130520 ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ

Το ένα πουλάκι:

Παράλληλες ιστορίες.

Ελάτε να σας διηγηθώ  μια ιστορία ή μάλλον δυο ιστορίες που έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους.

Η παράλληλη αφήγηση θα μας βοηθήσει να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, για τον λόγο που πρέπει να έχουν οι κοινωνίες και οι κάτοικοι σε θέματα που τους αφορούν, και για τη δημοκρατία (μας) γενικότερα.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε χώρα μακρινή που την έδερνε η οικονομική κρίση και οι κάτοικοι της υπέφεραν από την ανεργία, βρέθηκαν δυο επενδυτές που σκέφτηκαν να βάλουν κάποια χρήματα, φυσικά για να κερδίσουν πολλά περισσότερα.

Ο ένας κατευθύνθηκε στον βορρά και ο άλλος στον νότο. Εξέθεσαν τα επενδυτικά τους σχέδια με τα οποία όμως δεν συμφωνούσαν όλοι κι έτσι άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις.

Έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε το θέμα πιο αναλυτικά, διότι οι αντιδράσεις δεν ήταν ακριβώς οι ίδιες.

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι αντίθετη και με τις δύο επενδύσεις ήταν (το βρήκατε!) η αντιπολίτευση της χώρας. Έχει, βλέπετε, μπροστά αυτό το αντί και οφείλει να το τιμά.

Το επιχείρημά της ήταν πως οι επενδύσεις θα βλάψουν το περιβάλλον της περιοχής όπου θα αναπτυχθούν και θα καταστρέψουν τον τόπο, προκαλώντας μεγαλύτερο κακό από το (πιθανό) καλό που θα φέρουν.

Απόψεις σεβαστές καθ’ όλα, οι οποίες μάλιστα μπορούσαν να βοηθήσουν τον τόπο είτε με το να παρθούν περισσότερα και σοβαρότερα μέτρα προστασίας, είτε και με το να μην γίνουν καθόλου οι επενδύσεις, αν έτσι αποφασίσουν…

Ποιοι;

Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίσουν αν, τελικά, οι επενδύσεις θα πραγματοποιηθούν ή όχι;

Να ένα σοβαρό θέμα προς προβληματισμό και συζήτηση. Ασφαλώς, όπως και να το δούμε, βαρύνουσα σημασία πρέπει να έχει η γνώμη των τοπικών κοινωνιών, αφού οι άνθρωποι της περιοχής θα υποστούν πρώτοι της όποιες αρνητικές επιπτώσεις κάθε επένδυσης.

Το άλλο πουλάκι:

Ας ξαναγυρίσουμε στην ιστορία μας.

Στην οποία συνέβη το εξής περίεργο. Στην περίπτωση του βορρά, οι κάτοικοι της περιοχής (όχι όλοι πάντως πολλοί) συμφωνούσαν με την αντιπολίτευση και ήταν αντίθετοι στην επένδυση.

Έτσι, εκεί, τα τοπικά της στελέχη είχαν τον πρώτο λόγο. Συμμετείχαν σε συζητήσεις, σε διαδηλώσεις, έβγαιναν στα κανάλια, έκαναν δηλώσεις στο τύπο και κυριολεκτικά αλώνιζαν στο διαδίκτυο.

Όπως είναι φυσικό, υπήρχαν στην περιοχή και πολλοί που υποστήριζαν την επένδυση. Αυτοί, κατά γενική ομολογία, τα βρήκαν κάπως σκούρα, αφού ήταν δύσκολο να σταθούν απέναντι, όχι στα επιχειρήματα, αλλά στις ένθερμες αντιδράσεις των αντιπάλων της επένδυσης.

Ο σημαντικότερος λόγος ήταν ότι τους θεωρούσαν… συμφεροντολόγους, είτε επειδή ήταν εργαζόμενοι στην επιχείρηση, είτε επειδή θεωρείτο ότι απέβλεπαν σε κάποιου είδους οικονομικά οφέλη από αυτήν.

Αυτό, βέβαια, δεν δικαιολογούσε σε καμιά περίπτωση της βίαιες αντιδράσεις εναντίον τους, πόσο μάλλον εναντίον των παιδιών τους, που τα βρήκαν επίσης σκούρα από συμμαθητές ή και μεγαλύτερους.

Ας μεταφερθούμε στο νότο.

Εκεί τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά, αφού η τοπική κοινωνία, τουλάχιστον το πιο θερμοκέφαλο τμήμα της, ήταν υπέρ της επένδυσης.

Όταν, λοιπόν, τα στελέχη της αντιπολίτευσης προσπάθησαν να συνομιλήσουν με τους κατοίκους και να αναπτύξουν τις απόψεις τους για το κακό που θα έφερνε η επένδυση στον τόπο, δέχτηκαν επίθεση.

Επίθεση, όχι με επιχειρήματα, αλλά με βρισιές, με προπηλακισμούς, ακόμη και με γιαούρτια.

Απαράδεκτο!

Αν μετά τα όσα έχουμε τραβήξει από διάφορες χούντες και αν μετά από σαράντα χρόνια μεταπολίτευσης δεν έχουμε μάθει ακόμη να ανεχόμαστε και να ακούμε εκείνον που έχει διαφορετική άποψη από τη δική μας, τότε κρίμα τις… γιορτές Πολυτεχνείου και την Αγωγή του Πολίτη που κάναμε στα μαθητικά μας χρόνια.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Πώς τελειώνει η ιστορία μας;

Δεν τελείωσε ακόμη. Το γεγονός είναι πως η αντιπολίτευση εκείνης της μακρινής χώρας βρέθηκε σε πραγματικά δύσκολη θέση.

Όχι μόνο γιατί δεν ήξερε τι να υποστηρίξει στις δυο περιπτώσεις των επενδύσεων βορρά και νότου. Στη μία είπε ξεκάθαρα πως το θέμα δεν είναι τοπικό, άρα λόγο δεν έχουν μόνο οι τοπικές κοινωνίες αλλά όλοι.

Στην άλλη δεν είπε τίποτε τέτοιο!

Βρέθηκε σε δύσκολη θέση κυρίως γιατί η ίδια έχει υποθάλψει και σε πολλές περιπτώσεις έχει καλλιεργήσει μια πρακτική παρόμοια με αυτήν της οποίας έπεσαν θύματα τα στελέχη της στο νότο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που υποστηρικτικές, μέλη αλλά και στελέχη της αντιπολίτευσης «κάλυψαν», δικαιολόγησαν ή προέβησαν τα ίδια σε παρόμοιες ενέργειες, ύβρεις, προπηλακισμούς και γιαουρτώματα, πολιτικών τους αντιπάλων.

Δυστυχώς όμως, στην πολιτική, όπως και στη ζωή, θερίζεις ό,τι σπέρνεις.

Γι αυτό εμείς φωνάζουμε, χρόνια τώρα, από εδώ πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και καθόλου ελαστικοί με θέματα λειτουργίας της δημοκρατίας και σεβασμού των κατοίκων της.

Ιδιαίτερα όσοι, όπως τα πολιτικά κόμματα και τα στελέχη τους, λόγω της θέσης τους, ασκούν και κάποια παιδαγωγική στους υπόλοιπους πολίτες.

Διότι, αν εφαρμόζουμε νόμους και κανόνες α λα καρτ, τότε θα βρεθούν κάποιοι πολύ πιο επιτήδειοι από εμάς και θα το κάνουν οργανωμένα και συστηματικά.

Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό.

Διδακτικές ιστορίες!