130516 ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ-4

Το ένα πουλάκι:

Ας έρθουμε στην ουσία.

Και ποια είναι η ουσία; Είναι πως όλος ο καβγάς γίνεται για πράγματα ξένα προς αυτό που ονομάζεται σωστή μόρφωση των παιδιών μας.

Στην πραγματικότητα κανείς ούτε οι κυβερνήσεις και οι εκάστοτε υπουργοί Παιδείας, αλλά, αλίμονο, ούτε οι ΟΛΜΕδες ενδιαφέρονται πραγματικά για το σχολείο στο οποίο μορφώνουμε τη νέα γενιά.

Γιατί το λέω αυτό;

Θα μπορούσα να αναφέρω εκατοντάδες παραδείγματα που δείχνουν ακριβώς ότι το μόνο που ενδιαφέρει τους μεν, ας αρχίσουμε από αυτούς, είναι η επιφάνεια, η ικανοποίηση ψηφοθηρικών «αιτημάτων» και η εισήγηση αντίστοιχων «μεταρρυθμίσεων».

Αποκορύφωμα αυτό για το οποίο κόπτεται και η παρούσα κυβέρνηση και μάλιστα φτάνει στο σημείο να επιστρατεύσει «προληπτικά» υπαλλήλους που υπάρχει περίπτωση (;!) να απεργήσουν.

Τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Με τίνος ευθύνη έφτασε αυτός ο θεσμός να είναι ισότιμος με φυσική καταστροφή μεγάλης έκτασης ή με πόλεμο;

«Έρως, θέρος, πόλεμος», έλεγαν οι παλαιότεροι για τις τρεις αυτές καταστάσεις που συγκλονίζουν τον «άνθρωπο», τον κινητοποιούν ψυχή τε και σώματι και απαιτούν όλες του τις δυνάμεις.

Σήμερα θα προσθέταμε και πανελλαδικές εξετάσεις. Μόνον εμείς όμως, οι Έλληνες. Δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος του κόσμου που η προσπάθεια των μαθητών για την είσοδό τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός που επηρεάζει τη λειτουργία ολόκληρης της κοινωνίας.

Άκουγα προχθές μια συζήτηση κι ένας της κυβερνητικής τρόικας ισχυρίστηκε πως με την επιστράτευση η κυβέρνηση προσπαθεί να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον. Όταν τον ρώτησαν ποιο είναι το δημόσιο συμφέρον απάντησε πως οι φορολογούμενοι πολίτες δεν πρέπει να πληρώνουν καθηγητές που δεν κάνουν μάθημα ή δεν συμπληρώνουν το ωράριό τους.

Προσέξτε υποκρισία!

Πώς ξέρει αυτός ο κύριος τι θέλουν και τι δεν θέλουν να πληρώνουν οι φορολογούμενοι με τα χρήματά τους;

Μήπως γνωρίζει επίσης πόσοι και με τι προθυμία πληρώνουν τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα, προκειμένου να συμπληρώσουν ελλείψεις του σχολείου που συντηρούν με τους φόρους τους;

Το άλλο πουλάκι:

Θα είχε ενδιαφέρον!

Φαντάζεστε να μας ρωτούσαν; Θέλετε με τους φόρους σας να πληρώνουμε περισσότερους εκπαιδευτικούς, ώστε να μειωθεί, ας πούμε, ο αριθμός των μαθητών στην τάξη ή να αγοράζουμε εξοπλισμούς, να χρηματοδοτούμε το ποδόσφαιρο, να συντηρούμε τις προβληματικές ΔΕΚΟ, να «ενισχύουμε» τα κόμματα…

Δεν το κάνουν! Να μια ωραία έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας θα βοηθούσαν τις κυβερνήσεις στο να καταστρώνουν προϋπολογισμούς σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πολιτών.

Σε κάποιες χώρες, λέει, δηλώνεις αν είσαι πιστός και αν επιθυμείς να φορολογείσαι για να χρηματοδοτείται η τοπική εκκλησία.

Ε, γιατί δεν μας ρωτάν κι εδώ αν θέλουμε από τους φόρους μας να χρηματοδοτούνται οι ποδοσφαιρικές ομάδες ή τα κόμματα και όχι τα σχολεία και τα νοσοκομεία;

Υποκρισία, λοιπόν. Η κυβέρνηση θέλει να κάνει ότι ενδιαφέρεται για τη μόρφωση των μαθητών και τις οικογένειές τους, επενδύοντας πολιτικά ακριβώς σ’ αυτό που τους πονάει περισσότερο. Όχι να μάθουν γράμματα, όχι να φοιτούν σε ένα καλό και αποτελεσματικό σχολείο, αλλά να περάσουν… κάπου.

Θέλετε και μια άλλη ενδιαφέρουσα αντίφαση, τώρα που είπα «κάπου»;

Τα κανάλια ρωτούν τους μαθητές αν είναι σωστό να γίνεται απεργία τις ημέρες των εξετάσεων. Φυσικά, όλοι απαντούν αρνητικά. (Αυτό δεν θέλουν και τα κανάλια;)

Του χρόνου κάποιοι από αυτούς θα κάνουν καταλήψεις στις σχολές τους, με αποτέλεσμα να χάνονται εξεταστικές, πολλοί φοιτητές να ταλαιπωρούνται και κάποιοι γονείς να γονατίζουν από τα έξοδα σπουδών που δεν είχαν προϋπολογίσει.

Τότε όμως, οι δικές τους καταλήψεις, θα είναι για ιερό σκοπό, ο οποίος, ως είθισται στη χώρα μας, αγιάζει τα μέσα.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Οι δε, οι καθηγητές ντε, τι κάνουν;

Ούτε αυτοί ενδιαφέρονται για την παιδεία και τη μόρφωση που παρέχουμε στα παιδιά μας. Οι πιο ευσυνείδητοι (και είναι πολλοί, πάρα πολλοί) προσπαθούν να κάνουν καλά το μάθημά τους, -όπως τουλάχιστον οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι το «καλά»- και να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Αυτό και τίποτε περισσότερο. Έχουν πειστεί πως, μέσα στις συνθήκες που καλούνται να εργαστούν δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτε προς το καλύτερο, άρα το μόνο που τους μένει είναι να παίξουν σωστά το διδακτικό τους ρόλο.

Φαντάζεστε έναν ευσυνείδητο καθηγητή της Γ΄ Λυκείου να κάνει επί έναν μήνα πριν από τις εξετάσεις μάθημα μόνο με τους «ντενεκέδες», που είχαν την αφέλεια να εξαντλήσουν τις απουσίες τους από τον Οκτώβριο; Οι υπόλοιποι μαθητές, αυτοί για τους οποίους θα άξιζε να προετοιμαστεί και να δώσει ό,τι καλύτερο έχει, είναι στο φροντιστήριο το οποίο λειτουργεί –αν έχετε το Θεό σας- με πρωινά μαθήματα.

Μιλήσαμε για τις καλές περιπτώσεις, έτσι;

Στις άλλες ας μην αναφερθούμε καλύτερα καθόλου. Δυστυχώς όμως, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στους επίσημους εκπροσώπους των καθηγητών, οι οποίο ανέχονται και καλύπτουν πάρα πολλές περιπτώσεις, (αδιαφορία, κοπάνες, αργομισθίες, ιδιαίτερα μαθήματα, προβληματικές συμπεριφορές, επιστημονική ανεπάρκεια…) τις οποίες έπρεπε πρώτοι αυτοί να καταγγείλουν και να απομονώσουν, αν θέλουν να λένε ότι ενδιαφέρονται για τον κλάδο που εκπροσωπούν, αλλά και την εκπαίδευση που παρέχεται στα παιδιά.

Κι όμως, όχι μόνο τέτοια φαινόμενα δεν αντιμετωπίστηκαν, αλλά και ένα σωρό άλλες στραβές ρυθμίσεις και διατάξεις πέρασαν με την ανοχή, αν όχι τη συγκατάθεση των συνδικαλιστών.

Πώς να δεχτούμε μετά ότι καλούν σε αγώνα γιατί ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση;

Καημένη εκπαίδευση!