130515 ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ-3

Το ένα πουλάκι:

Γιατί τώρα;

Υπάρχει ένα εύλογο ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες που παρακολουθούν τη δημοσιότητα, εννοώ την πολιτική.

Διότι υπάρχει και η άλλη, ας πούμε η αθλητική. Αλήθεια, τι Σαββατοκύριακο κι αυτό!

Δυο διαφορετικές ομάδες και οι δύο με το όνομα Ολυμπιακός.

Τη μία, αυτή του μπάσκετ, πώς να μην την υποστηρίξεις; Άσχετα από το γεγονός ότι κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, είναι ο τρόπος που το έκανε.

Αντιμετώπισε με πείσμα, με σκληρή προσπάθεια, χωρίς κόμπλεξ, με άρτια τεχνική και φυσική κατάσταση, με άψογη συνεργασία όλων των συντελεστών, ομάδες (θεωρητικά) ανώτερες και τις υποχρέωσε σε ταπεινωτικές ήττες.

Ακόμη όμως και μετά από αυτό προπονητής, παίκτες και παράγοντες διατηρούν ένα αξιοπρεπέστατο χαμηλό προφίλ, που εξηγεί τις επιτυχίες τους και μας βεβαιώνει ότι δεν ήρθαν τυχαία.

Από την άλλη η αντίστοιχη ομάδα του ποδοσφαίρου, για την οποία θα έπρεπε να ντρέπεται ακόμη και ο πιο φανατικός υποστηρικτής της. Ένα θέαμα για γέλια, ποδόσφαιρο κατώτερο του ερασιτεχνικού, παίκτες που τραυματίζονται από μόνοι τους και, φυσικά, η κατάκτηση του κυπέλλου.

Που, αν είχαν λίγη τσίπα, έπρεπε να το πάρουν και να το δώσουν αμέσως στον Αστέρα Τρίπολης, αναγνωρίζοντας, τουλάχιστον έτσι, ότι δεν τους άξιζε η νίκη.

Συγχρόνως να ζητήσουν συγγνώμη από όλους τους Έλληνες φιλάθλους για το θέαμα που παρουσίασαν και να γυρίσουν στα σπίτια τους με σκυμμένα τα κεφάλια, για να σκεφτούν τι σημαίνει γυμνάζομαι, παίζω ποδόσφαιρο, αγωνίζομαι, νικώ...

Ας τα αφήσουμε όμως αυτά κι ας ξαναγυρίσουμε στο ερώτημά μας:

Γιατί τώρα;

Για ποιο λόγο επέλεξε η κυβέρνηση να φέρει αυτή τη στιγμή το νόμο για τις αλλαγές στο ωράριο και τις μετακινήσεις των καθηγητών, ενώ μπορούσε να το κάνει αμέσως μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις, ώστε να μη προκύψουν τα προβλήματα με απεργίες και επιστρατεύσεις που έχουμε τώρα;

Δεν ήξερε τις αντιδράσεις; Δεν μπορούσε να φανταστεί την αναστάτωση που θα προκληθεί;

Το άλλο πουλάκι:

Ο «σερίφης»!

Σύμφωνα με μια παλιά ρήση, η κυβέρνηση ήθελε να δείξει σε όλους «ποιος είναι ο σερίφης στην πόλη».

Ούτε αφελείς είναι, ούτε (τόσο) άσχετοι, ώστε ένα προκαλέσουν χωρίς λόγο τέτοια κοινωνική αναταραχή.

Και, αφού δεν συμβαίνει αυτό, η μόνη απάντηση στο ερώτημά μας είναι πως η επιλογή του χρόνου δεν έγινε καθόλου τυχαία.

Ας το αναλύσουμε λίγο περισσότερο.

Ήταν συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να προκαλέσει αυτή την… προεξεταστική κόντρα με τους καθηγητές, στοχεύοντας σε πολλούς στόχους ταυτοχρόνως. Το πρώτο που ήθελε να πετύχει είναι το «σκληρό και αδιαπραγμάτευτο προφίλ, όταν πρόκειται για το κοινό καλό».

Όπως έγραψαν και κάποιες εφημερίδες, ο Σαμαράς θέλει να κάνει τη Νέα Δημοκρατία «κόμμα νοικοκύρηδων».

Κακά τα ψέματα. Οι καθηγητές, στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορούσαν να έχουν μαζί τους την κοινή γνώμη και, για να γίνει αυτό, δεν χρειαζόταν καν η αμέριστη υποστήριξη που βρήκε η κυβέρνηση από όλα τα ΜΜΕ.

Πώς να υποστηρίξεις ότι είναι άδικο να σου προσθέτουν δύο ώρες εργασίας την εβδομάδα (στις δεκαέξι ή στις είκοσι μία, έτσι;) όταν άλλοι, αν βρουν δουλειά, υποχρεώνονται να δουλεύουν όσο τραβάει η ψυχή… του εργοδότη και μάλιστα με πολύ λιγότερες αποδοχές;

Ή πώς να πείσεις ότι είναι κακό να μετατίθεσαι μακριά από τον τόπο σου, αν και εφόσον «περισσεύεις», τη στιγμή που άλλοι, κάτω από παρόμοιες συνθήκες, χάνουν απλώς τη δουλειά τους και αναγκάζονται ακόμη και να ξενιτευτούν προκειμένου να βρουν νέα θέση για να εργαστούν;

Έτσι κι αλλιώς τα κανάλια δεν προσφέρονται για μακροσκελείς αναλύσεις. Όμως δεν είναι ψέματα πως οι καθηγητές (χάρη σε μια μερίδα συναδέλφων τους, άρα με δική τους συλλογική ευθύνη) έχουν χάσει και τη λεγόμενη έξωθεν καλή μαρτυρία, που θα έκανε τους γονείς και πολίτες να τους δουν, τουλάχιστον με συμπάθεια.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Στόχος δεύτερος η αντιπολίτευση.

Με την κίνησή της αυτή η κυβέρνηση έφερε σε τρομερά δύσκολη θέση και την αντιπολίτευση, η οποία εξ ορισμού, οφείλει να υποστηρίζει πάντοτε όσους αγωνίζονται ενάντια σε κυβερνητικά μέτρα.

Στην προκειμένη όμως περίπτωση οι αγωνιζόμενοι καθηγητές φαίνονται να έρχονται σε αντίθεση και με μια μεγάλη ομάδα του πληθυσμού, εξαιτίας της διαφαινόμενης «ταλαιπωρίας» των παιδιών που θα δώσουν εξετάσεις.

Τι να κάνει η αντιπολίτευση; Να πάει μαζί τους «ενάντια» στους μαθητές; Να πάει εναντίον τους με την κυβέρνηση;

Όλα αυτά δείτε τα παράλληλα με όσα λέγαμε χθες και προχθές και να ξανασκεφτείτε το γεγονός ότι απεργία μέσα στις εξετάσεις πρότειναν πρώτοι απ’ όλους οι συνδικαλιστές παρατάξεων που υποστηρίζουν (και υποστηρίζονται από) την κυβέρνηση.

Δείτε επίσης την απεργία –υποτίθεται συμπαράστασης και κατά της επιστράτευσης- που η, επίσης κυβερνητική, ΑΔΕΔΥ προκήρυξε όχι στις εξετάσεις, όπως ζητούσαν οι καθηγητές, αλλά την Τρίτη, κυριολεκτικά αδειάζοντάς τους!

Τι θα λέγατε τώρα αν σα πω πως κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ «αποκαλύπτει» σε βιβλίο του ότι, σε όλες τις «μεταρρυθμιστικές προσπάθειες» που πρότεινε η κυβέρνηση, οι απεργιακές αντιδράσεις ήταν κατευθυνόμενες από την ίδια;

Έτσι ενισχύεις τις συνδικαλιστικές σου παρατάξεις (το είπαμε), συσπειρώνεις το εκλογικό σου κοινό (το είπαμε κι αυτό), απομονώνεις την αντιπολίτευση (το είπαμε επίσης) και, το κυριότερο, παρουσιάζεις την όποια νομοθετική ρύθμιση σαν μεγάλη προσπάθεια αλλαγής του κατεστημένου (ε, αυτό το λέμε τώρα).

Το πιάσατε;

Κι εμείς μαλώνουμε στα παράθυρα!