούς τους ανθρώπους θα είναι πολύ πιο σπουδαίο από τη μικρή, δική μας χειρονομία. Και θα είμαστε σίγουροι ότι δεν μας ξέχασε κι εμάς ο Άγιος.

Καλά Χριστούγεννα, αδέλφια!

 Ενανθρώπιση!