190128 ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Αλλαγή σκηνικού.

Μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια θεατρικής παράστασης. Μιλάμε για το θέατρο διότι, παρ’ όλο που σκηνικά έχουμε και στον κινηματογράφο, εκεί οι αλλαγές δεν αποτελούν πρόβλημα.

Πώς γίνεται η αλλαγή σκηνικού στο θέατρο; Α, όπως ξέρετε δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος. Ο τρόπος αλλαγής υποβάλλεται από διάφορους παράγοντες, ενδογενείς ή/και εξωγενείς.

Πρώτα πρώτα, για να έχουμε αλλαγή σκηνικού, πρέπει να έχουμε… σκηνικά. Το λέω αυτό διότι, όπως ξέρετε όσοι παρακολουθείτε σύγχρονες παραστάσεις, υπάρχουν φορές που τα σκηνικά απλώς… εννοούνται.

Αλλά και να υπάρχουν, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά πρέπει να αλλάξουν. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι ανάγκη να μας μεταφέρει ο συγγραφέας του έργου σε δύο τουλάχιστον διαφορετικά σημεία, ή στο ίδιο, αφού έχει υποστεί αλλαγές.

Η αλλαγή σκηνικού εξαρτάται και από την αίθουσα στην οποία ανεβαίνει η παράσταση. Αν πρόκειται για μια κλασική θεατρική σκηνή, όπως αυτές που ΔΕΝ υπάρχουν στην πόλη μας, τότε χρησιμοποιείται η αυλαία.

«Πέφτει» η αυλαία, κλείνει η σκηνή, και παραμένει κλειστή όση ώρα χρειάζεται για την αλλαγή του σκηνικού, η οποία, παλαιότερα, γινόταν από προσωπικό που έκανε ακριβώς αυτή τη δουλειά. 

Σήμερα την κάνουν οι ηθοποιοί! Πώς το ξέρουμε, αφού γίνεται πίσω από την κλειστή αυλαία; Το καταλαβαίνουμε πολύ εύκολα, ιδιαίτερα όταν οι παραστάσεις ανεβαίνουν σε χώρους όπως αυτούς που διαθέτει η πόλη μας.

Όπου ΔΕΝ υπάρχει κανονική θεατρική σκηνή. Επομένως, οι αλλαγές σκηνικού που απαιτούνται, πραγματοποιούνται υποχρεωτικά μπροστά στα μάτια των θεατών. Είναι κι αυτό μέρος της θεατρικής σύμβασης.

Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά; Επιτρέψτε μου, προκειμένου να απαντήσω, να παραβώ κι εγώ μια σύμβαση της καθημερινής μας κουβέντας και να σας αποκαλύψω ότι το κάνω για δύο λόγους.

Ο πρώτος (εδώ βρίσκεται η παράβαση της σύμβασης) είναι για… να κερδίσω χρόνο, αφού η συζήτηση αυτή πρέπει να έχει συγκεκριμένη έκταση. Ε, τι να κάνουμε, κάποτε αναγκαζόμαστε να μιλάμε παίζοντας καθυστέρηση.

Το άλλο πουλάκι:

Υπάρχει όμως και δεύτερος.

Πάντα υπάρχει, διαφορετικά θα μιλούσαμε κυριολεκτικά στον αέρα. Ο λόγος λοιπόν σήμερα είναι το κυριακάτικο πρωτοσέλιδο της ΑΥΓΗΣ, που γράφει επί λέξει «οι Πρέσπες αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό».

Τι είπαμε; Για να αλλάξεις ένα σκηνικό, πρέπει, πρωτίστως, αυτό να… υπάρχει. Αν δεν υπάρχει, και εννοείται, πρέπει όλοι οι θεατές να το «βλέπουν» με τον ίδιο τρόπο. Αν ο ένας «βλέπει» καναπέ εκεί που ο άλλος «βλέπει» τραπέζι…

Τι μας λέει, λοιπόν, η ΑΥΓΗ, πέρα από την παραδοχή ότι οι Πρέσπες είχαν στόχο (και) την αλλαγή πολιτικού σκηνικού; «Το ζητούμενο για την Αριστερά είναι η πολιτική προσέγγιση με τον μεσαίο χώρο, με στόχο τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου».

Εδώ, λοιπόν, υπάρχει, ή επανεφευρίσκεται μια αριστερά, με άλφα μάλιστα κεφαλαίο, η οποία γειτονεύει με έναν μεσαίο χώρο (με μικρά) με τον οποίο θέλει να συγκροτήσει έναν πόλο προοδευτικό.

Το ερώτημα -αν πράγματι υπάρχει αυτό το «σκηνικό» και δεν είναι κάτι που το βλέπει μόνον ο συντάκτης της ΑΥΓΗΣ και κάποιοι άλλοι- είναι… γιατί τώρα; Γιατί μετά τις Πρέσπες; Τι είναι αυτό που άλλαξε και δημιουργεί το νέο «ζητούμενο»;

Μήπως είναι που έφυγαν τα ακροδεξιά βαρίδια, δηλαδή οι ΑΝΕΛ, από την κυβέρνηση; Και, αν πράγματι έφυγαν (αφού οι καλύτεροι έμειναν και θα επιβραβευτούν γι’ αυτό) γιατί η «Αριστερά» περίμενε τις Πρέσπες;

Γιατί δεν τους έδιωχνε νωρίτερα, ώστε να συγκροτήσει αυτόν τον «προοδευτικό πόλο» με όσους από τον «μεσαίο χώρο» μπορέσει να βρει πρόθυμους γι’ αυτή τη συγκρότηση; (Δεν ρωτώ γιατί αυτό δεν ήταν «ζητούμενο» από το 2015 ακόμη!)

Αν διαβάσεις παρακάτω, η καλή εφημερίδα κάνει μια προσπάθεια: «Γίνονται σαφείς οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη στρατηγική για δίκαιη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή και το σχέδιο για τη νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση».

Αυτές οι διαχωριστικές γραμμές (προς τι ο πληθυντικός;) γίνονται σαφείς τώρα; Μετά τις Πρέσπες; Και από πού τεκμαίρεται ότι οι γραμμές αυτές χωρίζουν τη «στρατηγική» από το «σχέδιο» που περιγράφει η εφημερίδα;

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Από πού πάει να ψαρέψει;

Διότι, αμέσως παρακάτω, μετά από μια αναφορά στη Νέα Δημοκρατία που «κινείται ως εκκρεμές ανάμεσα στην ακροδεξιά στροφή, που ακολούθησε στις Πρέσπες και την προσπάθεια οριοθέτησης απέναντι στην Ακροδεξιά»…

(με κεφαλαίο και αυτή) μιλάει για τον μεσαίο χώρο, στον οποίο υποτίθεται ότι απευθύνει το κάλεσμα για τη συγκρότηση του πόλου. Και τι λέει; «Σε έντονη περιδίνηση η Κεντροαριστερά.

Εγκλωβισμός στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ σύνδρομο από το ΚΙΝ.ΑΛΛ., προσπάθεια επανεκκίνησης με ίσες αποστάσεις από το Ποτάμι». Αν όμως έτσι είναι τα πράγματα, τότε με ποιους θα γίνει η προσπάθεια προσέγγισης;

Φαντάζομαι, φίλοι μου, καταλάβατε πού πάει το πράγμα. Η εφημερίδα προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της και τους αναγνώστες της για δύο πράγματα, τα οποία, αν ίσχυαν, δεν χρειαζόταν να πειστεί κανείς.

Το πρώτο είναι ότι έχουμε, πλέον, κυβέρνηση Αριστεράς. Το «πλέον» αναφέρεται στην απομάκρυνση των ΑΝΕΛ που, όσο να πεις, αποτελούσαν μια μικρή παραφωνία στο αριστερό προφίλ της κυβέρνησης.

Το δεύτερο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση έχει μια στρατηγική για δίκαιη ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή. Όπως ξέρετε η στρατηγική είναι κάτι που, εξ ορισμού, αναφέρεται στο μέλλον.

Δηλαδή στις εκλογές που έρχονται.

 Λέγε λέγε το κοπέλι, κάνει τη γριά και θέλει!