130530 ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Για τα δημοτικά «καταστήματα».

Έγινε μια δημόσια συζήτηση τις τελευταίες μέρες, για κάποια «καταστήματα» που ανήκουν στον δήμο και τα εκμεταλλεύονται ιδιώτες, πληρώνοντας το σχετικό ενοίκιο.

Δεν μιλάμε για οποιαδήποτε «καταστήματα», αλλά για εκείνα που λειτουργούν ως καφετερίες–αναψυκτήρια ή και εστιατόρια-κέντρα διασκέδασης.

Θα ήθελα να συμβάλλω κι εγώ στην κουβέντα, μιλώντας πιο συγκεκριμένα για το καφενείο «Ελευθερία» για το «Ύδραμα», τα αναψυκτήρια στον Δημοτικό Κήπο και την Πλατεία, καθώς και για το κέντρο επάνω στον Κορύλοβο.

Ερώτηση ευθεία: Πόσοι Δραμινοί είναι ευχαριστημένοι από τη μέχρι σήμερα λειτουργία των παραπάνω καταστημάτων;

Ένας, δύο… κατεβάστε τα χέρια. Ελάχιστοι!

Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, εκείνοι τουλάχιστον, με τους οποίους εγώ συνομιλώ, μόνο αρνητικά σχόλια και παράπονα έχουν να εκφράσουν για τη λειτουργία τους.

Για να μην τα βάζουμε όμως όλα στο ίδιο το τσουβάλι, ας κάνουμε έναν πρώτο διαχωρισμό εξαιρώντας, για πολλούς λόγους, το «Ελευθερία», όπου η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη απ’ ό,τι στα υπόλοιπα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Θεωρούμε πολύ σωστή την επιλογή που έκανε ο Δήμος να λειτουργήσουν αυτά τα μαγαζιά όχι ως δημοτικές επιχειρήσεις, όπως συνέβη σε άλλες πόλεις, αλλά να δοθούν για εκμετάλλευση σε «επαγγελματίες».

Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά και θα επανέλθω αργότερα.

Η επιλογή αυτή, λοιπόν, ήταν σωστή, διότι αποφύγαμε τουλάχιστον αυτό που έπαθαν αλλού, όπου, ας πούμε, οι σερβιτόροι σε αντίστοιχα μαγαζιά είναι δημοτικοί υπάλληλοι, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, αλλά και την οικονομική επιβάρυνση των Δήμων.

Όσοι έχετε επισκεφθεί τέτοια μαγαζιά σε τουριστικά μέρη άλλων δήμων καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ.

Αυτό, λοιπόν, ευτυχώς, το αποφύγαμε, όχι όμως άλλα, ίσως χειρότερα πράγματα. Ας ξεκινήσουμε όμως με μια παραδοχή. Αυτά τα μαγαζιά στον κήπο, την Αγία Βαρβάρα και τον Κορύλοβο, από άποψη θέσης, αποτελούν πραγματικά «φιλέτα».

Φανταστείτε μόνο τι θα έπρεπε να ξοδέψει οποιοσδήποτε ιδιοκτήτης, για να δημιουργήσει γύρω από το μαγαζί του έναν περιβάλλοντα χώρο αντίστοιχοι αυτών που έχουν τα συγκεκριμένα καταστήματα.

Το άλλο πουλάκι:

Γιατί, το άλλο πού το βάζεις;

Δεν αποτελούν «φιλέτο» μόνο εξαιτίας της ομορφιάς αυτής καθαυτής που τα περιβάλλει, αλλά και εξαιτίας της θέσης τους ως «τουριστικού προορισμού». Είναι γεγονός ότι ο οποιοσδήποτε επισκέπτης της πόλης ή φιλοξενούμενος θα περάσει απαραιτήτως από αυτά τα σημεία.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω;

Κατά την άποψή μου, σημαίνουν ότι ο Δήμος θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός στην επιλογή των επαγγελματιών (τώρα χωρίς εισαγωγικά) στους οποίους θα μίσθωνε αυτούς τους χώρους.

Θα έπρεπε δηλαδή, να μην έχει ως μοναδικό κριτήριο την καλύτερη οικονομική προσφορά, αλλά και τον επαγγελματισμό του μισθωτή,  το επαγγελματικό του (αν μου επιτρέπεται η έκφραση) ήθος αλλά και την αισθητική του, αφού ο ίδιος και το προσωπικό του θα χρησιμοποιούσε θα αποτελούσαν και τη «βιτρίνα» της πόλης μας προς τους ξένους επισκέπτες.

Δηλαδή, για να το πω χοντρά, αυτά τα μαγαζιά θα έπρεπε να δοθούν στην αφρόκρεμα των επαγγελματιών του είδους και μάλιστα όχι «εν λευκώ». Ο δήμος θα έπρεπε να βάλει συγκεκριμένες ρήτρες, αλλά και να κάνει ο ίδιος συχνούς ελέγχους, να δέχεται τα παράπονα και τις παρατηρήσεις πελατών και αναλόγως να ανανεώνει τις συμβάσεις ή να τις καταγγέλλει, ώστε να απομακρύνονται όποιοι, δεν θεωρούνται ικανοί και άξιοι ή δεν μπορούσε να ανταποκριθούν στις «προδιαγραφές».

Παραδείγματα «προδιαγραφών»;

Η καθαριότητα. Οι παρεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο. Η αισθητική τής διακόσμησης και των τραπεζοκαθισμάτων. Ακόμη και η μουσική που θα ακούγεται από τα ηχεία…

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Εμείς τι είχαμε;

Όλα τα παραπάνω στον χαμηλότερο δυνατό βαθμό επαγγελματισμού και αισθητικής.

Κάθε φορά που πήγαινες, ας πούμε στο Ύδραμα σε σέρβισε άλλος σερβιτόρος, συνήθως κάποιος πιτσιρικάς, ο οποίος πήγαινε εκεί για να βγάλει το χαρτζιλίκι του και δεν μπορούσε να ξεχωρίσει την μπύρα από το παγωτό.

Έχετε ακούσει ποτέ τη μουσική που βάζουν στον κήπο;

Συγνώμη για τη σύγκριση, όμως θυμίζει έντονα τη μουσική που ακούνε στα λεωφορεία τους οι απέναντι λεωφορειούχοι ή στα ταξί τους οι ταξιτζήδες της γειτονικής πιάτσας.

Βεβαίως ο καθένας μπορεί να έχει τις προτιμήσεις του και να ακούει όποια μουσική του αρέσει, όμως όταν απευθύνεσαι σε ξένους, σε ένα περιβάλλον όπου υποτίθεται ότι ο άλλος έρχεται να ηρεμήσει, δεν νομίζω ότι τα καψουρολαϊκά είναι ό,τι καλύτερο.

Αντίστοιχες παρατηρήσεις θα μπορούσα να κάνω και για την πλατεία (που όμως έκλεισε και είναι πλέον Κέντρο Ενημέρωσης) ή για τον Κορύλοβο. Είπαμε ότι το Ελευθερία κάπως διαφέρει κι εκεί όμως θα μπορούσε ο δήμος να  έχει κάποιο λόγο τόσο για την περίοδο λειτουργίας, τη διακόσμηση του μαγαζιού όσο και για τις τιμές.

Αυτά είναι, θεωρώ, θέματα που θα έπρεπε να συζητηθούν κι όχι απλώς το πόσα κερδίζει ή δεν κερδίζει ο δήμος από την ενοικίαση των παραπάνω καταστημάτων.

Δυστυχώς όμως, η κουβέντα πάει μόνο στο χρήμα. Και, δυστυχέστερα, με τον χειρότερο τρόπο, εκείνο των πολιτικών σκοπιμοτήτων και του βολέματος ημετέρων.

Καταλαβαίνετε.

Βιτρίνα!