181214 ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Άρχισαν τα όργανα…

Δηλαδή αρχίσαμε να βλέπουμε όλα εκείνα τα φαινόμενα που περιμέναμε, όσοι ξέραμε το νέο πλαίσιο και φοβόμασταν για όλα όσα θα φέρει στην πολιτική ζωή του τόπου. Πολιτική… λέμε, τώρα!

Μιλώ για τις δημοτικές εκλογές και τον προεκλογικό αγώνα που ξεκίνησε εδώ και μέρες, με μια επίσημη εκδοχή, αυτή που βλέπουμε στα Μέσα Ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και μια υπόγεια κίνηση που όσο πάει και φουντώνει.

Γι’ αυτά που φαίνονται δεν έχω να σας πω και πολλά, τα παρακολουθείτε και οι ίδιοι. Εμφανίστηκαν ήδη κάποιες δημοτικές παρατάξεις, περιμένουμε μερικές ακόμη, και ξεκίνησε και η παρουσίαση των υποψηφίων.

Εδώ μπορούμε να δούμε κάποιες ανακατατάξεις, τις οποίες, ένας που γνωρίζει περισσότερα, θα τις χαρακτήριζε ως την «κορυφή του παγόβουνου». Δηλαδή, υπάρχει από κάτω πολύ «πράμα» που δεν φαίνεται και θα το δούμε στην πορεία.

Όσο δούμε. Διότι πάντα θα υπάρχουν και κρυφές κινήσεις, πρόσωπα που έπαιξαν ρόλο αμφιλεγόμενο, συνωμοτικές κινήσεις και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, πράγματα δηλαδή που συνέβαιναν και άλλες φορές…

Τώρα όμως θα αποτελέσουν τον κανόνα. Γιατί; Διότι είναι το νέο νομικό πλαίσιο, ο τρόπος που θα διεξαχθούν οι εκλογές, ο οποίος επιτρέπει τέτοια πράγματα και στρώνει το χαλί σε διάφορα λαμόγια και αεριτζήδες.

Δεν ήταν βέβαια αυτός ο σκοπός του. Εκείνο που επιδιώκεται με το νέο πλαίσιο είναι να καλλιεργηθεί η κουλτούρα της συναίνεσης και των συνεργασιών, με δεδομένο ότι σε μια μικρή κοινωνία αυτά επιβάλλεται να υπάρχουν.

Δυστυχώς, φοβάμαι ότι το κλίμα που έχει επικρατήσει μέχρι σήμερα είναι πολύ αποτρεπτικό. Και θα χρειαστούν τεράστιες προσπάθειες, αν θέλουμε να επικρατήσει τελικά αυτό το νέο πνεύμα που επιθυμούμε.

Όταν, επί δεκαετίες, εκείνο που βλέπουμε είναι η πλήρης στοίχιση πίσω από τους δημάρχους και η απόλυτη παραταξιακή πειθαρχία, πώς θα μπορέσουμε να περάσουμε στη λογική της συναίνεσης και της συνεργασίας;

Όταν οι πλειοψηφίες έχουν μάθει να κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι και να αποφασίζουν χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους την αντιπολίτευση, άντε να τους διδάξεις τώρα να βάζουν νερό στο κρασί τους.

Το άλλο πουλάκι:

Ας μη βιαζόμαστε.

Κατ’ αρχάς δεν είπαμε ακόμη τι είναι αυτό που άλλαξε και μέσα σε ποιο πλαίσιο θα κινηθούν οι υποψήφιοι και οι εκλεγμένοι των προσεχών αυτοδιοικητικών εκλογών. Έτσι, για να παίρνουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Εκείνο, λοιπόν, που κάνει τη διαφορά είναι η καθιέρωση της απλής αναλογικής, με την οποία θα κατανέμονται οι έδρες σε κάθε δημοτικό συμβούλιο. Μιλάμε γι’ αυτό χάρη ευκολίας, αλλά τα ίδια θα ισχύσουν και στις Περιφέρεις.

Δηλαδή η κάθε παράταξη θα εκλέγει τον αριθμό των δημοτικών συμβούλων που θα της δίνει το ποσοστό των ψήφων που έλαβε. Που πάει να πει ότι για να έχει κάποια παράταξη την απόλυτη πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο θα πρέπει να πάρει πάνω από 50%!

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, εκλέγει και τον δήμαρχο και όλα θα λειτουργούν όπως τα ξέραμε. Αν όμως όχι, που είναι και το πιο πιθανό, τότε την επομένη Κυριακή επαναλαμβάνονται οι εκλογές ανάμεσα στους δύο επικρατέστερους.

Προσοχή! Οι έδρες θα έχουν δοθεί ήδη. Οι επαναληπτικές εκλογές θα γίνουν ΜΟΝΟ για να δούμε ποιος θα εκλεγεί δήμαρχος. Που πάει να πει ότι αυτός θα έχει στο δημοτικό συμβούλιο όσους συμβούλους εξέλεξε η παράταξή του την πρώτη Κυριακή.

Ας κάνουμε ένα (λίγο τραβηγμένο, αλλά πολύ πιθανό) παράδειγμα στον πίνακα, για να γίνει πιο κατανοητό. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν δήμο το δημοτικό συμβούλιο του οποίου αποτελείται από τριάντα τρία μέλη.

Στις εκλογές κατεβαίνουν πέντε παρατάξεις και, με απλή αναλογική, λαμβάνουν η πρώτη 13 συμβούλους, η δεύτερη 8, η τρίτη 6, η τέταρτη 4 και η πέμπτη 2. Τη δεύτερη Κυριακή θα γίνουν επαναληπτικές εκλογές μεταξύ των επικεφαλής των δύο πρώτων παρατάξεων.

Αν εκλεγεί δήμαρχος εκείνος της πρώτης, θα έχει μόνον δεκατρείς καταδικούς του συμβούλους, ενώ αν εκλεγεί ο επικεφαλής της δεύτερης, θα πρέπει να πορευτεί με οκτώ συμβούλους της παράταξής του, συν… ό,τι βρουν στο δρόμο.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Καταλάβατε τι έχει να γίνει;

Μέσα στο δημοτικό συμβούλιο η κάθε ψήφος θα μετράει πολύ. Ακόμη και οι εκλεγμένοι σύμβουλοι των πιο μικρών παρατάξεων θα μπορούν να παίζουν σοβαρότατο λόγο στη λήψη αποφάσεων.

Από το πολιτικό τους ήθος και την εντιμότητα απέναντι σε εκείνους που τους ψήφισαν θα εξαρτάται τι στάση θα κρατούν κάθε φορά και σε ποιες αποφάσεις θα συναινούν. Θα μπορούν όμως και να… παζαρεύουν!

Το παζάρι μπορεί να γίνεται με πολιτικούς όρους (συναινώ σε κάτι για να κάνεις και εσύ το ίδιο σε κάτι άλλο που εγώ θεωρώ σημαντικό για τον τόπο) ή με όρους αγοραίους (συναινώ με προσωπικά ανταλλάγματα) -αν με εννοείτε.

Τι πάει να πει όλο αυτό το σκηνικό; Ότι η ψήφος η δική μας αποκτά σ’ αυτές τις εκλογές πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα. Οφείλουμε να σκεφτούμε πολύ σοβαρά ποιους θα στείλουμε στο δημοτικό συμβούλιο.

Πρέπει να αναζητήσουμε εκείνους τους υποψήφιους που διακρίνονται για το ήθος τους και το αληθινό τους ενδιαφέρον για τον τόπο. Εννοείται που έχουν και μια κουλτούρα συναίνεσης και συνεργασίας.

Και να απομονώσουμε, όσο γίνεται, όλους εκείνους που κατεβαίνουν για να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες «παζαρέματος» που τους δίνει το νέο πλαίσιο, προκειμένου να αποκομίσουν κάθε είδους ανταλλάγματα.

Θα το κάνουμε;

 Νέοι καιροί, νέα ήθη!