190418 ΕΥΚΟΛΟΝ

Το ένα πουλάκι:

Λειτουργικά αναλφάβητος.

«Λειτουργικά αναλφάβητος ονομάζεται ο άνθρωπος που ενώ έχει αποφοιτήσει από τη βασική -ίσως και από τη μέση- εκπαίδευση, δεν μπορεί να κατανοήσει και να επιλύσει απλά προβλήματα της καθημερινότητας.

Δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί και να αναπτύξει λογικά επιχειρήματα. Δεν καταφέρνει να αρθρώσει σωστά τις όποιες σκέψεις του και να τις αντιστοιχήσει με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Ο λειτουργικά αναλφάβητος, εν ολίγοις, αδυνατεί να φέρει αβοήθητος εις πέρας τις κοινωνικές του συναλλαγές. Να αναγνωρίσει και να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του». Αυτά σας τα διαβάζω από παλαιότερο άρθρο του Χρήστου Χωμενίδη.

Που συνεχίζει: «Σύμφωνα με τις στατιστικές, οι λειτουργικά αναλφάβητοι στην Ελλάδα προσέγγιζαν το 2008 το 4% του πληθυσμού. Επιτρέψτε μου να χαρακτηρίσω το νούμερο εξόφθαλμα επιεικές.

Όποιος κυκλοφορεί στην αγορά, όποιος διαβάζει έρευνες της κοινής γνώμης, όποιος μπαίνει έστω τα social media […] γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι το ποσοστό των συμπολιτών μας που αποτυγχάνει να πορευτεί με την πυξίδα της λογικής […] είναι υπερπολλαπλάσιο». 

Το διάβασα και αλλού, καθώς προσπαθούσα να διασταυρώσω απόψεις για το νέο «Πολυνομοσχέδιο για την Εκπαίδευση», η συζήτηση του οποίου ξεκίνησε σήμερα στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί Μεγάλη Δευτέρα.

Το ποσοστό, λέει, των λειτουργικά αναλφάβητων μαθητών του Λυκείου αγγίζει (αν δεν ξεπερνά, το 20% (με ή χωρίς θαυμαστικά). Ποιος το λέει; «Έγκυρες έρευνες». Και μας το μεταφέρει καλός γνώστης του χώρου.

Με το Πολυνομοσχέδιο, προβλέπεται αυτοί οι μαθητές να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε κάποια ομάδα σχολών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης («Πανεπιστήμια» θα είναι όλες) που τώρα δεν έχουν την απαιτούμενη ζήτηση.

Απαιτούμενη… για να λειτουργήσουν. Βεβαίως, εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα. Τι νόημα έχει να συντηρούνται σχολές στις οποίες δεν θέλει να φοιτήσει κανείς; Το ερώτημα παρακάμπτεται διά του Πολυνομοσχεδίου:

Εμείς θα βρούμε ανθρώπους που να θέλουν! Ποιοι είναι αυτοί; Να, ας πούμε το ποσοστό αυτό των λειτουργικά αναλφάβητων, οι οποίοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να αξιοποιήσουν βασικές γνώσεις του Λυκείου.

Το άλλο πουλάκι:

Πώς (θα) περνούν τις τάξεις;

Στο ίδιο Πολυνομοσχέδιο προβλέπεται ότι για να περάσεις πρέπει να βγάλεις μέσο όρο βαθμολογίας 9,5 (χωρίς να υπολογίζεται ο βαθμός της Γυμναστικής). Ξέρετε, φαντάζομαι, τι έξυπνη εφεύρεση είναι ο μέσος όρος.

Αν σε κάποια μαθήματα έχεις βαθμό 12 ή 13, πράγμα εφικτό και για λειτουργικά αναλφάβητους, μπορείς σε άλλα να έχεις 5 ή 6 και να περνάς τις τάξεις, χωρίς να συμβαίνει τίποτε. Αν όμως, παρ’ ελπίδα, δεν πιάσεις το 9,5…

Τότε (θα) δίνεις επαναληπτικές εξετάσεις σε εκείνα τα μαθήματα στα οποία ο βαθμός σου είναι κάτω από 9,5. Και ο βαθμός που θα παίρνεις θα είναι ο βαθμός ολόκληρης της χρονιάς (δεν θα συμψηφίζεται με τα προηγούμενα).

Όταν λέμε εξετάσεις, μη φανταστείτε… Προφορικά στα περισσότερα μαθήματα και γραπτά μόνο σε εκείνα της ομάδας Α. (Ή Β. Δεν έχει σημασία, αφού δεν ξέρουμε ακόμη ποια μαθήματα θα είναι σε κάθε ομάδα!)

Αυτοί, λοιπόν, δηλαδή τέτοιοι μαθητές, θα μπαίνουν με το απολυτήριο του Λυκείου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου θα… Αλήθεια, τι θα κάνουν στις σχολές στις οποίες θα περνούν; Θα αγωνίζονται να πάρουν πτυχίο;

Το ξέρω ότι κάποια παιδιά ωριμάζουν αργά. Και μπορεί να τους έρθει η διάθεση για μάθηση σε μεγαλύτερη ηλικία. Είναι δυνατόν όμως να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας σχολής, χωρίς να διαθέτουν το απαραίτητο υπόβαθρο;

Εκτός και αν η σχολή γίνει… Λύκειο, και δίνει τα πτυχία όπως ακριβώς και το Λύκειο μοιράζει τα απολυτήρια. Αυτό θέλουμε; Ή, δηλαδή, να ξοδεύει ο νέος άσκοπα τα χρόνια και τα λεφτά των γονιών του…

Ή να πάρει ένα πτυχίο που δεν θα έχει κανένα απολύτως πραγματικό αντίκρισμα; Για να κάνει με αυτό τι; Να διακριθεί στην ελεύθερη αγορά; Ή να διοριστεί κάποια στιγμή στο Δημόσιο;

Προς το παρόν, ας ψηφίσει αυτός και η οικογένειά του τους καλούς αυτούς ανθρώπους που του κρατάν ανοιχτούς τους ορίζοντες και, μέχρι να βγει στην παραγωγή, βλέπουμε. Α, ναι! Ας τους ψηφίσουν και οι άλλοι.

Και ένα τρίτο πουλάκι:

Τι θα πει ποιοι άλλοι;

Όλοι εκείνοι που έχουν λόγους να θέλουν να παραμένουν σε λειτουργία οι σχολές στις οποίες δεν επιθυμεί και δεν μπορεί να φοιτήσει κανείς από τους σημερινούς απόφοιτους του Λυκείου.

Το περίφημο διδακτικό-επιστημονικό προσωπικό, αλλά και οι (περίφημες επίσης) τοπικές κοινωνίες, για χάρη των οποίων κοροϊδεύουμε, χρόνια τώρα, εαυτούς και αλλήλους, πιστεύοντας πως έχουμε «εξακτινωμένα Πανεπιστήμια».

Ξέρω. Για όλα αυτά υπάρχει σοβαρός αντίλογος. «Η ταξική παιδεία που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες» (και η ανάγκη αυτή να αρθεί), καθώς και «το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών».

Θα συμφωνήσω. Υπάρχει όμως κανείς που να υποστηρίζει σοβαρά ότι με τέτοιου είδους μέτρα μπορεί να συμβεί κάτι από τα ζητούμενα; Ότι, το να ρίχνουμε απλώς το επίπεδο των απαιτήσεων όλο και πιο χαμηλά, συμβάλλει σε κάτι τέτοιο;

Είναι σαν να κάνουμε και ένα ακόμη πρωτάθλημα μπάσκετ, όπου τα καλάθια θα βρίσκονται σε ύψος 2,30 μέτρων, στο οποίο θα αγωνίζονται παίκτες με ύψος μέχρι 1,70 και η πρωταθλήτρια ομάδα… θα μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ.

Διότι έτσι θα αρθεί ο κοινωνικός αποκλεισμός που δημιουργεί η διαφορά ύψους! Αντί να δώσουμε την ευκαιρία σε αυτούς τους αθλητές να διακριθούν σε άλλα αθλήματα, ή σε άλλους τομείς, πιο κατάλληλους για το φιζίκ τους.

(Το ξέρω ότι δεν είναι πετυχημένο το παράδειγμα, αλλά είπα μήπως και καταλάβουν κάποιοι.)

 Όλοι μέσα!