190415 ΖΗΜΙΩΜΕΝΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Πού θα πάμε έτσι;

Ακούγεται από όλο και περισσότερες μεριές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η επόμενη κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας θα πορευτεί με εκδικητικές διώξεις εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων, αυτών που κυβερνούν σήμερα.

Με βάση αυτό το δεδομένο, πράγματι «η Novartis αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους». Με βάση, δηλαδή, τις πληγές που θα αφήσει στην ελληνική κοινωνία.

(Για να μην παρεξηγηθούμε και θεωρηθούμε ντιπ ανιστόρητοι, η ελληνική κοινωνία έχει πληγωθεί από μεγάλους διχασμούς, εκείνοι όμως δεν είχαν ως βάση τους ένα πολιτικό-οικονομικό σκάνδαλο.)

Υπάρχει σκάνδαλο Novartis; Θα ήταν αστείο να υποστηρίξει κανείς το αντίθετο. Η υπόθεση αυτή έχει αναδειχθεί, με βάση έρευνες που διεξήχθησαν παγκοσμίως, ως τεράστιο σκάνδαλο με χιλιάδες εμπλεκόμενους.

Σχεδόν παντού όμως, η εμπλοκή αφορούσε γιατρούς, φαρμακοποιούς, ντίλερς, μεσάζοντες και διάφορους άλλους ανθρώπους που έχουν καθημερινή σχέση με την εμπορία και τη διακίνηση των φαρμάκων.

Στη χώρα μας η έρευνα εστίασε σε πολιτικά πρόσωπα και έτσι το σκάνδαλο πήρε διαφορετικό χρώμα, αφού συνδέθηκε με την γενικότερη πολιτική γύρω από την υγεία και κυρίως τη φαρμακευτική δαπάνη.

Ωστόσο, εγώ βλέπω τεράστιες ευθύνες και στον τρόπο με τον οποίο τα Μέσα χειρίστηκαν το θέμα. Το οποίο πέρασε στην κοινωνία ως στοιχείο αντιπαράθεσης ανάμεσα στους «καθαρούς» και τους «λερωμένους» πολιτικούς.

Για παράδειγμα, όλοι μάθαμε την περίφημη ρήση του κ. Παπαγελόπουλου που ανέφερα προηγουμένως, δήλωση που έκανε πέρσι τον Φεβρουάριο. Πόσοι όμως γνωρίζουμε τη συνέχειά της που έγινε τον Μάιο;

«Ακόμη και στην πυρά να με βάλετε, ακόμα και να με σταυρώσετε το επαναλαμβάνω: το σκάνδαλο της Novartis είναι το μεγαλύτερο. Όμως το επαναλαμβάνω: δεν αναφέρομαι σε πολιτικά πρόσωπα».

Το άλλο πουλάκι:

Το επαναλαμβάνει!

Και το… ξαναεπαναλαμβάνει! Πόσοι όμως από εμάς σταθήκαμε στο «δεν αναφέρομαι σε πολιτικά πρόσωπα»; Οι περισσότεροι λειτουργήσαμε με τον τρόπο που λειτούργησαν και οι (κουκουλοφόροι) «μάρτυρες» της υπόθεσης:

Με τόσες μίζες να χορεύουν γύρω, είναι δυνατόν να μην τα πήραν και εκείνοι που είχαν το βάρος της υπογραφής για την υγεία; Εξάλλου, όταν έτσι σκέφτονται και λειτουργούν κοτζάμ υπουργοί, τι θα κάναμε εμείς οι απλοί πολίτες;

Έπειτα, αυτή η προσέγγιση στο σκάνδαλο Novartis στάθηκε πολύ βολική, αφού ήρθε να δικαιώσει έναν ακόμη μύθο στον οποίο επενδύσαμε όλα αυτά τα χρόνια: Οι μίζες έφεραν τη χρεοκοπία!

Άκουσα ο ίδιος, δημοσιογράφο, υποψήφιο με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, να υποστηρίζει ότι το σκάνδαλο αυτό μπορεί να ζημίωσε το ελληνικό κράτος και 23 δισ., κάτι που δήλωσε πρώτος ο υπουργός Δημήτρης Τζανακόπουλος. 

Αυτό, όταν τα συνολικά έσοδα της εταιρείας στη χώρα μας κυμαίνονται μεταξύ 300 και 400 εκατομμυρίων ευρώ. Τα συνολικά έσοδα! Δεν είναι καθόλου λίγα, πώς μπορεί όμως να μας έβαλαν μέσα τόσα δισ.;

Θα έπρεπε, δηλαδή, το ελληνικό κράτος, για να «ζημιωθεί» όσο υπολογίζουν κάποιοι στην κυβέρνηση, να πλήρωνε τη Novartis επί εβδομήντα πέντε χρόνια, χωρίς να αγοράζει κανένα απολύτως φάρμακο από αυτήν!

Το ερώτημα όμως επιμένει: Υπάρχει σκάνδαλο Novartis; Η δική μου απάντηση είναι δεν γνωρίζω (αφού δεν θεωρώ σωστό να πω τι υποψιάζομαι ή τι «μου φαίνεται») αλλά περιμένω τη δικαιοσύνη να αποφανθεί.

Πολλοί όμως βιάζονται και, αν δεν φοβόμουν μήπως κατηγορηθώ από τους πολιτικά ορθούς, θα έλεγα το παλιό και πετυχημένο «σαν τη χήρα στο κρεβάτι». Όμως δεν το λέω. Θέλουν να κρυφτούν, αλλά η χαρά δεν τους αφήνει.

Με τη νοοτροπία αυτή όμως φτάσαμε να ακούγονται τόσα πολλά ονόματα πολιτικών που «τα πήραν» (συγγνώμη, αλλά έτσι το αντιλαμβάνεται ο ανυποψίαστος πολίτης), τα οποία στη συνέχεια να απαλλάσσονται.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Και να μένει η λάσπη.

Αλλά και η σκέψη «δεν μπορεί, κάτι είχαν κάνει, όμως κατάφεραν και τα κουκούλωσαν». Ό,τι δηλαδή τους δίνει τώρα το δικαίωμα να λένε και οι ίδιοι «δεν θα ησυχάσω αν δεν κλείσω στη φυλακή όσους με συκοφάντησαν».

Πού θα πάμε όμως έτσι; Τι θα γίνει η πολιτική ζωή του τόπου; Θα καταντήσει μια αρένα στην οποία θα αλληλοσφάζονται κατήγοροι με κατηγορούμενους, και μάλιστα ανταλλάσσοντας ρόλους με κάθε αλλαγή κυβέρνησης;

Πόσα χρόνια πίσω θα γυρίσουμε; Και τι είναι αυτό που μπορεί να σταματήσει αυτόν τον κατήφορο, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον τόπο; Φοβάμαι πως η απαντήσεις είναι πολλά και τίποτε.

Θα με συγχωρέσετε όμως που θα πω ότι την ευθύνη σ’ αυτό το πισωγύρισμα την έχει η σημερινή κυβέρνηση, η οποία πήρε την εξουσία, αλλά και πολιτεύτηκε, υψώνοντας το λάβαρο της κάθαρσης από το «σάπιο παλιό πολιτικό σύστημα».

Και μπορεί η ηθική αυτή σταυροφορία να μην… έφτασε ποτέ στους Αγίους Τόπους, να μην αξιώθηκε να πάρει το Άγιο Δισκοπότηρο ή το Τίμιο Ξύλο της αληθινής πίστης, κατάφερε όμως να λεηλατήσει ό,τι συνάντησε στο πέρασμά της.

Τόσες και τόσες μάχες, από τις περίφημες λίστες, μέχρι τη σημερινή Novartis, δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Προκάλεσαν όμως την αντίδραση από την άλλη πλευρά και τώρα η συνέχεια θα είναι τραγική.

Διότι, έτσι και ξαμοληθούν κάτι Γεωργιάδηδες και τίποτα Βενιζέλοι και πουν να ζητήσουν ευθύνες από όσους πρωτοστάτησαν στη δημιουργία αυτού του κλίματος, άντε να δούμε ποιος θα τους συγκρατήσει.

Και πού θα φτάσει η πολιτική ζωή του τόπου.

 Κουκουλοφόροι μάρτυρες 

και μασκοφόροι εκδικητές!