181220 ΤΕΜΠΕΛΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Ένας άλλος κόσμος!

Έπεσε στα χέρια μου μια δημοσίευση, ίσως την είδατε κι εσείς, για τα πιο ακριβοπληρωμένα μοντέλα του κόσμου. Συνηθίζεται τέτοιες μέρες, καθώς ο χρόνος κλείνει το κύκλο του, να δημοσιεύονται παρόμοιοι «πίνακες».

Ποιοι αθλητές (στην Ελλάδα όταν λέμε αθλητές εννοούμε ποδοσφαιριστές) ή ποιοι ηθοποιοί κέρδισαν τα περισσότερα χρήματα τη χρονιά που μας πέρασε. Εγώ όμως στάθηκα στα μοντέλα για άλλο λόγο.

Όχι ΜΟΝΟ γι’ αυτόν στον οποίο πήγε το μυαλό σας. Στάθηκα διότι τα μοντέλα απασχολούν τελευταία πολύ περισσότερο την ελληνική κοινωνία απ’ ό,τι τα περασμένα χρόνια. Ο λόγος; Τα έχουμε καθημερινά στις οθόνες μας.

Αν και προσωπικά αποφεύγω να παρακολουθώ τέτοιες εκπομπές, είναι αδύνατον να μην πέσεις πάνω τους, και δεν μιλώ μόνο για το ζάπινγκ, ή για τις επανωτές διαφημίσεις τους που προβάλλονται από τα κανάλια.

Μιλώ για τις κουβέντες, κυρίως σε συντροφιές όπου υπάρχουν γυναίκες (συγγνώμη για τον «σεξισμό») όπου το θέμα εμφανίζεται αρκετά συχνά, αν δεν τις μονοπωλεί. Εξαρτάται από τον μέσο όρο ηλικίας της συντροφιάς.

Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι απασχολεί πολύ κόσμο, αλλά αυτό δεν είναι που με… απασχολεί. Εμένα με νοιάζει που βλέπω μικρά κορίτσια να παρακολουθούν αυτές τις εκπομπές και μάλιστα όχι απλώς με μια φιλοπερίεργη διάθεση.

Τα νέα κορίτσια (πολλά νέα κορίτσια, για να είμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα) βλέπουν τα μοντέλα και το μόντελινγκ ως κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και τα ίδια, ως μια εύκολη επαγγελματική αποκατάσταση.

Αυτό δεν το δείχνουν μόνο οι αναλύσεις των δεδομένων τηλεθέασης, αλλά και οι τεράστιοι αριθμοί κοριτσιών που εμφανίζονται, όταν γίνονται διαγωνισμοί για τέτοια τηλεοπτικά «παιχνίδια», που μόνο παιχνίδια δεν είναι.

Είπα όμως και εύκολη αποκατάσταση, διότι τα μοντέλα δίνουν την εντύπωση πως δεν χρειάζεται να κάνεις και τίποτε ιδιαίτερο για να γίνεις ένα τέτοιο, απλώς να είσαι όμορφη / όμορφος και να προσέχεις το βάρος σου.

Το πρώτο σου το δίνει η φύση, χωρίς εσύ να προσπαθήσεις. Όσο για το δεύτερο, υπάρχει στις μέρες μας και μια απομυθοποίηση του «σωστού βάρους», αφού μπορεί κανείς / καμία να γίνει και μοντέλο «πλας σάιζ»!

Το άλλο πουλάκι:

Μιλάμε για εκατομμύρια!

Όχι για εκατομμύρια μοντέλα, γι’ αυτά θα μιλήσουμε στη συνέχεια. Εκατομμύρια δολάρια είναι τα κέρδη που είχαν τα δέκα πιο ακριβοπληρωμένα μοντέλα στον κόσμο, για το 2018. Η δέκατη εισέπραξε οκτώ ολοστρόγγυλα.

Πώς να μην αποτελούν πρότυπο για κάποια από τα νέα κορίτσια; Με τον ίδιο τρόπο που τα αγόρια θέλουν να μοιάσουν στους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές που βλέπουν στις τηλεοράσεις. Μόνο που κανείς δεν τους μίλησε για αριθμούς.

Δέκα είναι τα ακριβοπληρωμένα μοντέλα. Και κατάφεραν να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε πολλές πάρα πολλές χιλιάδες που ασχολούνται με το μόντελινγκ και σε εκατομμύρια που θα ήθελαν να το κάνουν.

Το ίδιο και οι ποδοσφαιριστές. Εκατομμύρια παιδάκια ξεκινούν παίζοντας μπάλα σε κάθε είδους «ακαδημίες» και κανείς δεν βρίσκεται να τους πει πως, το να γίνουν Μέσι είναι πρακτικώς αδύνατον.

(Σκεφθείτε μόνο πόσες ακαδημίες υπάρχουν στον νομό μας, πόσα παιδάκια προπονούνται καθημερινά σ’ αυτές, και δεν μπορούν να επανδρώσουν μια ΔΟΞΑ, όχι να γίνουν παίκτες παγκοσμίου κλάσεως.)

Κι όμως, η πραγματικότητα διαψεύδει τη στατιστική. Κάποιοι, τελικά, γίνονται Μέσι και Ρονάλντο, κάποιες, παρ’ όλα αυτά, γίνονται σούπερ μόντελ και αμείβονται με εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Άρα το όνειρο μπορεί να μείνει ζωντανό.

Επιτρέψτε μου να πω πως δεν είναι έτσι. Πρώτα πρώτα πρέπει να εξηγήσει κάποιος στα παιδιά μας ότι, αν κανείς «το έχει», θα ξεχωρίσει αμέσως. Και έπειτα, το σπουδαιότερο, ότι όσο προικισμένος και να είναι, απαιτείται τρομερή προσπάθεια.

Να τους πει ότι δεν είναι κακό να έχουμε πρότυπα και να βάζουμε υψηλούς στόχους, αλλά αυτοί πρώτον να είναι κοντά στα μέτρα μας και δεύτερον να τους αντιμετωπίζουμε με τη σοβαρότητα που απαιτείται.

Όχι να στεκόμαστε στα φλας της δημοσιότητας και στα τεράστια εισοδήματα και να μην βλέπουμε τι κρύβεται από πίσω. Όχι δηλαδή να βλέπουμε τα είδωλά μας σαν μια εύκολη και ανώδυνη λύση να γίνουμε πλούσιοι και διάσημοι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τα πρότυπα είναι καλά!

Μην ξεχνάτε πόσα παιδιά ασχολήθηκαν με το μπάσκετ μόνο και μόνο επειδή είδαν κάποτε τον Γκάλη να παίζει. Και πως από αυτά τα παιδιά προήλθαν όλοι οι μετέπειτα μεγάλοι αστέρες του αθλήματος που έκαναν τη χώρα μας περήφανη.

Κανείς όμως από αυτούς δεν έμεινε στον καναπέ του. Ίδρωσε, μάτωσε, πόνεσε, πέρασε ατέλειωτες ώρες στο παρκέ, ένιωσε μεγάλες πίκρες και απογοητεύσεις, αλλά δεν το έβαλε κάτω και συνέχισε.

Αυτά πρέπει να εξηγούμε στα παιδιά μας, όταν ξεκινούν μια προσπάθεια. Και να τους τονίζουμε πως, αν είναι πράγματι διατεθειμένα να προσπαθήσουν τόσο στη ζωή τους, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα πετύχουν με ό,τι κι αν ασχοληθούν.

Εκείνο που τους κάνει κακό είναι η νοοτροπία πως υπάρχουν άνθρωποι που κερδίζουν εύκολα και γρήγορα πολλά χρήματα, χωρίς να προσπαθήσουν καθόλου. Και πως γίνονται διάσημοι από τη μια στιγμή στην άλλη.

Απλώς και μόνο επειδή είναι… τα παιδιά της μαμάς και του μπαμπά τους και επειδή σκέφτηκαν από πολύ μικρά να γίνουν τοπ μόντελ ή ποδοσφαιριστές παγκοσμίου κλάσεως, κάτι που δεν έχει σκεφτεί κανείς άλλος!

Από αυτή τη σκοπιά, κάτι τηλεοπτικά «παιχνίδια» που στραπατσάρουν τους φιλόδοξους νέους (άλλο αν το κάνουν για λόγους τηλεθέασης) μπορεί να είναι και… διδακτικά.

 Χωρίς να ιδρώσουν τη φανέλα!