190107 ΝΕΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Καλή χρονιά, αδέλφια!

Φέτος δεν θα έχουμε τις προβλέψεις για το νέο έτος με τις οποίες ξεκινούσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ο λόγος; Φέτος είναι εκλογική χρονιά και κάθε πρόβλεψη μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνο ρίσκο.

Δεν είμαστε, λοιπόν, καθόλου διατεθειμένοι να ρισκάρουμε την καλή μας φήμη, επειδή κάποιοι μπορεί να ξυπνήσουν στραβά το πρωί των εκλογών. Ούτε, φυσικά, γνωρίζουμε τι ακόμη είναι διατεθειμένη να «δώσει» η κυβέρνηση.

Έτσι όπως έχει πάρει φόρα, και μοιράζει χρήμα, διορισμούς, πανεπιστήμια και ό,τι άλλο θεωρεί πως θα της φέρει ψήφους, πού να προβλέψει κανείς τι από όλα θα πιάσει και τι θα επιστρέψει ως μπούμερανγκ.

Διότι, μη ξεχνάμε την παλιά σοφή πολιτική ρήση. Κάθε ρουσφέτι δημιουργεί έναν ικανοποιημένο και δέκα δυσαρεστημένους. Βέβαια εδώ κρύβεται μια μικρή λεπτομέρεια, από την οποία κρίνεται όλο το πράγμα.

Ποιους θα ικανοποιήσεις και ποιους θα δυσαρεστήσεις και μάλιστα σε ποια αναλογία; Εξηγούμαι αμέσως. Αν οι ικανοποιημένοι αποτελούν νέα εκλογική πελατεία, είναι δηλαδή ψηφοφόροι που τους είχες χαμένους, τότε κάτι γίνεται.

Μεγαλύτερη βαρύτητα όμως έχει το θέμα με τους δυσαρεστημένους. Αν βρίσκονται στον χώρο από τον οποίο δεν περίμενες τίποτε, τότε δεν υπάρχει ζημιά· έτσι κι αλλιώς χαμένες ψήφοι ήταν.

Αν βρίσκονται στον δικό σου χώρο, τότε το πράγμα σηκώνει συζήτηση. Πρέπει να διερευνηθεί πρώτα αν πρόκειται για «πετσιά», για εκείνους δηλαδή που δεν φεύγουν ό,τι και να κάνεις. Θα σε ψηφίζουν βρέξει χιονίσει.

Η κυβέρνηση έχει αρκετούς τέτοιους «μουτζαχεντίν». Κάθε πολιτικός χώρος διαθέτει τους δικούς του. Τι γίνεται όμως αν οι δυσαρεστημένοι που θα δημιουργήσουν τα μέτρα σου ήταν περιστασιακοί, δηλαδή… περαστικοί ψηφοφόροι σου;

Εκεί υπάρχει ένα θέμα, μια λεπτή ισορροπία. Πρέπει να βρεις κάτι άλλο που να αντισταθμίζει τη δυσαρέσκεια που δημιούργησαν τα συγκεκριμένα μέτρα. Ένα καλό κόλπο είναι η αίσθηση της προσμονής.

Μπορεί τώρα να ικανοποιήθηκαν κάποιοι άλλοι, όμως, αν έχεις υπομονή (και μας ξαναψηφίσεις) θα έρθει και η σειρά σου. Εμείς είμαστε εδώ για να ικανοποιούμε κάθε αίτημα· αρκεί να… είμαστε εδώ!

Το άλλο πουλάκι:

Υπάρχει και άλλο κόλπο.

Το να θέτεις στους ψηφοφόρους τα κατάλληλα διλήμματα. Ένα από τα οποία είναι το περίφημο «γιατί, οι άλλοι καλύτεροι ήταν;» το οποίο χρησιμοποιεί πλέον κατά κόρον η παρούσα κυβέρνηση και όσοι την υποστηρίζουν.

Κάθε φορά που θα της ασκηθεί κριτική για κάτι στραβό, αυτή καλεί τους πολίτες να θυμηθούν τι έκαναν «οι άλλοι». Λες και αν και εκείνοι έκαναν τα ίδια, δεν τίθεται θέμα, μπορούμε να εξακολουθήσουμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.

Και φυσικά να ψηφίσουμε αυτούς, διότι, μπορεί να κάνουν τα ίδια με τους προηγούμενους, είναι όμως πιο… καραμπουζουκλήδες! Εν πάση περιπτώσει, έχουν κάτι καλύτερο από εκείνους, που ο καθένας καλείται να το ανακαλύψει μόνος του.

Μπορεί να είναι πιο αφελείς, πιο ερασιτέχνες, πιο ομορφόπαιδα, πιο χαμογελαστοί, πιο χαλαροί, πιο λαϊκοί, πιο ηθικοί, πιο καλοπροαίρετοι, πιο αγωνιστές, πιο δημοκράτες, πιο αριστεροί… διαλέγεις και παίρνεις!

Ένα, λοιπόν, από τα κεντρικά διλήμματα που έχει ήδη θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τις προσεχείς εκλογές είναι «με εμάς ή με τους ακροδεξιούς», το οποίο, κατά περίπτωση, γίνεται και «… ή με τους φασίστες».

Ε, τώρα, όπως και να το κάνουμε, δύσκολα ο άλλος θα απαντήσει ευθέως «προτιμώ τους ακροδεξιούς» (για τους «φασίστες» δεν τίθεται καν θέμα). Το ζήτημα είναι αν και πόσοι θα «τσιμπήσουν» στο δίλημμα.

Είναι, βλέπεις, και εκείνος ο Καμμένος, που έρχεται καθημερινά να μας θυμίσει ότι οι ακροδεξιοί δεν είναι και τόσο κακά παιδιά, αρκεί να κάνουν τη δουλειά μας. Ή ότι μπορεί κάποιος να είναι και ακροδεξιός και… αντισυστημικός!

Να ένα ωραίο τρίτο δίλημμα. Μ’ εμάς ή με το σύστημα, δηλαδή με το κατεστημένο; Αν το θέτεις έτσι γενικά και αόριστα, ακούγεται πολύ ξεκάθαρο. Και πόσοι άραγε είναι εκείνοι που θα δήλωναν ευθαρσώς ότι προτιμούν το δεύτερο;

Τι θα απαντούσαν όμως αυτοί που θέτουν το δίλημμα, αν τους επεσήμαινε κανείς όλες εκείνες τις περιπτώσεις που, αν δεν έχουν ήδη αγκαλιάσει το σύστημα και δεν έχουν γίνει ένα νέο κατεστημένο, το προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Ξεφύγαμε λίγο.

Εκείνο που θα θέλαμε σήμερα ήταν να ευχηθούμε ολόψυχα να έχουμε όλοι μια καλή (προ)εκλογική χρονιά, χωρίς εμπάθειες, χωρίς διχαστικά συνθήματα, χωρίς να φαινόμαστε ότι πάμε σε νέο εμφύλιο.

Μια καλή χρονιά!

Όμως, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ένας φίλος, μήπως αυτή η ευχή είναι τελικά κενή νοήματος; Μήπως εκείνο που έπρεπε να ευχηθούμε είναι να είμαστε εμείς λίγο καλύτεροι, αυτή τη χρονιά;

Αν το ευχηθούμε, και αν το προσπαθήσουμε -διότι αυτό εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από εμάς- τότε είναι βέβαιο ότι και η χρονιά θα είναι καλύτερη. Με τα στραβά της, βέβαια, με τις δυσκολίες και τα προβλήματά της…

Διότι αυτά δεν γίνεται να λείψουν από τον κόσμο, όμως, σε γενικές γραμμές θα είναι καλύτερη. Εμείς, λοιπόν, αντί να εμμένουμε σε τετριμμένες ευχές, ας ευχηθούμε το 2019 να (προσπαθήσουμε να) είμαστε λίγο καλύτεροι.

Και επειδή η νέα χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει, ας μην χάνουμε άλλο καιρό. Το 2019 είναι εδώ και κάθε μέρα που περνάει είναι μια ευκαιρία λιγότερη να πραγματοποιήσουμε την ευχή-στόχο γι’ αυτό.

Οι γιορτές τελείωσαν. Σφάξαμε τον πετεινό, φάγαμε και την κότα, φωτιστήκαμε, διώξαμε τους καλικάντζαρους, ας μη χάνουμε άλλο χρόνο.

 Καλή αρχή!